Σε μια ζοφερή ανάλυση τόσο για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας όσο και για το μέλλον των διαπραγματεύσεων προβαίνει ο δημοσιογράφος Ούγκο Ντίξον, σε άρθρο του για τους New York Times.
Σύμφωνα με τον Νίξον, «η κυβέρνηση και ο επικεφαλής Αλέξης Τσίπρας, δεν διαθέτουν αξιόπιστο σχέδιο για την επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές τους και δεν φαίνεται να έχουν προμελετημένο, εναλλακτικό σχέδιο για το πώς θα οδηγηθούν σε χρεοκοπία. Μπορεί οι ελληνικές χρηματοπιστωτικές αγορές να έχουν πάνω τα πάνω τους τις τελευταίες εβδομάδες, κυρίως λόγω του παραγκωνισμού του Βαρουφάκη, αλλά η νέα σύνθεση της διαπραγματευτικής ομάδας, αν και έχει οδηγήσει σε πιο παραγωγικές συνομιλίες, δεν οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα στο Eurogroup – εξακολουθεί να υπάρχει ένα βουνό που πρέπει να ανέβει η Ελλάδα».
Κατά τον Νίξον, ο Τσίπρας υπέθεσε λανθασμένα ότι θα καταφέρει να πάρει χρήματα από τους πιστωτές τους και να ανακουφίσει τη χώρα του από τα χρέη, χωρίς να προβεί σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Επίσης, η κυβέρνησή του δεν υπολόγισε και τον οικονομικό παράγοντα και το πόσο άσχημα να πληγεί η οικονομία της Ελλάδας λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας και της κρίσης ρευστότητας. Αναφέρει, δε, πως ήδη η πρόβλεψη για αύξηση από μεριάς της Κομισιόν «κουτσουρεύτηκε» από το 2,5% στο 0,5%, αλλά και αυτή η πρόβλεψη μπορεί να είναι αισιόδοξη.
«Η επιδείνωση της οικονομίας σημαίνει ότι η Αθήνα δύσκολα θα καταφέρει να ισοσκελίσει τους λογαριασμούς της. Ακόμη και εάν οι πιστωτές της μειώσουν τους στόχους του προϋπολογισμού για το τρέχον έτος, η κυβέρνηση θα πρέπει να εισαγάγει περισσότερα μέτρα λιτότητας και αυτά θα βλάψουν ακόμη περισσότερο την οικονομία. Η ταμειακή θέση της Αθήνας είναι απελπιστική. Θα πρέπει να δώσει 750 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ και 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ τον Ιούνιο. Ο Τσίπρας ελπίζει πως θα καταφέρει να πείσει την Ευρωζώνη να τον δανείσουν κάποια μετρητά κατά τις προσεχείς εβδομάδες για να εξορκίσει την πτώχευση. Αλλά αυτό να γίνει μόνο αν διασχίσει τις κόκκινες γραμμές σε θέματα όπως οι συντάξεις, η εργατική νομοθεσία και ο ΦΠΑ», σημειώνει.
«Ακόμη και αν η Αθήνα επιβιώσει από την άμεση κρίση χρέους, θα δυσκολευτεί να εξασφαλίσει μια μακροπρόθεσμη συμφωνία. Οι διαπραγματεύσεις πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούνιο, αλλά δεν μπορούν να ξεκινήσουν μέχρι να ολοκληρωθούν οι άλλες για τη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν είναι απλώς μόνο θέμα χρόνου, αλλά και χρημάτων”, επισημαίνει.
Η συνέχεια προμηνύεται ακόμη πιο ζοφερή κατά τον Νίξον: “Λαμβάνοντας υπόψη την επιδείνωση της οικονομίας στην Ελλάδα, το επόμενο πακέτο διάσωσης θα απαιτήσει περισσότερα από ό, τι είχε προηγουμένως εκτιμηθεί – ίσως περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Θα είναι δύσκολο να πείσει άλλες χώρες της Ευρωζώνης να δώσουν αυτά τα χρήματα – αν μη τι άλλο, επειδή η καλή θέληση απέναντι στην Ελλάδα έχει σχεδόν εξαφανιστεί”.
Χρεοκοπία και Grexit
“Λαμβάνοντας υπόψη μια τέτοια ζοφερή πρόγνωση, είναι σημαντικό να εξεταστούν οι εναλλακτικές λύσεις. Υπάρχουν δύο: χρεοκοπία και συνάμα έξοδος από το ευρώ ή χρεοκοπία και παραμονή στο ευρώ. Η τελευταία θα είναι η λιγότερο κακή επιλογή, αν και μακριά από το να θεωρεί καλή. Για να ελαχιστοποιηθεί η ζημιά, η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε ανακεφαλαίωση των τραπεζών και να τις θέσει σε κατάσταση αφερεγγυότητας. Αν δεν το κάνει, τότε η ΕΚΤ θα κόψει τη ρευστότητα και οι τράπεζες θα πτωχεύσουν, ενώ η οικονομία θα συρθεί περαιτέρω στην άβυσσο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με την ανάλυση, η Ελλάδα δεν έχει μετρητά για να σώσει η ίδια τις τράπεζές της, αλλά δεν μπορεί να πάρει χρήματα από το εξωτερικό. Η μόνη λύση, λοιπόν, θα είναι να πάρει τα χρήματα των καταθετών ως εγγύηση και να μετατρέψει ένα μέρος των αποταμιεύσεων σε νέες τραπεζικές μετοχές.
Το ζοφερό σενάριο ολοκληρώνεται ως εξής: «Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών, θα πρέπει να ζει με όσα έχει. Η κυβέρνηση θα χρειαστεί να μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, επειδή τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν.
«Ορισμένοι ειδήμονες, συμπεριλαμβανομένων του Martin Wolf, των Financial Times, δείχνουν ότι η Αθήνα θα πρέπει να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, με την έκδοση IOUs. Αυτό θα ήταν μια κακή ιδέα, διότι, ανεξάρτητα από το τι λέει η κυβέρνηση, οι Έλληνες θα δουν αυτά τα IOUs ως πρόδρομος της νέας δραχμές και θα τα απορρίψουν σε μεγάλο βαθμό.
Τα φορολογικά έσοδα θα κατρακυλούν – εν μέρει επειδή η οικονομία θα συρρικνώνεται και εν μέρει διότι οι πολίτες θα είναι απρόθυμοι να πληρώσουν φόρους σε ευρώ, αν θα θεωρήσουν ότι η δραχμή θα περιμένει είναι τη γωνία. Έτσι, η κυβέρνηση θα πρέπει να εκδώσει ακόμη περισσότερο IOUs, κάτι που θα οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο στον οποίο η εγκατάλειψη του ευρώ θα μπορούσε να γίνει ως μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Αλλά αυτό και αυτή είναι μια καλή επιλογή, είτε. Πέρα από το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να εγκαταλείψουν το ενιαίο νόμισμα, η μετάβαση στη δραχμή θα ήταν εφιαλτική. Ακόμη και αν το νόμισμα εισήχθη εκ νέου, θα υπάρχει μικρή πιθανότητα να τρέξει η κυβέρνηση μια υπεύθυνη οικονομική πολιτική. Θα ήταν πιθανόν να εκτυπώσει χρήματα, τροφοδοτώντας έναν φαύλο κύκλο πληθωρισμού και υποτίμησης».
«Δεδομένου ότι ακόμη και το καλύτερο σχέδιο Β είναι δύσκολο, ο κ Τσίπρας θα προσπαθήσει να βρει μια ρεαλιστική στρατηγική για το πώς πρόκειται να έρθει σε συμφωνία με τους πιστωτές του. Και θα το κάνει γρήγορα», καταλήγει το δημοσίευμα.