Τον Νοέμβριο του 1996, όταν επανεξελέγη ο Bill Clinton στην Αμερικάνικη προεδρία, ο Economist είχε στο μετεκλογικό τεύχος του εξώφυλλο τον νικητή των εκλογών με τη λεζάντα “Now tell the truth“. Αν και μικρό παιδί τότε, κάπου στο σπίτι είχε πάρει το μάτι μου το εξώφυλλο αυτό, και για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η ρήση αυτή αποτυπώθηκε στο μυαλό μου όσο λίγες. Θυμάμαι να σκέφτομαι, γιατί του ζητούν να πει την αλήθεια μετά τις εκλογές και όχι πριν;
Δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο το να λες πράγματα που δεν μπορείς ή δεν σκοπεύεις να πραγματοποιήσεις προεκλογικά – η παγίδα της υπόσχεσης είναι πανταχού παρούσα, φανταχτερή και δελεαστική. Πριν τις εκλογές, μόνο ένα καλά ενημερωμένο, ορθολογικό εκλογικό σώμα, με γερό μνημονικό μπορεί να ζητήσει αποτελεσματικά από τους πολιτικούς να του πουν την αλήθεια. Λυπάμαι όμως που το λέω, αλλά στη χώρα μας δεν μοιάζει να διαθέτουμε στο σύνολό μας αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι όμως μετά τις εκλογές που η παγίδα δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και έρχεται να εισπράξει. Γιατί όσο περισσότερες είναι οι υποσχέσεις, τόσο μεγαλύτερες οι προσδοκίες, τόσο μεγαλύτερο το ύψος από το οποίο θα πέσεις όταν αυτές διαψευσθούν.
Ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε χθες μια μεγάλη, ιστορική θα έλεγε κανείς νίκη. Μια νίκη ξεκάθαρη – κι ας μην κατάφερε να πάρει την αυτοδυναμία – μια νίκη που τον καθιστά ατομικά υπεύθυνο για την τύχη της χώρας από σήμερα. Ελπίζω να δείξει υπευθυνότητα δυσανάλογη αυτής που επέδειξε κατά την προεκλογική του εκστρατεία, να είναι ανώτερος των προσδοκιών και σε μια σειρά από ζητήματα να αναθεωρήσει τη στάση του και την τακτική του – να κάνει τη λεγόμενη πολιτική “κωλοτούμπα”. Η αλήθεια, ψυχρή και αμείλικτη, τον περιμένει στη γωνία σε ένα αναπόφευκτο ραντεβού. Είναι πάντως αξιοσημείωτο και μάλλον θλιβερό, το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού (συμπεριλαμβανομένης και εμού) ελπίζει σε μια κωλοτούμπα.
Ελπίζω τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα παντός είδους να είναι λιγότερο της μόδας στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, και εύχομαι την επόμενη φορά που θα βλέπω αρχηγό κόμματος να εκφωνεί την επινίκια ομιλία του να μη σκέφτομαι ασταμάτητα τη ρήση στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω. Να είναι κάποτε αναγκαία προϋπόθεση για να κερδίζει κάποιος εκλογές στη χώρα μας, το να λέει την αλήθεια.
