Όταν οι λαοί «τρολάρουν» τους ισχυρούς…

Οι ηγέτες της Δύσης που τα έδωσαν όλα για να στηρίξουν την επικράτηση του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα για την αποδοχή της συμφωνίας των Πρεσπών από τους σκοπιανούς κάθε άλλο παρά ευτυχείς πρέπει να αισθάνονται από την έκβαση της ψηφοφορίας.

Πιθανόν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να μην είναι καθοριστικό, εφόσον ο Ζάεεφ πάει τη συμφωνία στη Βουλή (εδώ το 60% υπέρ του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015 έγινε «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» στην Βουλή). Ωστόσο, το γεγονός δεν αλλάζει. Ήταν και θα καταγραφεί στην ιστορία ως ένα ακόμη στραπάτσο των ισχυρών.

Στον αγώνα για να πείσουν τους σκοπιανούς να αποδεχθούν τη συμφωνία χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα. Παρήλασαν όλα τα μεγάλα ονόματα της ΕΕ και της Συμμαχίας. Καμπάνιες, φιέστες, σώου και λαϊκά θεάματα, όλα με χρυσόσκονη και άρωμα Ευρώπης στην υπηρεσία του «ΝΑΙ». Οι δυτικοί κατέκλυσαν για μια ακόμη φορά τα μουντά Βαλκάνια  με πλείστες υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον των σκοπιανών στην αγκαλιά των εταίρων και των συμμάχων. Κονδύλια, μεγαλόπνοα έργα, μεγαλεπήβολα σχέδια για διαιώνιση του «μακεδονισμού» τους.

Και απέτυχαν παταγωδώς.

Ενώ κυβερνητικοί, ευρωπαίοι, media, δημοσκοπήσεις έδιναν σιγουράκι το «ΝΑΙ» και την επαρκή συμμετοχή, οι σκοπιανοί επέλεξαν να ζήσουν το μύθο τους.

Αυτόν τον μύθο που έχτιζαν επί δεκαετίες μαζί με τα κτίρια και τα αγάλματα-αποθέωση του κιτς.

Κι ας γνωρίζουν ότι ουδεμία σχέση έχουν με τους Μακεδόνες. Σλάβοι είναι στην πλειοψηφία τους και Αλβανοί, Τούρκοι, Σέρβοι, Ρομά, ενώ υπάρχουν και κάποιες μικρότερες εθνικότητες. Κι ας τους δώσαμε επισήμως δύο φορές το όνομα. Μία με το πΓΔΜ και μία δεύτερη, υψώνοντας το λάβαρο της γραβάτας από τις Πρέσπες.

Δεν θέλουν να λέγονται Βόρεια Μακεδονία έναντι όλων και να ανήκουν στη Δύση. Δεν θέλουν να είναι στην αγκαλιά των ισχυρών. Προτιμούν να είναι μόνοι τους. Αγκαλιά με τον «Μέγα Αλέξανδρο». Τον δικό τους.