Πώς η κατάρρευση και εξαγορά της Credit Suisse πλήττει την αξιοπιστία της Ελβετίας - Το BBC αναλύει
Αντίο λοιπόν στην Credit Suisse. Τι μπορεί να σημαίνει όμως η εξαγορά της από την UBS για την Ελβετία; Και πόσο αυτή επηρεάζει τη φήμη της για σταθερότητα; Το BBC επιχειρεί να δώσει μια απάντηση.
Η Credit Suisse ιδρύθηκε το 1856 και από τότε αποτελεί πυλώνα του ελβετικού χρηματοπιστωτικού τομέα. Αν και επλήγη από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η Credit Suisse κατάφερε να ξεπεράσει αυτή την καταιγίδα χωρίς κρατική διάσωση, σε αντίθεση με την αντίπαλό της, που έγινε σωτήρας της, την UBS.
Τι κι αν το πρόσωπο μάρκετινγκ της Credit Suisse ήταν ο θεός του τένις της Ελβετίας Ρότζερ Φέντερερ, σημειώνει το BBC; Μάλιστα, βλέποντάς τον κανείς στις αφίσες του στα ελβετικά αεροδρόμια, έβλεπε ένα σύμβολο δύναμης, αριστείας, επιμονής και αξιοπιστίας – λέξεις συνώνυμες με την τράπεζα.
Ο Ρότζερ Φέντερερ αποτελεί το πρόσωπο της διαφημιστικής καμπάνιας της Credit Suisse
Αλλά πίσω από την γυαλιστερή προώθηση υπήρχαν κάποια μεγάλα προβλήματα. Μια διχαστική διαχείριση, μια δαπανηρή έκθεση στην χρηματοοικονομική εταιρεία Greensill Capital, η οποία κατέρρευσε το 2021, μια ύποπτη υπόθεση ξεπλύματος χρήματος και φθίνουσα εμπιστοσύνη των πελατών τους τελευταίους μήνες, με αποτέλεσμα την απόσυρση δισεκατομμυρίων από την τράπεζα.
Το μόνο που χρειάστηκε για να μετατραπούν αυτές οι αμφιβολίες σε ποδοβολητό ήταν ένα προφανώς αυθόρμητο σχόλιο από την Εθνική Τράπεζα της Σαουδικής Αραβίας, η οποία κατέχει σχεδόν το 10% (για την ακρίβεια το 9,9%) της Credit Suisse, το οποίο υποδήλωνε πως δε θα αυξήσει την επένδυσή της.
Οι μετοχές της Credit Suisse σημείωσαν ελεύθερη πτώση και ακόμη και μια δήλωση εμπιστοσύνης από την Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας και μια προσφορά οικονομικής στήριξης ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν μπόρεσαν να σταθεροποιήσουν την κατάσταση.
Πώς μπόρεσε να συμβεί αυτό στην Credit Suisse;
Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση πριν από 15 χρόνια, η Ελβετία θέσπισε αυστηρούς νόμους για τις μεγαλύτερες τράπεζές της, τους λεγόμενους «πολύ μεγάλους για να καταρρεύσουν». Ποτέ ξανά, σκεφτόταν η κυβέρνηση, ο Ελβετός φορολογούμενος δε θα έπρεπε να διασώσει μια ελβετική τράπεζα, όπως συνέβη με την UBS.
Αλλά η Credit Suisse είναι μια τράπεζα «πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει». Θεωρητικά, είχε τα κεφάλαια για να αποτρέψει την καταστροφή αυτής της εβδομάδας. Επίσης, θεωρητικά, οι ελβετικές χρηματοπιστωτικές ρυθμιστικές αρχές και η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας παρακολουθούν αυτές τις συστημικά σημαντικές τράπεζες και μπορούν να παρέμβουν πριν από την καταστροφή.
Και ήταν περίεργο, την περασμένη εβδομάδα, να βλέπει κανείς τον υπόλοιπο κόσμο να αντιδρά με πραγματική ανησυχία καθώς οι μετοχές της Credit Suisse έπεφταν και να μην ακούγεται, αρχικά, τίποτα από την Ελβετία. Ακόμα και τα ελβετικά μέσα ενημέρωσης έδειχναν να μην προσέχουν τους τίλους των Financial Times και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τη συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με το πόσο ουδέτερη στήριξη θα έπρεπε να προσφέρει η Ελβετία στην Ουκρανία.
Μέχρι να το αντιληφθεί ο κόσμος, η ζημιά είχε γίνει τόσο μεγάλη που η Credit Suisse δεν μπορούσε να σωθεί. Οι επιπτώσεις είχαν αρχίσει να απειλούν όχι μόνο ολόκληρο τον χρηματοπιστωτικό τομέα της Ελβετίας, αλλά και της Ευρώπης.
Μάλιστα, καθώς η κυβέρνηση συνεδρίαζε εκτάκτως για να προσπαθήσει να βρει μια λύση, μπορούσες σχεδόν να μυρίσεις τον πανικό στη Βέρνη.