Είναι μάταιο ο Τσίπρας να επενδύει πολιτικά σε νέο 1981.
Στην εδραία πεποίθησή μου ότι η κοινωνία ξεκόβει σιωπηρά από τους υπάρχοντες σχηματισμούς, ανοίγοντας μεγάλο ρήγμα στο σύστημα, προσθέτω σήμερα τις εξής παραμέτρους:
Πρώτον: Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι λείπει από την εξίσωση ο καταλυτικός εκείνος παράγων που θα ασκήσει επιρροή στον λαό. Δεν ακυρώνονται κάθε ημέρα μόνο οι ηγεσίες. Ακυρώνονται και τα μέσα ενημέρωσης που έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τη χρεοκοπία και τις «αυταπάτες». Κάποτε τα μέσα ήταν μπροστά από την εποχή, γενικώς.
Θυμίζω ότι ο Λαμπράκης έβαλε τον ΔΟΛ στην ελεύθερη ραδιοφωνία πρώτος, θυμίζω ότι ο ίδιος άνθρωπος άνοιξε το 1996 (!) το in.gr. Θυμίζω ότι περιοδικά, free press και τηλεοπτικές σειρές που προπαγάνδιζαν την «ελεύθερη κοινωνία» της κατανάλωσης (ομοφυλοφιλία, μειονότητες γενικώς)
«νίκησαν» δημόσια ήθη και παραδοσιακά ταμπού στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Tώρα η ίδια μιντιακή ηγεσία, αμήχανη και ηττημένη, παρακολουθεί έντρομη την κοινωνία που διέλυσε να την αποστρέφεται. Τα μέσα είναι πίσω από την εποχή. Ζούμε σε καιρούς συντηρητικούς, ο κόσμος αναζητά απάγκιο στις συλλογικότητες, αλλά η αριστερή ελίτ, που είναι στο τιμόνι των ΜΜΕ, δεν έχει ούτε τη μέθοδο ούτε τις παραστάσεις για να τον εκφράσει. Ο κόσμος αναζητά προστασία στις «μπανάλ» παραδοσιακές δομές. Ποιος θα ηγηθεί αυτού; Οι κήρυκες της πολιτικής ορθότητας; Χρεοκόπησαν! Ιδού το κενό. Δεν καταρρέουν, λοιπόν, μόνο οι ηγεσίες, πέφτουν και τα υποστυλώματά τους.
Δεύτερον: Ο κόσμος ζητεί απαντήσεις πέρα από τις προφανείς με μακροβούτια στην Ιστορία. Ενα πρωτόγνωρο κύμα αναθεωρητισμού απέναντι σε πρόσωπα και εποχές βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο κόσμος μετρά τις επιπτώσεις των αποφάσεων πρόσφατων ηγετών όχι σε συνάρτηση με την ωφέλεια στις προηγούμενες γενιές, αλλά σε συνάρτηση με τις επιπτώσεις που έχουν στη δική του ζωή. Αν ο Ανδρέας έβαλε στο παιχνίδι τους μη προνομιούχους, αλλά τα δάνεια που πήρε χάριν εκείνης της γενιάς τα πληρώνει ετούτη εδώ, προφανώς και είναι «Θεός» για έναν εβδομηντάρη, όχι όμως για έναν τριαντάρη. Γι’ αυτό είναι μάταιο να επενδύει πολιτικά σε νέο ’81 ο Τσίπρας.
Τρίτον: Οι μεταρρυθμίσεις. Μεταρρύθμιση σημαίνει αλλάζω τις προτεραιότητές μου στο όνομα του συλλογικού καλού. Αν στην πρώτη στροφή όμως βλέπω τους μεταρρυθμιστές συνδαιτυμόνες χρεοκοπημένων καναλαρχών, να τους βράσω τους μεταρρυθμιστές. Και αν τη στιγμή που τους έχω ανάγκη να βάλουν πλάτη για να μη μου πάρουν το σπίτι εκείνοι κάνουν ό,τι τους λένε οι δανειστές, πάλι να τους βράσω. Με όρυζα.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.dimokratianews.gr
