Μου είναι αδιάφορο αν ο Βορίδης είναι – που είναι – σπουδαίος ρήτορας και «μπαλκονάτος». Έχω δει και καλύτερους. Δεν με νοιάζει που κλείνει το μάτι στους ακροδεξιούς από τα τηλεοπτικά πάνελ. Του το κλείνουν και εκείνοι. Έχουν αμφίδρομη, διαχρονική και ειλικρινή σχέση. Και δεν μου καίγεται καρφί αν ο Αντώνης Σαμαράς του έδωσε το δαχτυλίδι, όπως λένε οι Συριζαίοι. Οι αρραβώνες αυτού του τύπου είναι ντεμοντέ και δεν βγάζουν αρχηγούς. Αν ο Σαμαράς θέλει να φορέσει το κουστούμι του Σημίτη και ο Βορίδης του Γ. Παπανδρέου, μπορούμε από τώρα να γράψουμε και τον επίλογο του νέου δεξιού αφηγήματος. Θα έχει τον τίτλο: «H διάσπαση». Ο αρχηγός που ενώνει, κερδίζει το θώκο με το σπαθί του. Τα οικογενειακά της Ν.Δ. θα πείτε, ενδιαφέρουν πλέον μόνο τους φανατικούς. Σωστά. Αποκτούν όμως μεγάλη σημασία, από την ώρα που ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε το βήμα της Bουλής σε μια κρίσιμη συζήτηση, για κομματικά ξεκαθαρίσματα. Τελικά, δεν ήταν ούτε λάθος, ούτε αστοχία του επιτελείου του Μαξίμου να χρήσουν, για τρεις μέρες, πρώτο βιολί τον Βορίδη. Ήταν συνειδητή και έξυπνη κίνηση, που έγινε όμως σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο. Το άνοιγμα του κόμματος προς τα δεξιά έφερε και τους πρώτους καρπούς. Ο Νικήτας Κακλαμάνης επέστρεψε και ο Βύρων Πολύδωρας αναφώνησε στο καφενείο της Βουλής: «Μπράβο Μάκη». Καλομελέτα…
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 12 Οκτωβρίου 2014