Η Γαλλία “τρώει τη σκόνη” της Γερμανίας στην κούρσα για την επιρροή στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς
Η ραγδαία άνοδος του γαλλικού Εθνικού Μετώπου στις εκλογές του 2014 έχει υπονομεύσει περαιτέρω την ήδη προβληματική επιρροή της Γαλλίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σύμφωνα με μια έκθεση του Ιδρύματος Schuman. Σημειώνεται, όμως, ότι η γαλλική αντιπροσώπευση στο Συμβούλιο και την Επιτροπή δεν έχουν επιδεινωθεί στον ίδιο βαθμό.
Η Γαλλία “τρώει τη σκόνη” της Γερμανίας στην κούρσα για την επιρροή στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Σε μελέτη που αναλύει την επιρροή των κρατών μελών στα θεσμικά όργανα μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές του περασμένου Μαΐου, το Ίδρυμα Robert Schuman παρατηρεί «σημαντική απώλεια» της γαλλικής επιρροής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως αποτέλεσμα της τεράστιας παρουσίας του Εθνικού Μετώπου της Μαρί Λεπέν στην Ευρωβουλή.
Τι εννοεί η ΕΕ όταν μιλάει για μία ενεργειακή ένωση στην Ευρώπη;
Πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο με τρεις στόχους: αυτάρκεια, ανταγωνιστικές τιμές, και περιβαλλοντική ευσυνειδησία.
Για να γίνει αυτό πράξη, η Κομισιόν ζητά από τα κράτη περισσότερες εξουσίες, ώστε να διαπραγματεύεται συμβόλαια για το φυσικό αέριο.
Θέλει να θέσει κοινούς κανόνες σε όλη την ΕΕ, καθώς και ένα βελτιωμένο και πιο ενιαίο δίκτυο υποδομών.
Ωστόσο, οι πολιτικές αντιστάσεις σε ένα τέτοιο εγχείρημα είναι πολλές.
Και αυτό γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θέλουν να καθορίζουν σε εθνικό επίπεδο την ενεργειακή τους πολιτική.
Συγκεκριμένα, ο Έλληνας Υπουργός Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή του με τον έλεγχο των ενεργειακών συμβάσεων που θα συνάπτει η χώρα.
Σε πρόσφατο συνέδριο στην Αθήνα μάλιστα, τόνισε ότι «η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να βρίσκεται σε ένα καθεστώς ενεργειακής μπανανίας».
Η Κομισιόν έθεσε τους στόχους ώστε η ενεργειακή ένωση να γίνει πιο «πράσινη», για παράδειγμα μέχρι το 2030 οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα πρέπει να αντικαταστήσουν κατά 27% τη συνολική ενεργειακή χρήση.
Αν και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι οι στόχοι θα πρέπει να είναι πιο φιλόδοξοι.
Για να περάσει η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα πρέπει οι ευρωβουλευτές και οι κυβερνήσεις να δώσουν το πράσινο φως.
Ωστόσο, τα οικονομικά συμφέροντα είναι τόσο διαφορετικά που το ενδιαφέρον στρέφεται στη διαπραγμάτευση και τους συσχετισμούς δυνάμεων.
Η Νορβηγία και η σχέση της με την ΕΕ
Ο νορβηγικός λαός έχει πει δυο φορές όχι στην Ε.Ε., σε δημοψηφίσματα που είχαν ισχνή πλειοψηφία. Τα επιχειρήματα υπέρ του όχι ήταν ότι η προσχώρηση θα ήταν μια απειλή για την εθνική κυριαρχία της Νορβηγίας, καθώς οι τομείς της αλιείας και της γεωργίας θα αντιμετώπιζαν προβλήματα.
Η προσχώρηση θα σήμαινε συγκέντρωση εξουσιών στις Βρυξέλλες και χειρότερες συνθήκες σε θέματα ισότητας αλλά και προβλήματα για το Κράτος Πρόνοιας. Η αλιεία είναι πολύ σημαντική για τη νορβηγική οικονομία, ιδίως για τις παράκτιες περιοχές. Είναι ο δεύτερος σημαντικότερος τομέας της οικονομίας, μετά την εξαγωγή πετρελαίου.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι όσον αφορά το οικονομικό πρόγραμμα, η Νορβηγία αποτελεί μέρος της εσωτερικής ευρωπαϊκής αγοράς. Στην ουσία έχει ενσωματωθεί δυναμικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρόλο που δεν είναι μέλος της.
Συμμετέχει σε πολλά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το πρόγραμμα έρευνας, το πρόγραμμα εκπαίδευσης Erasmus για φοιτητές και σε πολλά άλλα προγράμματα. Η νορβηγική οικονομία είναι δυνατή και η ανεργία είναι ελάχιστη. Οι Νορβηγοί δεν βλέπουν λοιπόν κανένα οικονομικό επιχείρημα υπέρ της ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.