Τρικυμία εν κρανίω από βουλευτή της ΝΔ-«Μετανάστης» ο Κωνσταντίνος, «βασιλιάς» ο Αντετοκούνμπο

Έχει ανέβει πίστα η υπεράσπιση της άποψης ότι έπρεπε να αποδοθούν τιμές αρχηγού κράτους στον έκπτωτο βασιλιά Κωνσταντίνο και υπάρχουν βουλευτές της ΝΔ που πλειοδοτούν σε «επιχειρήματα» που μπλέκουν ανόμοια πράγματα αφενός και αφετέρου θα μπορούσε κάλλιστα να τα εκφράζει ένας καθαρόαιμος φορέας της ακροδεξιάς.

«Ακαταμάχητο» επιχείρημα

Το «ακαταμάχητο» επιχείρημα που παράγει κωμικοτραγικές και εν τέλει εντελώς γραφικές -αν και όχι λιγότερο επικίνδυνες- καταστάσεις είναι ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «εδώ πήρε ελληνική ιθαγένεια ο Αντετοκούνμπο, γιατί να μην ταφεί με τιμές αρχηγού κράτους ο τέως βασιλιάς;»! Η αλλιώς διατυπωμένο: «Ναι… αλλά για τον Αντετοκούνμπο δε λέτε τίποτα»

Αυτή εν ολίγοις είναι η ουσία της θέσης που εξέφρασε ο βουλευτής Β’ Πειραιά της ΝΔ Δημήτρης Μαρκοπουλος. Ειδικότερα, στην πρωινή εκπομπή της τηλεόρασης του Σκάι βρέθηκε μαζί με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργό Χρήστο Σπίρτζη ο οποίος κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε πρόβλημα στην περίπτωση που η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει δεκτό το αίτημα της οικογένειας Γλύξμπουργκ και να επιτρέψει κηδεία «με τιμές αρχηγού κράτους» στον έκπτωτο βασιλιά Κωνσταντίνο.

Ο Χρήστος Σπίρτζης επέλεξε να εκφράσει τη διαφωνία του προβάλλοντας το γεγονός ότι ο αποθανών δεν έχει την ελληνική ιθαγένεια. «Πως θα γινόταν αυτό από την στιγμή που δεν είχε την ελληνική ιθαγένεια; Του έχει αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πως θα αποφάσιζε το ελληνικό κράτος να αποδώσει τιμές. Δεν ήταν καν Έλληνας, Γλύξμπουρκ λεγόταν. Δεν ξέρω αν το θυμάστε…» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σπίρτζης.

Οι μετανάστες έχουν δικαιώματα, ο βασιλιάς δεν έχει;
Τι ήτανε να το πει και δεν έχασε την ευκαιρία να πάρει το λόγο ο Δημήτρης Μαρκόπουλος για να πει: «Συμμετοχή στην ελληνική ιστορία δεν είχε (σ.σ. ο Κωνσταντίνος); Για τον κάθε μετανάστη διεκδικείτε να δικαιώματά του. Είμαστε υπερήφανοι για τον Αντετοκούνμπο, ενώ για έναν άνθρωπο που συμμετείχε στα ιστορικά δρώμενα της χώρας μας, με μία ευκολία τον πετάτε έτσι. Ο ελληνικός λαός τον έκρινε δημοκρατικά. Δεν κινδυνεύει η δημοκρατία μας. Γι’ αυτό τον άνθρωπο δεν υπάρχει ένα δικαίωμα;».

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Τη σύνδεση του προσφυγικού – μεταναστευτικού με το πολιτειακό; Το ότι μάλλον αισθάνεται υπερήφανος που η Ελλάδα υπήρξε «βασίλειο»; Το ότι από μόνη της η συμμετοχή στα ιστορικά δρώμενα θεωρείται τίτλος τιμής λες και δεν υπάρχουν όχθες από τις οποίες συμμετέχουν στα ιστορικά δρώμενα τα πρόσωπα;

Απορίας άξιο

Είναι απορίας άξιο αν έχει συναίσθηση ο βουλευτής της ΝΔ πως αν κανείς ήθελε να προεκτείνει επί της αρχής αυτό τον συλλογισμό, για την απόδωση τιμών με μόνο κριτήριο τη συμμετοχή στα ιστορικά δρώμενα χωρίς καμία αξιολόγηση αυτής της συμμετοχής, θα μπορούσε να συμπεριλάβει τους πάντες ακόμη και τους πιο μισητούς δικτάτορες και φασίστες.

Είναι η άλλη όψη του δήθεν επιχειρήματος ότι από τη στιγμή που υπήρξε αρχηγός κράτους κάποιος του αξίζουν αυτές οι τιμές. Αλήθεια αρχηγός κράτους υπήρξε ο δικτάτορας και οπαδός του ναζισμού Μεταξάς, με συμμετοχή σε ιστορικά δρώμενα όπως δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Αρχηγοί του κράτους υπήρξαν οι τρεις δοσίλογοι ψευτοπρωθυπουργοί της ναζιστικής «Ελληνικής Πολιτείας» Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλος και Ράλλης, αρχηγοί του κράτους υπήρξαν δύο ακόμα φασίστες δικτάτορες όπως ο Παπαδόπουλος και ο Ιωαννίδης. Τι πιστεύει ο εν λόγω βουλευτής; Η συμμετοχή τους στα ιστορικά δρώμενα από τη θέση αυτή συνεπάγεται αυτόματα απόδοση τιμών αρχηγού κράτους;

Μπασκλασαρία
Αλλά ας μην δώσουμε ακόμα περισσότερο σοβαρές διαστάσεις σε τραγελαφικές προσεγγίσεις. Θα μπορούσε ο κ. Μαρκόπουλος για να το απογειώσει και να διαμορφώσει και αυτός με τη σειρά του τα δρώμενα της ιστορίας να προτείνει την επαναφορά της βασιλείας στην Ελλάδα χρίζοντας βασιλιά τον Αντετοκούνμπο.

Άλλωστε κατά τον συλλογισμό του κυρίου βουλευτή: Είναι δυνατόν να έχουν δικαιώματα οι μετανάστες και να μην έχουν οι βασιλιάδες; Είναι δυνατόν να έχουν δικαιώματα αυτοί που δεν έχουν ψωμί να φάνε και να μην έχουν δικαιώματα αυτοί που τρώνε παντεσπάνι; Τι μπασκλασαρία είναι αυτή; Ε, κύριε βουλευτά;