Από τις εκδόσεις “Βιβλιοπωλείον της Εστίας” κυκλοφορεί το βιβλίο “Υποταγή” του Μισέλ Ουέλμπεκ, σε μετάφραση Λίνας Σιπητάνου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
«Είναι η υποταγή», είπε απαλά ο Ρεντιζέ. «Η ανατρεπτική και απλή ιδέα, που ως τότε δεν είχε ποτέ εκφραστεί με τόση δύναμη, ότι το απόγειο της ανθρώπινης ευτυχίας έγκειται στην απόλυτη υποταγή.».
Σε μια Γαλλία αρκετά κοντινή στη σημερινή, ένας άντρας ακολουθεί πανεπιστημιακή καριέρα. Η διδασκαλία τον ενδιαφέρει ελάχιστα, προσδοκά μια βαρετή αλλά ήρεμη ζωή, μακριά από τα μεγάλα ιστορικά δρώμενα. Ωστόσο, οι δυνάμεις που δρουν στη χώρα έχουν διασπάσει το πολιτικό σύστημα, επιφέροντας τελικά την κατάρρευσή του. Αυτή η ενδόρρηξη χωρίς αναταράξεις, χωρίς αληθινή επανάσταση, εξελίσσεται σαν εφιάλτης. Το ταλέντο του συγγραφέα, η οραματική του δύναμη, μας παρασύρουν σε ένα αμφίσημο και ολισθηρό έδαφος· το βλέμμα του στον γηράσκοντα πολιτισμό μας κάνει να συνυπάρχουν σε αυτό το μυθιστόρημα ποιητικές διοράσεις, κωμικές σκηνές και μια μοιρολατρική μελαγχολία.
Ένας συναρπαστικός πολιτικός και ηθικός μύθος.
Απόσπασμα:
«…ύστερα σκέφτηκα ότι σίγουρα ο κόσμος κλειδαμπαρώθηκε σπίτι του ακριβώς για τους ίδιους λόγους που έσπρωξαν εμένα να φύγω απ’ το Παρίσι: τη διαίσθηση μιας επικείμενης καταστροφής. […] Συνειδητοποιούσα ωστόσο, κι αυτό εδώ και χρόνια, ότι η αυξανόμενη, και πλέον αβυσσαλέα, απόσταση μεταξύ του πληθυσμού και όσων μιλούσαν εξ ονόματός του, πολιτικών και δημοσιογράφων, έπρεπε αναγκαστικά να οδηγήσει σε κάτι χαοτικό, βίαιο και απρόβλεπτο. Η Γαλλία, μαζί κι οι άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης, όδευε εδώ και καιρό προς τον εμφύλιο πόλεμο, ήταν προφανές˙ μέχρι όμως αυτές τις τελευταίες μέρες ήμουν ακόμα πεπεισμένος ότι η συντριπτική πλειονότητα των Γάλλων συνέχιζαν να είναι παραιτημένοι και απαθείς – το δίχως άλλο, γιατί εγώ ο ίδιος ήμουν αρκετά παραιτημένος και απαθής. Είχα κάνει λάθος.»