Με απόλυτη ψυχραιµία και αυτοκυριαρχία, χωρίς ούτε µία φορά να λυγίσει ή να σπάσει η φωνή του, ο λοχαγός της Εθνικής Φρουράς της Κύπρου περιγράφει τις τελευταίες ηµέρες στους αστυνοµικούς της κυπριακής Αστυνοµίας τα όσα φρικτά έχει διαπράξει. Τα εγκλήµατά του έχουν σοκάρει τη Μεγαλόνησο, µε τις αποκαλύψεις για τη δράση του κάθε ηµέρα να είναι ολοένα και πιο ανατριχιαστικές, όµως εκείνος εµφανίζεται στις Αρχές ως ένα τέρας ψυχραιµίας.
Το προφίλ του
Ο υπαξιωματικός, με το ψευδώνυμο Ορέστης, για κάποια χρόνια έμενε στην Ελλάδα, όταν φοιτούσε στη Σχολή Ευελπίδων. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο άρχισε να υπηρετεί στην Εθνική Φρουρά.
Ήταν ήρεμος, γαλήνιος και χωρίς εξάρσεις. Οι συνάδελφοί του τον χαρακτηρίζουν μυστικοπαθή. Κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό την προσωπική του ζωή. Λίγοι γνώριζαν πως ήταν σε διάσταση με τη γυναίκα του και έχει δύο ανήλικα παιδιά.
«Οι serial killer είναι ή ψυχοπαθείς ή άτομα με αντικοινωνική ψυχοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και μία σεξουαλική διαστροφή, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ πιο δύσκολα διότι το ερωτικό ένστικτο χειροτερεύει τη βία που πηγάζει από την αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας», δηλώνει στο STAR o ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας.
Και το προφίλ των κατ’ εξακολούθηση δολοφόνων
Serial killer: Χαρακτηρίζεται όποιος τελεί τρεις ή περισσότερες ανθρωποκτονίες σε ξεχωριστούς τόπους τέλεσης.
Κίνητρο του δράστη: Εχει µια ιδιάζουσα ψυχολογικής υφής προέλευση. Η συµπεριφορά του, καθώς και τα ευρήµατα στους τόπους τέλεσης των ανθρωποκτονιών, φανερώνουν στοιχεία σαδιστικής συµπεριφοράς και σεξουαλικής απόχρωσης – είτε φονεύει κινούµενος από γεγονότα εξωγενή ως προς αυτόν είτε -τις περισσότερες φορές- η παρόρµηση για φόνο εκπηγάζει από τον εσωτερικό κόσµο του δράστη.
Τέσσερις διαφορετικοί τύποι ως προς τα κίνητρα
Ο οραµατικός (visionary) serial killer οδηγείται να φονεύσει κατ’ εξακολούθησιν επειδή -ισχυρίζεται ότι- ακούει «φωνές» ή βλέπει «οράµατα» που τον διατάζουν να φονεύσει συγκεκριµένο πρόσωπο ή οποιοδήποτε πρόσωπο µε ορισµένα χαρακτηριστικά (λ.χ. φύλου, εξωτερικής εµφάνισης, φυλής, επαγγελµατικής ιδιότητας).
Ο ιεραπόστολος (missionary/ mission oriented) serial killer αναπτύσσει και υιοθετεί συνειδητά ως «σκοπό ζωής» να εξαφανίσει κάποια συγκεκριµένη, αναγνωρίσιµη από κάποια κοινά κοινωνικά χαρακτηριστικά, οµάδα ανθρώπων (λ.χ. πόρνες, οµοφυλόφιλους, γυναίκες µε συγκλίνοντα εξωτερικά χαρακτηριστικά, πρόσωπα ορισµένης φυλετικής προέλευσης). Επιβάλλει στον εαυτό του την «αποστολή» να απαλλάξει τον κόσµο από συγκεκριµένη κατηγορία ανθρώπων. Με την εξολόθρευση των θυµάτων πιστεύει ότι «κάνει χάρη» στην κοινωνία.
Ο ηδονιστής (hedonistic) serial killer φονεύει για τη συγκίνηση που του προκαλεί η ανθρωποκτονία. Βασική υποκατηγορία αυτού του τύπου αποτελεί ο «εκ λαγνείας» (lust) serial killer, ο οποίος δρέπει σεξουαλική ικανοποίηση από την ανθρωποκτόνο πράξη, την οποία συνδυάζει µε βιασµό και άλλες σεξουαλικές διαστροφές. Απαραίτητη γι’ αυτόν η σαρκική επαφή.
Ο επικυρίαρχος (power/control) serial killerαντλεί αυτοεπιβεβαίωση από την άσκηση απολύτου ελέγχου επί της φυσικής και ψυχικής υπόστασης του θύµατός του. ∆εν εισπράττει ικανοποίηση τόσο υλοποιώντας τις σεξουαλικές του διαστροφές επί του θύµατος όσο κυρίως από το ότι, κατά τα διάφορα στάδια του ανθρωποκτόνου σχεδίου του (από την «αλίευση» του θύµατος έως και τις ενέργειές του µετά τη θανάτωση του θύµατος), κατορθώνει να αποκτά, να διατηρεί και να επιβάλλει τον πλήρη έλεγχο επί της «τύχης» του θύµατός του. Τα παιδικά ψυχικά τραύµατα Ανθρωποκτόνοι µε τάσεις επικυριαρχίας επί των θυµάτων τους συνήθως έχουν υποστεί διαφόρων ειδών και βαθµίδων κακοποίηση κατά την παιδική τους ηλικία και από τα βιώµατα αυτά έχουν υποστεί βαθιά ψυχικά τραύµατα. Είναι, µάλιστα, τέτοια η κρίση ταυτότητας που τους προκαλούν, ώστε µεγαλώνοντας αισθάνονται ιδιαίτερα ανίσχυροι και κοινωνικά ανεπαρκείς. Αυτή η αίσθηση ανεπάρκειας υποστηρίζεται ότι τους οδηγεί ακόµη και στο να και επιδίδονται σε τελετουργική αναπαράσταση του είδους της κακοποίησης που είχαν οι ίδιοι υποστεί. Μεταχειριζόµενοι τα θύµατά τους ως ανδρείκελα, επιδιώκουν να κάνουν το θύµα να αισθανθεί την ταπείνωση, τον πόνο και τον τρόµο που είχαν οι ίδιοι υποστεί.
ΠΗΓΗ: «Ανθρωποκτόνοι κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή – Το Ελληνικό Παράδειγµα», εκδ. Νοµική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2013, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, δρ Εγκληµατολογίας
