«Πριν, ο κόσμος έπεφτε στα πόδια μου επειδή ήμουν όμορφη και διάσημη. Σήμερα μόνο ενοχλώ»
Σε ηλικία 83 χρόνων, που είναι σήμερα, επιχειρεί μια στροφή στην πολυκύμαντη ζωή της, παραδέχεται παρανοήσεις και αναρωτιέται ποια εικόνα θα αφήσει στις επερχόμενες γενιές.
Σε 250 σελίδες της νέας αυτοβιογραφία της η «Μπεμπέ», όπως αποκαλείται, φωτίζει πτυχές της παιδικής της ηλικίας, το πέρασμα στα κινηματογραφικά πλατό διάσημες ταινίες όπως «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», τους αναρίθμητους έρωτες και την απόφασή της σε ηλικία μόλις 38 χρόνων να αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας.
Μέχρι τότε είχε καθιερωθεί ως παγκόσμιο σύμβολο του σεξ. Όλα επάνω της απέπνεαν ερωτισμό, τα πλατινέ μαλλιά της, τα σαρκώδη χείλη της. Όμως την ίδια ώρα η ζωή της δεν είχε νόημα και ήταν επιφανειακή, όπως εκμυστηρεύεται στην αυτοβιογραφία της, και η ίδια ήταν δυστυχισμένη.
Ύβρεις
Με τον ερωτισμό και την ελευθεριότητα να εμφανίζεται γυμνή άνοιξε το δρόμο για τη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του ’50 και ’60. Πολλοί την έβριζαν με τον χειρότερο τρόπο. Για να αποφύγει τη δημόσια κατακραυγή αναγκάστηκε να καταφύγει στο σπίτι της στο Saint Tropez, όπου ζει μέχρι σήμερα παρέα με τα ζώα, που διέσωσε από τσίρκα και ιδρύματα για τετράποδα. Γιατί στη συμβίωση με τα ζώα βρήκε το νόημα ζωής, είναι αυτά που έδωσαν στη ζωή της περιεχόμενο και στόχο.
Με μοναχικούς και άρρωστος
Κάθε τόσο διαβάζει ότι ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τα ζώα, αλλά δεν έχει καμιά διάθεση να αντιταχθεί σε αυτούς τους ισχυρισμούς. Γιατί εκτός από το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό που ίδρυσε το 1986 με έδρα το Παρίσι και 40 εργαζόμενους, ασχολείται και με ανθρώπους, μοναχικούς ή αρρώστους. Στο σπίτι της η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή. Το ίδιο και τώρα, μόνο που τώρα είναι πιο επιλεκτική.
Στην αυτοβιογραφία της ασχολείται και με την εικόνα της και παραδέχεται ότι έχει μεταβληθεί ριζικά. Από αστέρι της μεγάλης οθόνης και πρότυπο γυναικείας ομορφιάς η κοινή γνώμη την προσλαμβάνει ως μια φίλερι γυναίκα που μισεί τους ανθρώπους. «Πριν» γράφει στο βιβλίο της, «ο κόσμος έπεφτε στα πόδια μου, επειδή ήμουν όμορφη και διάσημη, σήμερα μόνο ενοχλώ».
Υπέρ της Λεπέν
Συχνά οι ακραίες θέσεις της και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, την έβλαψαν. Κουβέντες της, είτε για τους μετανάστες, είτε για τελετές σφαγιασμού αμνών, κατακρίθηκαν. Το 2012 κάλεσε τους Γάλλους να ψηφίσουν την αρχηγό του ακροδεξιού Λαϊκού Μετώπου και όπως σημειώνει η ίδια, οι πολιτικές επιλογές της χαρακτηρίστηκαν πάντα από αστάθεια. «Ψήφιζα εκείνους που υποστήριζαν τους αγώνες μου, ανάμεσά τους τον συντηρητικό Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν, τον σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν και τον αριστερό Ζαν Λικ Μελανσόν.»
Το βιβλίο γράφτηκε με τη συνεργασία της δημοσιογράφου Αν Σεσίλ Ιπρέλ. Το στιλ είναι αντικειμενικό, σε πολλά σημεία φλερτάρει με την φιλοσοφία καφενείου. Οι απόψεις για την Μπαρντό διίστανται, αλλά στο βιβλίο γίνεται σαφές η δύναμη αυτοπροσδιορισμού της που την οδήγησε σε μια επιτυχημένη καριέρα και αργότερα στον αγώνα για την προστασία των ζώων. Από την πρωτοπορία του κινηματογράφου στην απόλυτη αφοσίωση στα ζώα.
πηγή: Deutsche Welle