Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέκος Αλαβάνος αποκηρύσσει το πολιτικό του τέκνο, τον Αλέξη Τσίπρα. Προ ημερών είχε χαρακτηρίσει την προώθησή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ως «το μεγαλύτερο πολιτικό μου λάθος». Σήμερα, μιλώντας στο Mega, ο κ. Αλαβάνος τόνισε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει μεγάλη ικανότητα επιβίωσης στο πολιτικό σύστημα, αλλά αυτό που κάνει κάποιον πολιτικό είναι το κατά πόσο υπηρετεί τις ανάγκες του ελληνικού λαού, αν έχει συνέπεια και ειλικρίνεια.
«Έχω την συνείδησή μου ήσυχη, γιατί σε λίγους μήνες, όταν ήμασταν μικρό κόμμα, είδα πράγματα που δεν μου άρεσαν και συγκρούστηκα» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Αλαβάνος ενώ δεν παρέλειψε να επιτεθεί και κατά παλαιών συντρόφων του λέγοντας ότι δεν περίμενε από μια αριστερή κυβέρνηση να επιλέξει το δρόμο του Μνημονίου.
Παράλληλα τόνισε ότι αυτό που του έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το πώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «κράτησε» τόσους αριστερούς βουλευτές να ψηφίσουν το μνημόνιο και κατηγόρησε την ηγεσία του κόμματος ότι θέτει εν κινδύνω τη λαϊκή συνείδηση της αριστεράς. Ωστόσο όμως ο κ. Αλαβάνος υπεραμύνθηκε της επιλογής της παραμονής της Αριστερής Πλατφόρμας στον ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα, με το σκεπτικό πως είχε την ελπίδα ότι όταν το δίλημμα πάμε σε τρίτο μνημόνιο ή στην εναλλακτική λύση, η αριστερή κυβέρνηση δεν θα επέλεγε το τρίτο μνημόνιο.
Σε ό,τι αφορά την επιλογή της δραχμής, υπεραμύνθηκε της άποψης περί εθνικού νομίσματος, τονίζοντας ότι «λέμε αυτό που πιστεύουμε και ας έχει τίμημα, γιατί έχει υπάρξει μία εκστρατεία άδικου φόβου, μόνο τον φόβο έχουν και όχι άλλα επιχειρήματα». και υπογράμμισε ότι «μακάρι να μας έδινε ρευστότητα η ΕΚΤ, αλλά έχει το δικό της γενικό πλάνο για όλη την Ε.Ε., που δεν εξυπηρετεί τη χώρα μας. Για να βγεις από την κρίση πρέπει να έχεις το εργαλείο του εθνικού νομίσματος, όπως άλλωστε υποστηρίζουν και οι νομπελίστες Στίγκλιτς και Κρούγκμαν».
Κληθείς να σχολιάσει το επιχείρημα ότι εάν δεν υπογραφόταν η συμφωνία τότε η χώρα θα καταστρεφόταν, ο κ. Αλαβάνος απάντησε πως προτιμά έναν φτωχό και τίμιο άνθρωπο και κατέληξε λέγοντας ότι ένα από τα πιο βαριά συμπτώματα της παρατεταμένης κρίσης είναι ότι δημιουργούνται χαμένες γενιές.