Ο πατέρας της κουβανικής επανάστασης Φιδέλ Κάστρο απεβίωσε το βράδυ της Παρασκευής σε ηλικία 90 ετών. Το θάνατό του ανακοίνωσε με διάγγελμα αδελφός του Πρόεδρος της Κούβας Ραούλ Κάστρο, που διαδέχθηκε τον αδελφό του προσωρινά το 2006 και οριστικά από το 2008. Η είδηση μεταδόθηκε από το κρατικό κανάλι της χώρας.
«Ο κομαντάντε της κουβανικής επανάστασης απεβίωσε στις 22:29 το βράδυ», ανακοίνωσε με διάγγελμά του σε απευθείας μετάδοση από την κρατική τηλεόραση, ο Ραούλ Κάστρο, συμπληρώνοντας ότι «Οι λεπτομέρειες της επικήδειας τελετής θα ανακοινωθούν».
Ο Ραούλ έκλεισε το διάγγελμά του με τη χαρακτηριστική φράση του Φιντέλ Κάστρο: “Hasta la victoria siempre!” (“Μέχρι τη νίκη” ), αποτίοντας φόρο τιμής στη μνήμη του. Αργότερα ο Ραούλ επανήλθε και με νέα εμφάνισή του στην κρατική τηλεόραση γνωστοποίησε ότι «σύμφωνα με την επιθυμία που είχε εκφράσει ο σύντροφος Φιντέλ, η σορός του θα αποτεφρωθεί τις πρώτες ώρες του Σαββάτου».
Η ιστορική στιγμή που ο Ραούλ Κάστρο, καθισμένος στο γραφείο του ανακοινώνει στον λαό της Κούβας και τον υπόλοιπο πλανήτη τον θάνατο του αδερφού του, Φιντέλ.
Ο Φιντέλ Κάστρο, έμεινε γνωστός και “Λίντερ Μάξιμο”, καθώς κατά τη διάρκεια του μισού αιώνα που κρατούσε τα ηνία της χώρας, από την επανάσταση του 1959 έως το 2006 που παρέδωσε την εξουσία στο αδελφό του Ραούλ, διακρίθηκε για την πυγμή του και για την αμφισβήτησε που επέδειξε έναντι των ΗΠΑ. Κατόρθωσε να επιζήσει μετά από δεκάδες απόπειρες δολοφονίας σε βάρος του, για να “φύγει” τελικά από παθολογικά αίτια.
Τον Ιούλιο του 2006, μετά από επέμβαση στο έντερο Κούβα παραχώρησε, προσωρινά, την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ, προσωρινά τότε, ενώ τον Φεβρουάριο του 2008 ανακοίνωσε την οριστική παραίτησή του από την προεδρία, την οποία ανέλαβε ο Ραούλ Κάστρο.
Το 2011, καταβεβλημένος εγκαταλείποντας και τις τελευταίες επίσημες αρμοδιότητές του,παραχώρησε το αξίωμα του πρώτου γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (PCC) στον Ραούλ, που ήταν δεύτερος στην ιεραρχία του κόμματος από την ίδρυσή του το 1965.
Έκτοτε ο Φιντέλ περιόρισε εξαιρετικά τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του αλλά και τις παρεμβάσεις του στην πολιτική ζωή και περιορίστηκε στη συγγραφή κάποιων άρθρων στην κομματική εφημερίδα Granma. Από τον Απρίλιο του 2014 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015 Ο Φιντέλ Κάστρο σταμάτησε τις δημόσιες εμφανίσεις, γεγονός που πυροδότησε φήμες για δυσάρεστη εξέλιξη σε ό,τι αφορά την κατάσταση της υγείας του. Ωστόσο, τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, είχε ξαναρχίσει να δημοσιεύει τις «σκέψεις» του και είχε ξαναρχίσει να δέχεται στην κατοικία του προσωπικότητες και ηγέτες από το εξωτερικό.
Συγκινητική ήταν η τελευταία του εμφάνιση στο συνέδριο του κόμματος τον περασμένο Απρίλιο, από το βήμα του οποίου με τρεμάμενη φωνή αποχαιρέτισε τους συντρόφους του, λέγοντας ότι θα πεθάνει. Τότε είχε πει: «για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών Κομμουνιστών θα παραμείνουν ως απόδειξη σε αυτόν τον πλανήτη ότι αν λειτουργήσουμε με θέρμη και αξιοπρέπεια, μπορούμε να πράξουμε τα υλικά και τα πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι. Και πρέπει να πολεμήσουμε χωρίς ανακωχή για την απόκτησή τους».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Φιντέλ Κάστρο παρέμενε προσηλωμένος στις ιδέες της κουβανικής ανυποχώρητος στις θ΄σεις του ακόμη και μετά την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Αβάνα για την αποκατάσταση των σχέσεων των δυο χωρών, δηλώνοντας στην εφημερίδα Gramma πως η Κούβα «δεν έχει ανάγκη από τα δώρα της αυτοκρατορίας».
Ο θάνατός του, δύο χρόνια μετά την ιστορική ανακοίνωση της προσέγγισης ανάμεσα στην Κούβα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, κλείνει οριστικά τη σελίδα του Ψυχρού Πολέμου που οδήγησε τον κόσμο στο χείλος της πυρηνικής σύγκρουσης στη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων τον Οκτώβριο του 1962.
Ποιος ήταν ο Φιντέλ Κάστρο
Γεννήθηκε στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και για κάποιο χρονικό διάστημα άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Από φοιτητής ακόμα αναμείχτηκε στα επαναστατικά κινήματα εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Στην εξέγερση του Σαντιάγκο (26 Ιουλίου 1953) ήταν από τους αρχηγούς στην επίθεση κατά των στρατιωτικών καταυλισμών, συνελήφθη όμως και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Το 1955 αμνηστεύτηκε και κατέφυγε στις ΗΠΑ. Εκεί προσπάθησε να μυήσει στην επανάσταση τους εξόριστους Κουβανούς. Η αμερικάνικη κυβέρνηση όμως αντέδρασε κι έτσι ο Κάστρο διέφυγε στο Μεξικό. Από κει, με λίγους άντρες, αποβιβάστηκε στην Κούβα (2 Δεκεμβρίου 1956) και ανέβηκε στα βουνά.
Το επαναστατικό κίνημα πήρε μεγάλες διαστάσεις και οι αντάρτες, μετά από πολλές επιτυχίες, κατέλαβαν την 1η Ιανουαρίου 1959 την πρωτεύουσα Αβάνα. Ο Μπατίστα απέδρασε από την Κούβα και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Φιδέλ Κάστρο (1959), αξίωμα το οποίο διατήρησε ως το 1976.
Το 1965 έγινε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και το 1976 συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τα αξιώματα του προέδρου του κράτους και του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1991 επανεξελέγη γενικός γραμματέας του κόμματος και το 1993, 1998 και 2003 το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων ανανέωσε για πέντε χρόνια την προεδρική του θητεία. Αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή του Τρίτου Κόσμου και ανέπτυξε τους δεσμούς της χώρας του τόσο με αφρικανικές όσο και με ασιατικές χώρες. Το 1975 έστειλε στρατεύματα στην Ανγκόλα στο πλευρό του Λαϊκού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας και το 1978 στην Αιθιοπία για την αντιμετώπιση της εισβολής της Σομαλίας. Το γεγονός αυτό, καθώς και η βοήθεια που πρόσφερε στους Σαντινίστας της Νικαράγουας το 1979, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1991 η ανατροπή των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σήμαναν την απαρχή μεγάλων οικονομικών δυσκολιών για την Κούβα και ο Κάστρο αναγκάστηκε να κάνει ορισμένα ανοίγματα προς την κατεύθυνση της φιλελευθεροποίησης της κουβανικής οικονομίας. Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Λένιν (1961) και το χρυσό μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί για την ειρήνη το 1972. Συνέγραψε πολιτικά έργα, τα νεότερα από τα οποία είναι Οκτωβριανή Επανάσταση και η Επανάσταση της Κούβας (1978), Φιδέλ (1987).
Ο ηγέτης της Κούβας, Φιδέλ Κάστρο, υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο έντερο, καθώς έπασχε από καρκίνο στις 31 Ιουλίου 2006 και μεταβίβασε προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ Κάστρο.
Στις 19/2/2008 ανακοίνωσε επίσημα την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας. Στις 24/2/2008 ο αδελφός του Ραούλ Κάστρο εξελέγη από το κοινοβούλιο νέος πρόεδρος της χώρας.
Έλαβε το βραβείο Λένιν (1961).
Συγγραφικό έργο:
1964: “Ten years of Revolution”.
1968: ” History will absolve me”.
1987: “Fidel” (από κοινού με τον Φρέι Μπέτο).
1991: “How Far We Slaves Have Come: South Africa and Cuba in Today΄s World” (από κοινού με τον Νέλσον Μαντέλα).
2/8/2010: Παρουσιάζει σε επιλεγμένο ακροατήριο τα απομνημονεύματά του, με τον τίτλο “Στρατηγική Νίκη”, για τη νίκη των ανταρτών εναντίον του κουβανικού στρατού, η οποία οδήγησε στην πτώση του δικτάτορα Μπατίστα.