A Beautiful Life

Από Μαριάννα Σκυλακάκη Δημοσιεύτηκε στις 25 Μαΐου 2015

(111108) -- HONG KONG, Nov. 8, 2011 (Xinhua) -- John Forbes Nash is seen during an honorary doctoral degree conferring ceremony at the City University of Hong Kong, south China, Nov. 8, 2011. Ctiy University of Hong Kong confered honorary doctoral degrees on former President of Chinese Academy of Engineering (CAE) Xu Kuangdi, Nobel prize winner John Forbes Nash, President of the Legislative Council of Hong Kong Special Administrative Region (HKSAR) Tsang Yok-sing and Honorary Chairman of the Chinese Kuomintang (KMT) Lien Chan in recognition of their significant contributions to education and the well-being of society on Tuesday. (Xinhua/Lui Siu Wai)(mcg)

Ήταν το καλοκαίρι του 2001 νομίζω, και θυμάμαι να πηγαίνουμε να δούμε το A Beautiful Mind οικογενειακώς σε έναν ατμοσφαιρικό θερινό κινηματογράφο κάπου στην Πελοπόννησο, κάτω από τα αστέρια, μέσα σε ένα υπέροχο πευκοδάσος. Η ταινία αυτή μάγεψε -ίσως για διαφορετικούς λόγους- όλες τις ηλικίες. Η ζωή του John Nash και η αναπαράστασή της στην έβδομη τέχνη ήταν για εμάς τους μικρούς μια πρώτη επαφή με τις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει στο δρόμο του ακόμη και ο πιο προικισμένος άνθρωπος, ένα συναρπαστικό πρότυπο χαρακτήρα που κατάφερε να επιβιώσει, παρά τις αντιξοότητες με τις οποίες τον έφερε αντιμέτωπο το υπέροχο μυαλό του.

Για την τεράστια σημασία του έργου του νομπελίστα μαθηματικού κατάλαβα περισσότερα αρκετά χρόνια αργότερα, μελετώντας τη θεωρία των παιγνίων στο πανεπιστήμιο – άλλωστε η επίδραση της έννοιας του Nash equilibrium στα οικονομικά (αλλά όχι μόνο) θεωρείται αντίστοιχη με αυτή ανακαλύψεων όπως ο διπλός έλικας του DNA στις φυσικές επιστήμες.

Ο John Nash και η γυναίκα του Alicia σκοτώθηκαν χθες, σε ηλικία 86 και 82 ετών αντιστοίχως, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, όταν ο οδηγός του ταξί στο οποίο επέβαιναν έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Αφήνουν όμως πίσω τους μια μοναδική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές: πέρα από τα αξιοσημείωτα επιστημονικά επιτεύγματα του Nash, η ιστορία τους μας εμπνέει να προσπαθήσουμε περισσότερο για τους ανθρώπους που αγαπάμε, να αποδεχθούμε και να καταλάβουμε καλύτερα την πολυπλοκότητα των ψυχικών ασθενειών, αλλά και να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη κι αν ο δρόμος κάθε ανθρώπινης σχέσης δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αξίζει να τον περπατήσει κανείς παρέα με αγαπημένους του ανθρώπους.