Σήμερα, αποφάσισα να συντάξω ένα πολύ βραχύ τηλεγράφημα, ακουμπώντας τη λαβή της στεναχτικής επικαιρότητας. Για πολλοστή φορά, οι υψηλοί θεσμοί παράτησαν τη πατριωτική ευθιξία. Πρέπει επιτέλους στις κορυφογραμμές να κατανοήσουν ότι εθνική ανεξαρτησία δίχως ιστορική υπόληψη ομοιάζει με αδέσποτη μεγαλοστομία.
Καθώς εκλείπει ο ηθικός ασβέστης της αυτοσυνειδησίας, η ζωντανή αυτοέκφραση της εθνικής μας μνήμης που μεταστοιχειώνει το καταστατικό της ελευθερίας. Δεν νοείται φιλελεύθερο κεκτημένο, γυμνό ιστορικής αυτοαντίληψης.
Τα μακραίωνα και γηραιά έθνη, όπως ο φιλότιμος ελληνισμός, δεν δικαιoούνται να παραμελούν την αξιοπρέπεια τους, εν ονόματι ουδενός. Η ιστορία δεν είναι ξεχειλωμένο λάστιχο, ούτε η αξιοπρέπεια ποδοπατημένος τάπητας. Χρεοκοπεί η κρατική πολιτική όταν δεν περιποιείται το γόητρο της πατρίδας. Δείχνει την πολτοποιημένη αυτοπεποίθηση ενός λαού, ευρισκομένου σε τέτοιο βαθμό παρακμής όπου απαρνείται μουδιασμένος και δέχεται αγόγγυστα την κακοποίηση του κύρους του, εντός των τειχών του.
Αλήθεια τι μήνυμα εκπέμπει, κατά μήκος και πλάτος της οικουμένης, κάτι τόσο περιγέλαστο όσο η εικόνα ενός ανυπεράσπιστου παρελθόντος.
Κρατική κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική αυτοδιάθεση, απαραβίαστο των συνόρων και πας θεμελιώδης λίθος της πολιτισμένης οργάνωσης αξιώνει ένα πυρετό ιστορικού αυτοσεβασμού.
Θαρρώ πως η πατρίδα μας εκλιπαρεί μια στάλα ιστορικής υπόληψης ώστε να ενυδατωθεί ο εθνικός της αυτοσεβασμός. Μόνο έτσι, θα κωπηλατήσει αξιοπρεπώς στις διεθνής τρικυμίες, με τη σημαία των ιδανικών της χειραφέτησης.
Χρήστος Γκιάτας
