Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται: μια φράση που με ταλαιπώρησε πολύ κατά τα εφηβικά μου χρόνια. Βλέπετε, ήταν βασική παιδαγωγική αρχή των γονέων μου και μόνιμη απάντηση όταν για παράδειγμα ήθελα (εκ των υστέρων) να γυρίσω πιο αργά το Σάββατο βράδυ. Με τα χρόνια όμως, κατάλαβα πως η ρήση αυτή δεν είναι απλά μια ενοχλητική υπενθύμιση των υποχρεώσεών μας, αλλά αποτελεί το ηθικό υπόβαθρο κάθε συμφωνίας.
Τιμώντας τους όρους μιας συμφωνίας, έχουμε την αξίωση και η άλλη πλευρά να κάνει το ίδιο, και δικαιούμαστε να καταγγείλουμε τη συμφωνία, αν η άλλη πλευρά αθετεί τις δεσμεύσεις της. Να καταγγέλλουμε όμως τους άλλους ότι αθετούν μια συμφωνία, όταν ούτε εμείς είμαστε διατεθειμένοι να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας (τις οποίες μάλιστα για τον λόγο αυτό χαρακτηρίζαμε προκαταβολικά “δημιουργικά ασαφείς”), αυτό είναι αν μη τι άλλο πρωτότυπο!
“Το να θεωρεί κανείς ‘μονομερή ενέργεια’ την κατάθεση του νομοσχεδίου που στόχο έχει να απαλύνει τις πληγές της καταστροφικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων, απλώς εκθέτει όσους το υποστηρίζουν και αποδεικνύει ότι τα τεχνικά κλιμάκια αδυνατούν να εγγυηθούν την εφαρμογή της συμφωνίας της 20ης Φλεβάρη,” δήλωσε κυβερνητική πηγή, αναφερόμενη στις αντιδράσεις των δανειστών στην κατάθεση του νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση.
Είμαι κατά του νομοσχεδίου; Σε καμία περίπτωση. Είναι μια ανακούφιση που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία. Τέτοια μέτρα που αμβλύνουν την εφιαλτική πραγματικότητα που καλούνται να διαχειριστούν οι πιο βαριά πληγέντες από την κρίση θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είχαν πάρει σε μεγαλύτερο βαθμό και οι προηγούμενοι. Αντιλαμβάνομαι όμως πως στο πλαίσιο ενός προγράμματος, για να μη θεωρηθεί κάτι που κοστίζει (200 εκατ. ευρώ για την ακρίβεια) μονομερής ενέργεια, πρέπει να έχουν προηγουμένως οριστεί και συμφωνηθεί ισοδύναμα μέτρα, με τα οποία να καλυφθεί το κόστος αυτό.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση ήταν στα ήδη συμφωνηθέντα, δηλώνοντας έκπληξη για τις αντιδράσεις των εταίρων μας προς αυτό. Η τεχνική διαπραγμάτευση όμως – η οποία ειρήσθω εν παρόδω ανήκε κι αυτή στα συμφωνηθέντα – σέρνεται ή είναι πια εντελώς στον αέρα.
Για να υλοποιηθεί μια συμφωνία, για να είναι κάτι παραπάνω από ένα άχρηστο κομμάτι χαρτί, πρέπει να τηρούν τις δεσμεύσεις τους και οι δύο πλευρές: εδώ που φτάσαμε, τις απαραίτητες αυτές ανάσες θα τις κερδίσουμε μόνο αν προχωρήσει επιτέλους η περιβόητη τεχνική διαπραγμάτευση.
