Νέες διαστάσεις δίνουν στην τραγωδία της συντριβής του Α320 Germanwings στις Άλπεις οι αυξανόμενες δηλώσεις ειδικών εμπειρογνωμόνων ότι η εκδοχή περί «αυτοκτονίας» του συγκυβερνήτη Αντρέας Λούμπιτζ δεν «στέκει» και «θολώνει» αντί να ξεκαθαρίζει το τι ακριβώς συνέβη στην μοιραία πτήση.
Ενδεικτική είναι η συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Ζεράρ Αρνού, επί 18 χρόνια πιλότου της Air France και εκπρόσωπος της Γαλλικής Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας Πτήσεων (Comité de Veille pour la Sécurité Αérienne). Ο Αρνού, πρακτικώς, αντέκρουσε όλα τα βασικά σημεία της παρουσίασης των γεγονότων που έγιναν από τον Εισαγγελέα της Μασσαλίας Μπρις Ρομπέν, και τα οποία πρακτικώς οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι ο συγκυβερνήτης Λούμπιτζ «είχε πρόθεση να ρίξει το αεροσκάφος στο βουνό». Ένα συμπέρασμα που στη συνέχεια διανθίστηκε από αλλεπάλληλα δημοσιεύματα επικεντρωμένα αποκλειστικά στον Λούμπιτζ, στην ψυχική του υγεία, στην προσωπική του ζωή, στην οικογένειά του.
Ο Γάλλος εμπειρογνώμονας αντέκρουσε τρία βασικά ζητήματα. Πρώτον, όπως τόνισε, είναι πρακτικώς αδύνατο το «μαύρο κουτί» να κατέγραψε την «ήρεμη και ρυθμική» ανάσα του Λούμπιτζ μέσα στο πιλοτήριο, όπως υποστήριξε ο Εισαγγελέας, γιατί στα συγκεκριμένου τύπου αεροσκάφη ο θόρυβος στο πιλοτήριο είναι τόσο έντονος που οι πιλότοι μιλούν με σύστημα ενδοσυνεννόησης. Ο Αρνού επεσήμανε επίσης ότι δεν μπορεί από άποψη ηχητικής καταγραφής τουλάχιστον να προκύψει από πουθενά το συμπέρασμα ότι ο Λούμπιτζ είχε ενεργοποιήσει το κουμπί σταθερής καθόδου προς τις απότομες πλαγιές των Άλπεων, καθώς η ενεργοποίηση του συγκεκριμένου κουμπιού δεν κάνει κανένα θόρυβο. Το συγκεκριμένο στοιχείο, όπως είπε, είναι κάτι που θα μπορούσε να διαλευκανθεί μόνο αν βρεθεί το δεύτερο μαύρο κουτί, όπου καταγράφονται τα δεδομένα πτήσης του αεροσκάφους, αλλά και μόνο από την ηλεκτρονική καταγραφή του στίγματός του από εξειδικευμένες υπηρεσίες.
Επίσης, ο Αρνού αμφισβητεί τα περί «απελπισμένων χτυπημάτων» στην πόρτα του πιλοτηρίου κλπ, πάντα όσον αφορά στις καταγραφές. Όπως υποστηρίζει, ακριβώς λόγω του υπερβολικού θορύβου μέσα στο πιλοτήριο δύσκολα θα ακουγόταν τόσο καθαρά αυτό που εμφανίζεται να λέει ο πιλότος προς τον συγκυβερνήτη χτυπώντας την πόρτα. Αντίθετα, θα έπρεπε να ακούγεται πολύ καθαρά ένας σταθερός και επαναλαμβανόμενος συριστικός ήχος που ενεργοποιείται αμέσως μόλις κάποιος πληκτρολογήσει τον κωδικό ασφαλείας για ν’ ανοίξει η πόρτα του πιλοτηρίου. Όπως επεσήμανε ο Αρνού, ουδείς μέχρι τώρα έχει αναφερθεί σε αυτόν τον ήχο αν και με βάση την σενάριο που έχει επικρατήσει, είναι ο πιλότος πληκτρολόγησε τον συγκεκριμένο κωδικό για ν’ ανοίξει η πόρτα.
Στις παρατηρήσεις του Γάλλου εμπειρογνώμονα, έρχονται να προστεθούν οι σοβαρές επιφυλάξεις για το σενάριο της «αυτοκτονίας» Λούμπιτζ που έχουν εκφράσει, εμμέσως πλην σαφώς, πιλότοι όχι μόνο της Germanwings αλλά και άλλων εταιρειών και οι εντονότατες ενστάσεις εμπειρογνωμόνων και ειδικών για την «ταχύτητα» με την οποία δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία από τον καταγραφέα του πρώτου μαύρου κουτιού, αν και πρακτικώς θεωρείται απίθανο να έχει αποκωδικοποιηθεί σαφώς και πλήρως όλο το περιεχόμενό του. Επιπλέον, στα γαλλικά ΜΜΕ έχουν αρχίσει να επανέρχονται, αν και σιώπησαν αρχικώς, οι μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής της συντριβής οι οποίοι επιμένουν ότι πρώτα είδαν μια έκρηξη και πυκνό καπνό να βγαίνει από το αεροσκάφος πριν αυτό συντριβεί, κάτι που εφόσον ισχύει προφανώς και καταρρίπτει την εκδοχή της «αυτοκτονίας» Λούμπιτζ. Μάλιστα, δημοσιογραφικές πληροφορίες σε γαλλικά ΜΜΕ αναφέρουν, επικαλούμενα διασώστες, ότι είναι γεγονός ότι κομμάτι της ατράκτου του αεροσκάφους βρέθηκε με τρόπο τέτοιο ανάμεσα στα συντρίμμια που δείχνει ν’ αποκολλήθηκε πριν το υπόλοιπο αεροσκάφος πέσει στην βουνοπλαγιά.
Όλα αυτά τα στοιχεία θέτουν ολοένα περισσότερα ερωτηματικά για τον τρόπο με τον οποίο προχωρά η έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος και προφανώς προκαλούν επιφυλάξεις ως προς τα πραγματικά της κίνητρα και τον απώτερο στόχο της, αφού αντί να αποσαφηνίζουν την κατάσταση μοιάζουν να την συγκαλύπτουν. Το γιατί γίνεται αυτό παραμένει το κομβικό ερώτημα.
Τα γαλλικά ΜΜΕ αναρωτιούνται μήπως η Lufthansa πίεσε τις γαλλικές αρχές να «τρέξουν» σε συγκεκριμένη κατεύθυνση την έρευνα, δηλαδή στην κατεύθυνση της ατομικής ευθύνης του Λούμπιτζ λόγω της ψυχικής του υγείας, καθώς με τον τρόπο αυτό μειώνεται το κόστος των αποζημιώσεων που θα κληθεί να καταβάλλει η ίδια και η ασφαλιστική εταιρεία με την οποία συνεργάζεται στις οικογένειες των θυμάτων, αφού, ασχέτως αν δεν το κάνει τώρα, δικονομικά μπορεί να αποποιηθεί των ευθυνών της εφόσον η έρευνα καταλήξει ότι ο Λούμπιτζ προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Μια άλλη εκδοχή είναι επίσης ότι μια έρευνα που θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι προκλήθηκε, για άλλη μια φορά, τεχνικό πρόβλημα θα πυροδοτούσε νέα σειρά επικρίσεων όχι μόνο για τις εταιρείες χαμηλού κόστους, όπως η Germanwings περί ελλιπών μέτρων ασφαλείας και ελέγχου, αλλά και για τις μεγαλύτερες και ακριβότερες εταιρείες καθώς είναι κοινή παραδοχή ότι στο βωμό της ανταγωνιστικότητας έχουν μειωθεί οι δαπάνες για μηχανολογικούς και ηλεκτρονικούς ελέγχους. Πόσο μάλλον οι δαπάνες για ανανέωση του στόλου του αεροπορικών εταιρειών. Ενδεικτικό είναι ότι και το συγκεκριμένο μοιραίο Α320 ήταν της δεκαετίας του ’90, δηλαδή θεωρούνταν «γέρικο» και θα έπρεπε να βγει εκτός κυκλοφορίας.