Μία δυνατή Κυριακή: Χρόνια πολλά στον πατέρα... Στην πιο τιτάνια και τρυφερή μαζί, αγάπη της ζωής μας...
Είναι ο σούπερ ήρωας της παιδικής μας ηλικίας, η πιο τιτάνια και την ίδια στιγμή, η πιο τρυφερή αγάπη της ζωής μας και γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Η ημέρα του πατέρα συμπίπτει, παράλληλα τιμώμενη, σε πολλές χώρες παγκοσμίως, αν και σε ορισμένες χώρες η ημερομηνία μπορεί κατάτι να διαφέρει. Πάντως η ημέρα, που έχει περάσει στις συνειδήσεις μας ως Γιορτή του πατέρα, τιμάται, γιορτάζεται… Και είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτήν την ρίζα της ζωής και της ύπαρξής μας…
Γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που είτε ως φυσική παρουσία, είτε ως μνήμη, είναι παρών, για να εμπνέει, να ενδυναμώνει, να προστατεύει και να αγαπά… Σχέση που χτίζεται και δυναμώνει στον χρόνο… Πατέρας, μπαμπάς, γεννήτορας… Άλλωστε μην ξεχνάμε: Ο άντρας είναι που γεννά, η γυναίκα τίκτει…
Και υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που εμπνέουν πάντα και αγαπιούνται ως φιγούρες πατρικές, έχουν δεν έχουν γίνει γονείς… Να σας χαιρόμαστε όλους, σε όλους σας Χρόνια Πολλά… Και φυσικά και σε εκείνον τον ένα: Χρόνια Πολλά Μπαμπά…
Ποια είναι η Ιστορία της Ημέρας του Πατέρα;
Η πρώτη γνωστή ιστορικά περίπτωση οργανωμένου εορτασμού της Ημέρας του Πατέρα έλαβε χώρα στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών στις 5 Ιουλίου 1908. Διοργανώθηκε από την Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον (Grace Golden Clayton), η οποία ήθελε να γιορτάσει προς τιμήν των 210 νεκρών πατέρων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο στην αποκαλούμενη Τραγωδία του Μόνονγκα (Monongah Mining disaster) μερικούς μήνες πριν στο Μόνονγκα της Δυτικής Βιρτζίνιας, τον Δεκέμβριο του 1907.
Είναι πιθανόν η Κλέιτον να επηρεάστηκε από τον πρώτο εορτασμό της ημέρας της μητέρας που έλαβε τόπο την ίδια χρονιά, λίγα μίλια μακριά. Η Κλέιτον διάλεξε την πιο κοντινή Κυριακή στα γενέθλια του προσφάτως εκλιπόντα πατέρα της για να διεξαχθεί η εορτή. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη μέρα δεν έλαβε την απαραίτητη προσοχή, καθώς επισκιάστηκε από άλλα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα στην πόλη, με αποτέλεσμα ούτε η Δυτική Βιρτζίνια να αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη μέρα ως επίσημη εορτή, ούτε να εορταστεί ξανά. Όλη η αναγνώριση για την ημέρα του πατέρα πήγε στη Σονόρα Ντοντ (Sonora Dodd) από το Σποκέιν της πολιτείας Ουάσιγκτον.
Η Ντοντ μη γνωρίζοντας τίποτα για την προηγούμενη διοργάνωση στη Βιρτζίνια και επηρεασμένη επίσης από την Ημέρα της Μητέρας διοργάνωσε από μόνη της τη γιορτή του πατέρα, δύο μόλις χρόνια αργότερα από αυτήν της Κλέιτον. Ήθελε να τιμήσει τον πατέρα της, ο οποίος υπήρξε βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865) καθώς και όλους τους υπόλοιπους βετεράνους πατέρες του συγκεκριμένου πολέμου.
Το πρώτο νομοσχέδιο που πήγε στο αμερικανικό Κογκρέσο και αφορούσε στην επισημοποίηση της Γιορτής του Πατέρα το 1913 καταψηφίστηκε λόγω φόβων περί εμπορευματοποίησης της εορτής.
Το 1916 ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον επισκέφτηκε το Σπόουκεν όπου έκανε ομιλία για την Ημέρα του Πατέρα, καθώς και μία αποτυχημένη απόπειρα για την επισημοποίηση της γιορτής από το Κογκρέσο.
Το 1924, ο πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ πρότεινε επίσημα την καθιέρωση μιας ιδιαίτερης ημερομηνίας για τον εορτασμό του πατέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς όμως να προβεί σε κάποια σχετική ενέργεια.
Οι πρόεδροι των ΗΠΑ, Τζόνσον και Νίξον καθιέρωσαν την γιορτή
Ύστερα από μερικές ακόμα αποτυχημένες προσπάθειες ανάδειξης της εορτής, το 1966 ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον εξέδωσε το πρώτο προεδρικό διάταγμα που τιμούσε επισήμως τους πατέρες, και καθιέρωνε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα.
Έξι χρόνια αργότερα, το 1972, ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οριστικοποίησε τη γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Μετά την τελική επισημοποίηση του γιορτής από τον Νίξον, και ενώ υπήρχε η εντύπωση πως η πρώτη γιορτή του πατέρα είχε διοργανωθεί το 1910 από την Ντοντ, κάποιος παρευρισκόμενος στην εκδήλωση της Κλέιτον του 1908 κατόρθωσε να αποδείξει πως η γιορτή είχε ξαναγίνει δύο χρόνια νωρίτερα.
Στην Αυστραλία γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου ενώ η Εκκλησία το γιορτάζει του Αγίου Πνεύματος (κινητή εορτή τον Ιούνιο). Στην Ευρώπη έπαψε να είναι «ημέρα του πατέρα» αλλά ονομάζεται «γιορτή του πατέρα» (fête des pères) με αρχή από τη Γερμανία που συνδεόταν άμεσα με την οικογενειακή έξοδο, τη γιορτή της μπύρας, κτλ.
Η Ιστορία μιας Φωτογραφίας, από τον αξέχαστο Γιάννη Μπεχράκη
Ο ίδιος ο Γιάννης Μπεχράκης είχε μιλήσει, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή τον Δεκέμβριο του 2017, για αυτή τη φωτογραφία, που ήταν για μας η πρώτη σκέψη, η πρώτη εικόνα, για το θέμα αυτό, μια τέτοια ημέρα.
Ο Γιάννης Μπεχράκης για το κλικ εκείνο που σημάδεψε και τον ίδιο:
«Εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι, έχω μέσα μου αίμα προσφυγικό. Η γιαγιά μου ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και μου διηγούνταν τι είχε ζήσει η οικογένειά της. Οπότε καταλαβαίνω πολύ καλά τι περνούν σήμερα οι πρόσφυγες. Μια τέτοια στιγμή, λοιπόν, ήταν στην Ειδομένη τον χειμώνα του 2015, όταν είδα αυτόν τον πατέρα που κουβαλούσε μέσα στη βροχή, για πολλά χιλιόμετρα, την κόρη του.Φορούσε μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες για να προστατεύεται από τη βροχή. Και κάποια στιγμή, πηγαίνοντας προς αυτό που πίστευε ότι ήταν η ελευθερία και η λύτρωση, έσφιξε την κόρη του δυνατά στην αγκαλιά του και τη φίλησε. Όταν τον είδα να περπατά στη μέση του δρόμου έτσι με μια δύναμη και μια αγάπη, μου φάνηκε τεράστιος, σαν σούπερ ήρωας. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, η σκηνή αυτή με συγκλόνισε. Λέω μάλιστα πολλές φορές χαριτολογώντας ότι με αυτή τη φωτογραφία απέδειξα ότι οι σούπερ ήρωες δεν υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας. Υπάρχουν και στη ζωή. Μπορεί να είναι ένας απλός άνθρωπος χωρίς μόρφωση, ένας φτωχός, ένας ζητιάνος, κάποιος που δεν του δίνεις ενδεχομένως καμία σημασία. Έρχεται όμως μια στιγμή που αυτός ο άνθρωπος θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή, που θα σε αφήσει άναυδο με την ομορφιά της».
«Θα ήθελα να είμαι αυτός ο πατέρας, νομίζω κάθε παιδί θα λάτρευε να έχει έναν πατέρα σαν κι αυτόν. Αυτή η φωτογραφία αποδεικνύει ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες τελικά. Δεν φοράει κόκκινη μπέρτα, αλλά έχει μια μαύρη πλαστική κάπα φτιαγμένη από σακούλες σκουπιδιών. Για μένα αντιπροσωπεύει τον απόλυτο πατέρα και την άνευ όρων αγάπη ενός πατέρα για την κόρη του».
Φωτογραφία: Γιάννης Μπεχράκης
Πηγή ιστορικών πληροφοριών: Wikipedia
ΥΓ: Για τον Αλέξη μου…
