Κοινό στυλ, μια επίπλαστη αυθεντικότητα και αμφίβολη ικανότητα: αυτές είναι οι βασικές ομοιότητες μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με τον Στέφανο Κασσελάκη.
Τον παραλληλισμό αυτό είχε κάνει ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε άρθρο γνώμης που είχε γράψει το 2015 για την εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας».
«Οι ομοιότητες του κ. Τσίπρα και του κ. Τραμπ επεκτείνονται πέρα από το περιεχόμενο της προεκλογικής εκστρατείας, στο στυλ αλλά και στο προσωπικό υπόβαθρο του καθενός. Και οι δύο μπορούν να στήσουν ένα καλό σόου. Και οι δύο παρεκκλίνουν από τις έτοιμες δηλώσεις τους για να αλληλεπιδράσουν με το ακροατήριό τους. Μπορούν και οι δύο να μιλούν αυθόρμητα. Και οι δύο χρησιμοποιούν βαρύγδουπες εκφράσεις προς όφελός τους. Και στην πραγματικότητα, αντιμετωπίζονται και οι δύο ως αουτσάιντερς, χωρίς να τους επηρεάζει η διαφθορά ούτε οι επιχειρηματικές και μιντιακές ελίτ», έγραφε ο Στέφανος Κασσελάκης.
Ο ίδιος αναρωτιόταν τότε: «Η εκλογική διαδικασία που είναι σε εξέλιξη τόσο στην Ελλάδα (δημοψήφισμα του 2015) όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες (προεδρικές εκλογές του 2016) σε μια περίοδο αναταραχής, με ώθησε να σκεφτώ πάνω σε ένα αρκετά φιλοσοφικό ερώτημα: πώς αποφασίζουν οι πολίτες τι είδους ηγεσία επιθυμούν;
Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ. Όταν τον ακούω να μιλάει, θυμάμαι έναν άλλον πολύ γνωστό τύπο, τον Αλέξη Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας έγινε Πρωθυπουργός, με τη δέσμευση ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του μνημονίου για την Ελλάδα, ισχυριζόμενος ότι ο προκάτοχός του ήταν πολύ αδύναμος για να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά. Παρομοίως, το κύριο μάντρα του Ντόναλντ Τραμπ ήταν ότι οι Αμερικανοί γραφειοκράτες απέτυχαν να διαπραγματευτούν καλές εμπορικές συμφωνίες».
Ο κ. Κασσελάκης ισχυρίζεται ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια τόσο στην Ελλάδα όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο λόγος που οι ψηφοφόροι προτίμησαν, αντίστοιχα, τον Αλέξη Τσίπρα και τον Ντόναλντ Τραμπ:
«Πιστεύω ότι και οι δύο υπερέβαλαν για το πόσο κακή ήταν η κατάσταση στις χώρες τους τη στιγμή που ο καθένας του ξεκινούσε την προεκλογική του εκστρατεία. Αλλά, τελικά ο κόσμος ψηφίζει με το ένστικτο. Στην Ελλάδα, οι πολίτες δεν είναι αρκετά εκλεπτυσμένοι, για να γνωρίζουν ποιες είναι οι πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αντίστοιχα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί και πολύ συντηρητικοί που θα ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ παρότι στο παρελθόν έχει υπάρξει φιλελεύθερος.
Πολλοί Έλληνες θα ψηφίσουν ξανά τον Αλέξη Τσίπρα, μόνο και μόνο επειδή είναι μια φρέσκια και συμπαθητική πολιτική φιγούρα, παρά την δραματική απόκλισή του από προηγούμενες προεκλογικές του υποσχέσεις.
Στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας δεν έχει πολιτική για να εκλεγεί αφού το 90% των πολιτικών που θα μπορούσε να επηρεάσει έχουν ήδη καθοριστεί με βάση τη συμφωνία που υπέγραψε με την ευρωζώνη. Αν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Τραμπ κρίνονταν με βάση παραδοσιακά κριτήρια (πολιτικές προτάσεις, προηγούμενη εμπειρία, δηλώσεις, γκάφες κλπ.), κανένας από τους δύο δεν θα είχε την παραμικρή ελπίδα να εκλεγεί.
Ωστόσο, η αυθεντικότητα που αποπνέουν ωθεί τους ψηφοφόρους να θέλουν να τους επιλέξουν. Η αυθεντικότητα δεν είναι καν χαρακτηριστικό ενός ηγέτη», λέει με νόημα ο Στέφανος Κασσελάκης.
Ο ίδιος, πάντως, επισημαίνει και κάποιες σημαντικές διαφορές μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Ντόναλντ Τραμπ: «Προφανώς, τα δύο πολιτικά πρόσωπα έχουν και πολύ μεγάλες διαφορές. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, ο κ. Τραμπ έχει επιτύχει πολλά, καθώς διαθέτει πραγματική εμπειρία στη ζωή που θα μπορούσε να μεταφέρει στο οβάλ γραφείο.
Ο κ. Τσίπρας, από την άλλη, παρότι μαθαίνει γρήγορα (αγγλικά και οικονομικούς όρους), έχει έλλειψη εμπειρίας που μεταφράζεται σε έλλειψη ικανότητας. Και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα όταν αποφάσισε να εμπιστευτεί τη μοίρα της χώρας σε έναν εγωπαθή καθηγητή-διασημότητα», καταλήγει.