Ακόμα και το Βερολίνο διαβλέπει πλέον τους κινδύνους της στρατηγικής του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογά, με την ανησυχία σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, την Ευρώπη και ειδικότερα την Ελλάδα, να εντείνεται πλέον, για τον πόλεμο που κηρύσσει καθημερινά και με κάθε ευκαιρία ο Τούρκος πρόεδρος στη “Δύση”, επιφυλασσόμενος για τον εαυτό του τον ρόλο του ηγέτη του Ισλάμ.
Αυτή ακριβώς η επιλογή, είναι και η τακτική με την οποία επιχειρεί να προσδώσει θρησκευτικά χαρακτηριστικά και…ιερό περίβλημα στην αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική του.
Το Βερολίνο αρχίζει επιτέλους, να διαβλέπει τους κινδύνους στον ορίζοντα
Η Γερμανία επιμένει μέχρι σήμερα ότι είναι εφικτή η παραμονή της Τουρκίας του Ερντογάν εντός των αποδεκτών από τη Δύση ορίων, προκειμένου να μην διασαλευτούν οι αμοιβαίως επωφελής επιχειρηματικές δραστηριότητες, όμως, όσο περνάει ο καιρός, η δυσπιστία αυξάνεται.
Από την άλλη πλευρά, και στο Βερολίνο αντιλαμβάνονται ότι η τακτική του Ερντογάν στην πραγματικότητα οδηγεί τους μουσουλμάνους που ζουν σε χώρες της Ε.Ε.– περιλαμβανομένης και της Γερμανίας – να στραφούν εναντίον της χώρας στην οποία βρίσκονται.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία εικοσιτετράωρα, όλο και περισσότεροι φίλοι και σύμμαχοι της Άγκυρας εμφανίζονται διατεθειμένοι να της αποστείλουν ένα σαφές, ξεκάθαρο και ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας της επιθετικής της στρατηγικής.
Συλλογική αντίδραση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Με αφορμή, μάλιστα, ή αιτία, την πρωτοφανή επίθεση Ερντογάν, κατά του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, αρχίζει να συγκροτείται ένα ρεύμα που τάσσεται υπέρ μιας συλλογικής αντίδρασης εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ανάλογη δυσφορία φαίνεται ότι επικρατεί και στις ΗΠΑ, οι οποίες, όμως, κινούνται σε προεκλογικούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα να μην διαθέτουν τα απαιτούμενα ανακλαστικά.
Η δύσκολη εξίσωση για την Αθήνα
Μέσα σε αυτό το γεωστρατηγικό παζλ, η χώρα μας βρίσκεται σε μία πολύ ευαίσθητη θέση, καθώς ακόμα κι αν σήμερα ή αργότερα, αναληφθεί μία ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για περιορισμό των τουρκικών φιλοδοξιών και του αποσταθεροποιητικού ρόλου που διαδραματίζει ο Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτό δεν είναι αρκετό για να αποσοβήσει ένα θερμό επεισόδιο.
Αντίθετα, μπορεί και να το διευκολύνει…
Η Αθήνα το γνωρίζει καλά. Προσπαθεί να χτίσει συμμαχίες προς κάθε κατεύθυνση, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού της έχει την επόμενη μέρα από μία στρατιωτική σύγκρουση, η οποία, πέρα από το σημαντικό κόστος που θα επιφέρει, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα τα τρίτα μέρη, οι σύμμαχοι και οι εταίροι, να επιχειρήσουν να επισφραγίσουν -μέσω νέων συνθηκών- τη νέα κατάσταση ισορροπίας που θα προκύψει.
Φυσικά, εκ του μακρόθεν…
Με φόντο όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση επιχειρεί σταθερά το τελευταίο διάστημα να αναδείξει όσο πιο εμφατικά γίνεται την στρατηγική επιλογή του Ερντογάν να χρησιμοποιήσει το Ισλάμ ως όπλο για τις επιδιώξεις του.
Η χθεσινή αναφορά δε, του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια παρόντος του Ρώσου ομολόγου του Λαβρόφ, ότι η “Τουρκία έχει μετατραπεί σε γραφείο ταξιδίων για τζιχαντιστές, μόνο τυχαία δεν είναι.
