Ο τίτλος μας σήμερα αναφέρεται στο είδος ευχαρίστησης που προκαλεί σε κάποιον η ατυχία ενός άλλου ατόμου.
Βλέπετε το διαδίκτυο από χθες ακτινοβολεί με εκδηλώσεις “schadenfreude”, μετά τη σύλληψη του -αντικειμενικά αντιπαθέστατου- CEO Martin Shkreli από το FBI. Ο Shkreli ήταν μια από τις φιγούρες που τράβηξαν την (αρνητική) προσοχή της κοινής γνώμης το 2015, χαρακτηρίστηκε μάλιστα από κάποιους “ο πιο μισητός άνθρωπος στο διαδίκτυο”, όταν ανέβασε την τιμή του φαρμάκου Daraprim, το οποίο υπάρχει στην αγορά από το 1953, καταπολεμεί τη μαλάρια και το τοξόπλασμα, και χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό από ασθενείς με HIV, κατά περίπου 6.000% (συγκεκριμένα από $13,5 σε $750 ανά χάπι).
Δεν ήταν όμως μόνο η πολιτική τιμολόγησης αυτή που εξαγρίωσε τον κόσμο, αλλά η εντυπωσιακά αναίσθητη στάση του όταν του ασκήθηκε κριτική σχετικά (ρίξτε μια ματιά στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο αμερικάνικο δίκτυο CNBC για να καταλάβετε τι εννοώ). Όμως πριν επιτρέψετε στον εαυτό σας να χαρεί που ένας άπληστος, σκληρόκαρδος άνθρωπος “παίρνει αυτό που του αξίζει”, να επισημάνουμε ότι ο 32χρονος δεν κατηγορείται για την εξωφρενική του απόφαση να αυξήσει την τιμή του φαρμάκου στα επίπεδα αυτά, αλλά για κάτι άσχετο: το γεγονός ότι χρησιμοποίησε παράνομα κεφάλαια της εταιρείας βιοτεχνολογίας της οποίας ήταν στο παρελθόν επικεφαλής, για να αποπληρώσει χρέη που είχαν προκύψει από δραστηριότητες του hedge fund το οποίο διοικούσε, ένα ιδιαίτερα πετυχημένο Ponzi scheme αν αποδειχθεί ότι οι κατηγορίες εναντίον του στέκουν.
Αλλά ακόμη κι αν οι κατηγορίες ευσταθούν, ο Chris Lehmann του Guardian μας εξηγεί ότι “the system is plainly set up for him to learn nothing at all from the experience”.
