της Αγγελικής Σπανού
Υποτίθεται ότι το συνέδριο του Μαϊου θα είναι ένα συνέδριο μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξει ως ένα ακόμη επεισόδιο στην εσωκομματική αντάρα και όχι ως το τελικό. Εντάξει, ο Αλέξης Τσίπρας, εκτός απροόπτου, θα καταφέρει να βάλει τον όρο “Προοδευτική συμμαχία” ή κάτι παρεμφερές δίπλα στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ αλλά η μάχη θα είναι σκληρή και βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Ο σημαντικότερος προστάτης της ΣΥΡΙΖαϊκής καθαρότητας είναι αυτή τη στιγμή ο γραμματέας, ο Πάνος Σκουρλέτης. Και ναι, αυτό που παίζεται είναι -πέρα από όλα τα άλλα- η θέση του. Ακούγεται ότι ο πρόεδρος του κόμματος μπορεί να προωθήσει άλλο πρόσωπο, περισσότερο συνεννοήσιμο, και, όπως όλα δείχνουν, ο Π. Σκουρλέτης δεν θα παραδοθεί εύκολα. Για την ώρα, χτίζει συνεχώς εμπόδια στο δρόμο για τη διεύρυνση. Ανησυχεί για τον κίνδυνο ΠΑΣΟΚοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και απώλειας της ριζοσαπιστικής του ταυτότητας. Σύντροφοί του λένε ότι απλώς ανησυχεί για τα κεκτημένα.
Ο αριθμός των νέων μελών δεν ικανοποιεί την Κουμουνδούρου, ενώ αναζητούνται εναγωνίως νέα πρόσωπα που ακόμη δεν έχουν μπει στο κάδρο. Ακούγεται ότι σύντομα θα έχουμε μια καινούργια παρουσία στην εκπροσώπηση του κόμματος, αλλά και αυτό δεν έχει “κλείσει”.
Υπάρχουν σκέψεις να γίνει καταστατικό συνέδριο αμέσως μετά το τακτικό του Μαϊου για να προβλεφθεί η εκλογή ηγεσίας από τη βάση. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα αναβαπτιστεί στα νάματα της ψήφου των νέων μελών και θα αποκτήσει απευθείας σχέση με την κομματική βάση χωρίς τη διαμεσολάβηση των “κομματοπατέρων” που του κάνουν τη ζωή δύσκολη.
Υποτίθεται ότι ζητούμενο είναι η αυτοκριτική (σχετικά με την εμπειρία διακυβέρνησης), για να μη σέρνεται επ αόριστον το δημόσιο, άτακτο αυτομαστίγωμα. Ζητούμενο είναι επίσης η συγκρότηση νέου προγράμματος, ρεαλιστικότερου από εκείνο το αξέχαστο της Θεσσαλονίκτης. Ζητούμενο, τελικά, είναι το πολιτικό στίγμα.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι διχασμένοι. Αλλοι περιμένουν στη γωνία έναν ΣΥΡΙΖΑ με γραβάτα και άλλοι βλέπουν μπροστά τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ των “Αγανακτισμένων”.
Το ερώτημα πώς βλέπει ο Αλέξης Τσίπρα τον ΣΥΡΙΖΑ των επόμενων εκλογών δεν έχει ακόμη σαφή απάντηση. Ο πραγματικός του εαυτός είναι αυτός που ψήφισε την Σακελλαροπούλου για ΠτΔ ή εκείνος που φώναζε στη Βουλή “εσείς που δεν μπορείτε να χειριστείτε τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες, πώς θα χειριστείτε τον Ερντογάν”. Αλλά ίσως η απάντηση δεν έχει και τόση σημασία αν ληφθεί υπόψιν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης των Πρεσπών δεν έχει καμία σχέση με τον πρωθυπουργό που αναζητά στελέχη στο κέντρο.
Το βασικό πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα βρίσκεται στην ιδιότητα του ηττημένου, με την οποία δεν έχει συμφιλιωθεί γιατί μέχρι πρόσφατα διαρκώς ανέβαινε, και στη μιζέρια που δημιουργεί η εσωκομματική φαγούρα σε συνδυασμό με την επικοινωνιακή συντριπτική υπεροπλία της κυβέρνησης. Η σωτηρία του βρίσκεται στο ΚΙΝΑΛ απ όπου φεύγουν διαρκώς προς τα αριστερά μεσαία στελέχη, ενώ η ηγεσία του κάνει ό,τι μπορεί για να μην αναστραφεί η καθοδική πορεία.
Η Φώφη Γεννηματά είναι η καλύτερη σύμμαχος του Αλέξη Τσίπρα που μπορεί να κοιμάται ήσυχος όσο κρατάει το μαγαζί δικό της.
πηγή: economico.gr