Ο Greg Burke είναι "η νέα φωνή" του Πάπα Φραγκίσκου - Ανήκει στη μυστηριώδη οργάνωση Opus Dei

“Η νέα φωνή του Πάπα Φραγκίσκου” είναι ο τίτλος πολλών διεθνών μέσων. Αφορμή είναι η επιλογή του Greg Burke στη θέση του υπεύθυνου Tύπου του Βατικανού.

Πολλοί κάνουν λόγο για μεταφορά του “Κώδικα Da Vinci” στην πραγματική ζωή, μετά την απόφαση του Πάπα να εκδιώξει τον προηγούμενο υπεύθυνο τύπου του Βατικανού και να ορίσει στη θέση του έναν Αμερικανό δημοσιογράφο του συντηρητικού καναλιού Fox News, τον Greg Burke, 56 ετών.

Ο Burke θα αντικαταστήσει τον 74χρονο προκάτοχό του την 1η Αυγούστου.

Βρίσκεται στο Βατικανό εδώ και και 20 χρόνια ως ανταποκριτής του αμερικανικού εβδομαδιαίου περιοδικού National Catholic Register. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος για γνωστά ΜΜΕ, όπως United Press, Reuters, Fox News και Metropolitan. Το πραγματικό του όνομα είναι Gregory Joseph Burke και δουλεύει στο Βατικανό εδώ.

Αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για επίλεκτο μέλος της περιβόητης μυστικής οργάνωσης Opus Dei.

Ο Burke γεννήθηκε στο Μιζούρι των ΗΠΑ και είναι πτυχιούχος συγκριτικής λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Το 2012 εκλήθη από τον Πάπα Βενέδικτο XVI ως σύμβουλος επικοινωνίας, όταν στο Βατικανό εξελίσσονταν απίστευτα οικονομικά σκάνδαλα. Ο Βενέδικτος παραιτήθηκε, αλλά ο Burke έμεινε και γίνεται τώρα επικεφαλής επικοινωνίας.

 

Στο πλευρό του θα βρίσκεται η 41χρονη Paloma Garcia Ovejero, η οποία είναι στο Βατικανό από το 2012 ως ανταποκρίτρια του Radio Cope.

Aκόμη και η γαλλική εφημερίδα Le Monde, η οποία παρακολουθεί στενά τα δρώμενα στο Βατικανό, έκανε ειδική αναφορά στο γεγονός ότι ο νέος Αμερικανός εκπρόσωπος Τύπου του Πάπα Greg Burke είναι υψηλόβαθμο στέλεχος της Opus Dei. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Είναι μια συντηρητική οργάνωση της Εκκλησίας, με μεγάλη επιρροή και ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την επικοινωνία του Βατικανού. Η Opus Dei έχει ιδρύσει και έδρα στο Πανεπιστήμιο της Sainte-Croix στη Ρώμη».

Σύμφωνα με την ιταλική La Repubblica, η ανάληψη καθηκόντων από τον Αμερικανό Burke έγινε γιατί «ο Πάπας Φραγκίσκος κάλεσε τους πολεμοχαρείς επαγγελματίες».

Opus Dei

Η Opus Dei ιδρύθηκε στην Ισπανία το 1928 από τον πρώην δικηγόρο και μετέπειτα ιε­ρωμένο Χοσέ Μαρία Εσκριβά, ο οποίος «αντιδρούσε στη φιλελεύθερη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης». Η οργάνωση απέκτησε σημα­ντική ισχύ μετά τον ισπανικό εμφύλιο, «δι­ευρύνοντας σταδιακά την επιρροή της στην Παιδεία, στον Τύπο και στους οικονομικούς οργανισμούς», ενώ παράλληλα απολάμβανε στήριξης από το δικτατορικό καθεστώς του Φράνκο.

Το 1950 το Βατικανό την αναγνώρισε ως «κοσμικό ινστιτούτο» και το 1982 ο «θαυ­μαστής» της Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ ως «personal Prelature», που σημαίνει ότι «η δικαιοδοσία της (της «Τάξης» ή του «θρη­σκευτικού Τάγματος» κατά κάποιον τρόπο) καλύπτει τα συμμετέχοντα άτομα και όχι μία συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή». Είναι η μοναδική περίπτωση χορήγησης τέ­τοιου προνομίου στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Τα μέλη της συγκροτούν «ξεχωρι­στή επισκοπή, με δικό της επίσκοπο» και, πρακτικά, τελούν εκτός ελέγχου των κατά τόπους επισκόπων του Βατικανού.

Κυκλοφορεί μια έντονη φημολογία για τις μεσαιωνικές μεθόδους λειτουργίας της και για την ανάμειξη της με παράνομες δραστηριότητες. Τα μέλη του Opus Dei είναι κυριώτατα άνδρες, Ρωμαιοκαθολικοί στο θρήσκευμα, οι οποίοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία, αν και παραμένουν λαϊκοί, δεν επιλέγουν έγγαμο τρόπο ζωής. Τα μέλη αυτού του πυρήνα ονομάζονται “κοσμικοί κληρικοί” και επιδίδονται σε δραστηριότητες, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές των κληρικών.

Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο “κοσμικός κληρικός” λειτουργεί ανταγωνιστικά με τη Ρωμαιοκαθολική ιεραρχία. Τα κέντρα της οργάνωσης, στα οποία συμβιώνουν τα ηγετικά της στελέχη, ανέρχονται σε περίπου 1.700 σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να σημειωθεί ότι στα κέντρα αυτά απαγορεύεται η ετεροφυλική συμβίωση.
Την απίθανη δράση αυτής της υποτιθέμενης «διαβολικής» οργάνωσης έκανε διάσημη το 2003 ο Νταν Μπράουν με το ευφάνταστο βιβλίο του. Σε αυτό ο αναγνώστης μαθαίνει για διεστραμμένους μοναχούς που αυτοτραυματίζονται, για πλύση εγκεφάλου των μελών της οργάνωσης, για ακατασίγαστο πάθος για χρήμα και εξουσία.