Σήμερα και αύριο απολογούνται οι 7 συλληφθέντες στο γηροκομείο - κολαστήριο των Χανίων - Τουλάχιστον 36 ύποπτοι θάνατοι

Τα ανείπωτα βασανιστήρια που βίωναν καθημερινά και επί χρόνια εκατοντάδες ηλικιωμένοι, αποκαλύπτουν οι μαρτυρίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τις συνθήκες διαβίωσης στην ιδιωτική Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων στα Τσικαλαριά Χανίων. Σωματική και ψυχολογική βία, στέρηση τροφής – μόλις 0,5 ευρώ το ημερήσιο κόστος σίτισης ανά ηλικιωμένο – χορήγηση βαριών ψυχοφαρμάκων.

Για την πολύκροτη υπόθεση, που έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη, έχουν ήδη συλληφθεί από την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Χανίων η ιδιοκτήτρια και η διαχειρίστρια της δομής, δύο γιατροί – ένας γενικός και ένας ψυχίατρος – τρεις νοσηλευτές – ένας άνδρας και δύο γυναίκες.

Οι επτά συλληφθέντες απολογούνται σήμερα και αύριο, με βαρύτατες κατηγορίες από τον εισαγγελέα Χανίων και μια δικογραφία χιλιάδων σελίδων για τουλάχιστον τριάντα έξι ύποπτους θανάτους ηλικιωμένων στον ιδιωτικό οίκο ευγηρίας. Μεταξύ αυτών των κατηγοριών συμπεριλαμβάνονται, κακοποιητικές συμπεριφορές  πλαστά πιστοποιητικά θανάτων και παράνομες συνταγογραφήσεις.

Στην δομή – κολαστήριο έχουν σημειωθεί 73 θάνατοι φιλοξενούμενων μέσα σε περίπου ενάμιση χρόνο και το κατηγορητήριο που επικρέμαται αφορά ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο, διά παραλείψεως ανθρωποκτονία τελεσθείσα και σε απόπειρα.

Αποτροπιασμό προκαλούν οι επώνυμες μαρτυρίες του 76χρονου Χρήστου Δερμιτζάκη και της συζύγου του, οι οποίοι μίλησαν στην ιστοσελίδα neakriti για τις τραγικές εμπειρίες που βίωσαν, ο πρώτος ως φιλοξενούμενος της μονάδας και η δεύτερη ως επισκέπτρια . Ο κ. Δερμιτζάκης χρειάσθηκε να φιλοξενηθεί γαι σύντομο χρονικό διάστημα στην μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων στα Χανιά. Υποσιτισμός,  βασανιστήρια , άσκηση βίας , άθλιες συνθήκες υγιεινής.

Σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα – μαρτυρία στο neakriti.gr :«Ξύλο, έτρωγα πολύ ξύλο. Στον πισινό. Πονούσα και φώναζα. Μου έκαναν ενέσεις χωρίς λόγο. Με χτυπούσαν αλύπητα» λέει  ο κ. Χρήστος Δερμιτζάκης.

Είχε την ατυχία να μπει προσωρινά, ευτυχώς, στη δομή, λόγω προβλήματος υγείας  της συζύγου του που έπρεπε να υποβληθεί σε εγχείριση σε νοσοκομείο του Ηρακλείου. Τα παιδιά του, εργαζόμενα, με βαρύ πρόγραμμα, ήταν δύσκολο να τον κρατήσουν κοντά τους για φροντίδα κι έτσι αποφάσισαν από κοινού να φιλοξενηθεί στην εν λόγω μονάδα. Κατέβαλαν όλη τη σύνταξη του 76χρονου, συνολικά 800 ευρώ, ενώ πλήρωναν από την τσέπη τους και τα φάρμακα του, το κόστος των οποίων ανερχόταν στα περίπου διακόσια ευρώ.

Ο κ. Χρήστος κάθε τόσο τηλεφωνούσε στη σύζυγο του: «Ελένη, έλα να με πάρεις, γιατί θα πεθάνω εδώ μέσα. Ελένη, πάρε τους τηλέφωνο. Λερώθηκα και δεν έρχονται να με αλλάξουν. Υποσέντονα δεν είχαν. Κοιμόμουν πάνω σε χοντρό νάιλον σαν αυτό που σκεπάζουμε τα ξύλα της σόμπας».

Στις εκκλήσεις του συζύγου της, η κ. Ελένη Δερμιτζάκη όσο διάστημα προετοιμαζόταν για την επέμβαση, δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Τηλεφωνούσε όμως στη διεύθυνση της μονάδας και επέμενε να φροντίσουν τον άνθρωπο της. «Σε κάμποση ώρα με έπαιρνε πάλι. Ελένη με δέσανε. Ρωτούσα: Γιατί δέσατε τον άντρα μου; Μου απαντούσαν πως τον έδεναν για να μη γλιστρήσει από την καρέκλα».
«Δίπλα στην είσοδο με είχαν κάτσει και με είχαν δέσει για να μην κουνιέμαι. Στο χώρο που μας έκαναν μπάνιο, ήταν στοίβα οι πετσέτες από προηγούμενους ασθενείς, βρεγμένες. Λέω ρε παιδιά με αυτές θα σκουπιστώ; Αν σου αρέσει μου έλεγαν. Αν δε σου αρέσει τα παράπονα σου στη διευθύνουσα» είπε ο κ. Χρήστος που ξαπλωμένος σε ένα φωτεινό δωμάτιο του σπιτιού του πια, μέσα στη θαλπωρή, θυμάται τον εφιάλτη του.

Στα 76 του χρόνια όσα βίωσε το εφιαλτικό εκείνο τρίμηνο θα τον ακολουθούν για το υπόλοιπο της ζωής του: «Έτρωγα κρεμμύδια από την πείνα μου. Κι όταν τους έλεγα ότι πεινάω μου απαντούσαν «αυτά είναι ,δεν έχουμε άλλο». Για πρωινό μας έφερναν σκέτο τσάι ή γάλα και μας έπιανε κόψιμο. Τέτοια πείνα δεν είχα ζήσει ξανά» έλεγε ο κ. Χρήστος, χωρίς να προλαβαίνει τις σκέψεις του.

Μάρτυρας μιας κατάστασης αποκρουστικής που καμιά σχέση δεν έχει με τον ανθρωπινό πολιτισμό περιγράφει στο kathimerini.gr μία πρώην υπάλληλος της δομής η οποία εργάσθηκε εκεί για έξη μήνες και έχει δώσει κατάθεση στις Αρχές Άθλιες συνθήκες διαβίωσης των ηλικιωμένων , άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας , στέρηση τροφής, εγκληματική έλλειψη ιατρικής βοήθειας αδιαφορία και στα πιο σοβαρά ιατρικά προβλήματα, έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης.
«Εργάστηκα στο ίδρυμα για έξι μήνες. Όσο ήμουν εκεί σπάνια έβλεπα γιατρό ή φυσικοθεραπευτή. Ο γιατρός ερχόταν μόνο δύο φορές την εβδομάδα. Οι νοσηλεύτριες συζητούσαν μεταξύ τους τι αγωγή να κάνουν στους ασθενείς Επίσης και το νοσηλευτικό προσωπικό ήταν ανεπαρκές. Δεν είχαν πτυχίο από ΤΕΙ Νοσηλευτικής που πρέπει, αλλά από άλλες σχολές, κατώτερες. Δεν είχαν τη σωστή ειδίκευση και κρατούσαν τη ζωή των ανθρώπων στα χέρια τους» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Εγκληματική ήταν και η οργανωμένη στέρηση φαγητού από τους ηλικιωμένους φιλοξενούμενους , παρα τα υπερογκα ποσα που πλήρωναν οι ιδιοι και οι οικογενειες τους.

«Το φαγητό ήταν πολύ φτωχό. Τους έδιναν νερόβραστο φαγητό χωρίς λάδι. Δεν τους έδιναν ούτε καν ένα ολόκληρο φρούτο. Έπαιρναν ένα πορτοκάλι, το έκοβαν σε κομμάτια και τους τα μοίραζαν. Τους έδιναν ένα, δύο κομματάκια. Δεν ενδιαφερόντουσαν καθόλου. Ούτε τηλεόραση τους είχαν, ούτε τους προσέγγιζαν ανθρώπινα προκειμένου να τους φτιάξουν έστω την ψυχολογία καταλήγει η  πρωην εργαζόμενη στην Δομή .