Συνέντευξη παραχώρησε στην Εφημερίδα των Συντακτών ο Δημήτρης Κουτσούμπας, εξαπολύοντας μύδρους προς τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη ΝΔ, τονίζοντας ότι «η λεγόμενη “τρομοκρατία” ήταν πάντα συνδεδεμένη -ενίοτε και εξαρχής προϊόν- με μηχανισμούς του αστικού συστήματος, ακόμα και μυστικών υπηρεσιών και δρούσε πάντα υπονομευτικά σε σχέση με το εργατικό, το κομμουνιστικό κίνημα και δικαιολογούσε – προκαλούσε μέτρα κρατικής καταστολής σε βάρος του».
Διαβάστε την συνέντευξη:
– Η συντηρητική παράταξη έχει μια έμμονη ιδέα. Πιστεύει ότι η Αριστερά, αν και ηττημένη στον εμφύλιο, έχει την ιδεολογική ηγεμονία μετά τη μεταπολίτευση. Ποια είναι η γνώμη σας;
Την ιστορία δεν μπορείς να την προσεγγίσεις με τεχνητά δίπολα τύπου συντηρητική – προοδευτική παράταξη, Αριστερά – Δεξιά κλπ. Κι αν στη συντηρητική παράταξη συμφωνούμε ότι ανήκει η ΝΔ, στην προοδευτική ποιοι ανήκουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ΠΑΣΟΚ; Οι άλλοι συνέταιροι των μνημονίων;
Όσο αλήθεια είναι ότι παρά την ήττα του ΔΣΕ, η πάλη του ΚΚΕ και του εργατικού – λαϊκού κινήματος έβαλε τη δική της σφραγίδα στις μετέπειτα εξελίξεις, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι υπήρξαν κόμματα, που εκμεταλλεύτηκαν τις καλύτερες παραδόσεις του λαού μας, για να τον ενσωματώσουν σε λογικές διαχείρισης του συστήματος. Πάρτε για παράδειγμα το ζήτημα του «κρατισμού», που θεωρείται απότοκο αυτής της ιδεολογικής ηγεμονίας, όπως λέτε. Τι σχέση έχει η κρατικοποίηση επιχειρήσεων, που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και της ΝΔ, τη δεκαετία του ’70 και του ’80, επειδή αυτό απαιτούσαν τότε οι ανάγκες της καπιταλιστικής αναπαραγωγής, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής που ήταν και είναι ο στόχος του ΚΚΕ;
– Παλιότερα αμφισβητούσαν τον αριθμό των νεκρών στο Πολυτεχνείο. Στη συνέχεια προσπάθησαν να εξαγνίσουν τα Τάγματα Ασφαλείας. Τελευταία «ανακάλυψαν» ότι η δικτατορία δεν έχει κάνει και τόσο κακό στον τόπο όσο πιστεύουν οι περισσότεροι πολίτες. Πρόκειται για μεθοδευμένο μοντάρισμα της Ιστορίας;
Η δικτατορία αποδείχθηκε πολύ χρήσιμη τελικά για την αστική τάξη και επιζήμια για τους εργαζόμενους, το λαό. Επομένως και αυτό το ζήτημα πρέπει κανείς να το προσεγγίσει από τη δική του ταξική σκοπιά. Κι ας μην ξεχνάμε ότι τα Τάγματα Ασφαλείας, στα οποία αναφέρεστε, δεν προσπάθησαν να τα εξαγνίσουν μόνο από τη λεγόμενη συντηρητική παράταξη, αλλά και ο Θεμ. Σοφούλης και άλλοι στο παρελθόν από το λεγόμενο «δημοκρατικό κέντρο». Το ίδιο γίνεται και σήμερα από μερίδα της αστικής ιστοριογραφίας, που δεν καταγράφεται μόνο στη συντηρητική παράταξη. Πέρα από όλα αυτά, το κύριο ζήτημα, που πρέπει να κρίνεται κάθε κόμμα, είναι αν η στρατηγική του συντάσσεται με τα λαϊκά συμφέροντα ή με το κεφάλαιο. Κι απ’ αυτή την άποψη η συντηρητική αστική πλευρά και η δήθεν «προοδευτική» επίσης αστική πλευρά δεν έχουν καμία επί της ουσίας συνολική διαφορά.
– Το ΚΚΕ ήταν πάντα κατηγορηματικά αντίθετο με την ατομική τρομοκρατία. Το φαινόμενο πάντως ήταν για αρκετά χρόνια σε έξαρση σε χώρες της Ευρώπης, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης. Η ΝΔ υποστηρίζει ότι η μήτρα της τρομοκρατίας στη χώρα μας είναι η Άκρα Αριστερά. Συμφωνείτε;
Η λεγόμενη «τρομοκρατία» ήταν πάντα συνδεδεμένη με μηχανισμούς του αστικού συστήματος, ακόμα και μυστικών υπηρεσιών. Ενίοτε σε διάφορες χώρες ήταν μάλιστα και εξαρχής προϊόν τέτοιων μηχανισμών. Δρούσε πάντοτε υπονομευτικά σε σχέση με το εργατικό, το κομμουνιστικό κίνημα και δικαιολογούσε – προκαλούσε μέτρα κρατικής καταστολής σε βάρος του. Κι όλα αυτά, ανεξάρτητα από το ιδεολογικό προκάλυμμα που αυτή έπαιρνε. Αυτό που κάνει η ΝΔ σήμερα, με τις συγκεκριμένες αναφορές, είναι να ενισχύει διάφορα αντικομουνιστικά αντανακλαστικά σ’ έναν κόσμο δεξιάς προέλευσης, που έχει μετακινηθεί προς άλλα κόμματα, ακόμη και προς τον ΣΥΡΙΖΑ για να τον ξανακερδίσει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά του προσπαθεί να παίξει σε αυτό το παιχνιδάκι του «ιδεολογικά διωκόμενου» από την «επάρατη δεξιά», για να συσπειρώσει ένα δυναμικό κομμάτι αριστερού κόσμου που έχει αρχίσει να τον εγκαταλείπει, εξαιτίας των δικών του μνημονιακών πολιτικών και ταύτισής του με τις «δεξιόστροφες» πολιτικές.
– Η ΝΔ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη κατηγορούν τον πρωθυπουργό ότι είχε κρυφό σχέδιο για να βγάλει τη χώρα από το ευρώ. Η απόδειξη γι’ αυτό, λένε, ότι είναι οι ενέργειες για τη δημιουργία παράλληλου νομίσματος. Μια κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν πρέπει να έχει στη διάθεσή της εναλλακτικά σχέδια για την περίπτωση που κάτι πάει στραβά σε μια διαπραγμάτευση;
Η αναζωπύρωση της συζήτησης για το τι έγινε το 2015, βολεύει τόσο το ΣΥΡΙΖΑ όσο και τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ – Δημοκρ. Συμπαράταξη. Γιατί η αντιπαράθεση για το ποιας κυβέρνησης το μνημόνιο είναι το καλύτερο, ποιανού η διαπραγμάτευση είναι καλύτερη, επιδιώκει να κρύψει τη στρατηγική τους σύμπλευση. Ότι ο καβγάς τους αφορά στο ποιος, ποια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ και με ποιους πρόθυμους, μπορεί να εγγυηθεί την ανάκαμψη των κερδοφορίας συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων. Εναλλακτικές ριζικά διαφορετικές σε όφελος του λαού, μέσα στην καπιταλιστική διαχείριση των προβλημάτων, δεν υπάρχουν. Είναι μόνον «όνειρα θερινής νυκτός». Τα αντιλαϊκά μέτρα θα εξακολουθούν να βασιλεύουν είτε με το σημερινό ευρώ, είτε με ένα άλλο «εναλλακτικό ευρώ». Όποιος επιδιώκει πραγματικά εναλλακτικά ανατρεπτικά σχέδια, αυτά θα τα βρει μόνο στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και για τα μνημόνια και για το χρέος και για την ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος του λαού.
– Επτά χρόνια μνημόνια. Επτά χρόνια λιτότητα, ανεργία, λουκέτα, φτωχοποίηση. Οι αντιδράσεις σποραδικές, χωρίς βάθος. Ο λαός δείχνει σαν να έχει συμφιλιωθεί μ’ αυτήν την κατάσταση. Έχει πέσει σε πεσιμιστικό λήθαργο γιατί δεν βλέπει κάποια εναλλακτική πρόταση;
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος, λέει ο λαός μας, ο οποίος δεν έχει συμφιλιωθεί με την ανεργία και τη φτώχεια του, το αντίθετο. Κι αν τώρα μπορεί να σας δίνει αυτή την εντύπωση, δεν θα αργήσει να εκφράσει την αγανάκτηση και την οργή που τώρα σιγοβράζει και να τους πάρει όλους αμπάριζα – κυβερνήσεις σημερινές και χτεσινές, αστικά κόμματα, το ίδιο το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης. Αλλά και όλους όσους, πότε με τις αυταπάτες, πότε με το «εφικτό» και το «ανέφικτο», πότε με την «υπομονή» και την «ανοχή», του δείχνουν το δρόμο του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας για να κερδίζει χρόνο το σάπιο και διεφθαρμένο πατόκορφα σύστημα. Κυρίως βέβαια, για να κρύβουν ότι υπάρχει φιλολαϊκός δρόμος σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, γιατί κουμάντο στην κοινωνία και την οικονομία θα κάνει ο ίδιος ο λαός και όχι μια χούφτα παράσιτα.
– Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μετά το τέλος του προγράμματος το 2018, η χώρα θα τελειώσει με τα μνημόνια. Πιστεύετε ότι έχουν τα μνημόνια ημερομηνία λήξης;
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει. Σημασία δεν έχει αν και πότε θα τελειώσει το πρόγραμμα, αλλά τι θα γίνει με τους δεκάδες μνημονιακούς νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά και με όσους κληρονόμησε και διατηρεί από τις προηγούμενες, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μνημονιακή επιτροπεία υπάρχει για όλους και για όλα. Μνημονιακή επιτροπεία δεν είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας, τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί που ισχύουν για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ; Τέλος στα μνημόνια και στην επιτροπεία μπορεί να βάλει ο λαός όταν αποφασίσει να γράψει με την πάλη του την ημερομηνία λήξης στο σύστημα της εκμετάλλευσης, που είναι το «μνημόνιο των μνημονίων».
– Η Βενεζουέλα είναι πολύ μακριά μας, ωστόσο απασχολεί τη δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα. Τι είδους σύστημα είναι αυτό που υπάρχει στη Βενεζουέλα;
Η Βενεζουέλα είναι μια μεγάλη καπιταλιστική πετρελαιοπαραγωγός χώρα που βιώνει οξεία οικονομική – κοινωνική κρίση, όπως πολλές ακόμα καπιταλιστικές οικονομίες σε όλες τις ηπείρους, όπου εκδηλώνονται και αντιθέσεις ανάμεσα σε ισχυρές δυνάμεις και προλειαίνεται το έδαφος ακόμη και για ξένη επέμβαση, κάτι που είναι αναμφίβολα καταδικαστέο. Η απόπειρα αστικής σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, που κάνει προσπάθεια να διατηρήσει ακόμα κάποια μέτρα που πάρθηκαν τα πρώτα χρόνια επί Τσάβες για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας, δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα και τις αντιφάσεις μιας καπιταλιστικής οικονομίας σε κρίση. Από την αρχή, από τις πρώτες μας επισκέψεις στη Βενεζουέλα, τη δεκαετία του 2000, προσκαλεσμένοι του ΚΚ Βενεζουέλας, είχαμε τότε επισημάνει ότι η πορεία θα κριθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα: Ή θα γίνει πραγματική επαναστατική ανατροπή στο δρόμο της καπιταλιστικής ανατροπής και του σοσιαλισμού ή θα υπάρξει κι άλλο πισωγύρισμα και με επάνοδο συντηρητικών αντιδραστικών δυνάμεων, ανατρέποντας όποια θετικά μπορεί να κέρδισε ο φτωχός λαός τα πρώτα χρόνια. Η τοποθέτηση αυτή του ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με το γελοίο, ανιστόρητο και αντιεπιστημονικό τρόπο που αντιμετωπίζεται στη δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα η Βενεζουέλα, τόσο από τη ΝΔ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όσο και από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
– Από μια πρόσφατη δημοσκόπηση στη Ρωσία βγαίνει ότι το δημοφιλέστερο πρόσωπο είναι ο Στάλιν και ακολουθούν ο Πούτιν και ο Λένιν. Νοσταλγούν οι Ρώσοι το παρελθόν;
Οι Ρώσοι δεν νοσταλγούν το παρελθόν γενικά, νοσταλγούν το σοσιαλισμό και τις κατακτήσεις του, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από 25 χρόνια απ’ την αντεπανάσταση, με συνέπεια οι νεότερες γενιές όχι μόνο να μην έχουν ζήσει, να μην έχουν γνωρίσει το σοσιαλισμό, αλλά να έχουν υποστεί και όλη την αντικομουνιστική υστερία. Οι κατακτήσεις των λαών που έζησαν στο σοσιαλισμό αποτελούν άπιαστο όνειρο ακόμη και στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. Και με την ευκαιρία, ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε καμία σχέση δεν έχει με τη «Σοβιετία» έτσι ανιστόρητα όπως την εννοούν είτε οι ορκισμένοι αντικομουνιστές της ΝΔ, είτε οι διάφοροι υπουργοί -σε ρόλο γελωτοποιού- του ΣΥΡΙΖΑ που έβλεπαν στο κατέβασμα της κόκκινης σημαίας από το Κρεμλίνο το 1991, περίπου το τέλος των προβλημάτων της ανθρωπότητας. Όπως διαψεύστηκαν και για τις τότε εκτιμήσεις τους όλοι οικτρά, έτσι και θα διαψευστούν σήμερα ξανά.