Ο Τζανλούκα Βιάλι έφυγε σε ηλικία 58 ετών, μετά από τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο τα τελευταία πέντε χρόνια, βυθίζοντας το παγκόσμιο ποδόσφαιρο στη θλίψη.
Ο παίκτης που έγραψε τη δική του ιστορία με τη φανέλα της Τσέλσι και φυσικά της Εθνικής Ιταλίας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 58 ετών, πέντε χρόνια αφότου διαγνώστηκε για πρώτη φορά με καρκίνο στο πάγκρεας. Λίγες ημέρες μετά την τραγική απώλεια του τεράστιου Πελέ, αλλά και τον θάνατο του Σίνισα Μιχαΐλοβιτς από καρκίνο το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνεί ακόμα έναν μεγάλο του αθλήματος.
Λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, έγιναν γνωστά τα ανησυχητικά νέα για την υγεία του. Η «Gazzetta Dello Sport» είχε αναφέρει πως η κατάστασή του έχει επιδεινωθεί και νοσηλεύεται σε κλινική στο Λονδίνο.
To 2020 είχε φανεί ότι έβγαινε νικητής από την περιπέτεια της υγείας του και τότε είχε δηλώσει: «Ήταν δύσκολο, ακόμα και για κάποιον σκληρό τύπο όπως εγώ, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά». Ο παλαίμαχος Ιταλός στράικερ είχε τότε μιλήσει στην «La Repubblica», σε μία συγκλονιστική συνέντευξη.
«Οι εξετάσεις δεν έδειξαν κανένα σημάδι της ασθένειας. Είμαι χαρούμενος, έστω κι αν το λέω μέσα από τα δόντια μου για καλό και για κακό. Το να αποκτήσω ξανά την υγειά μου σημαίνει ότι θα μπορώ ξανά να βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, θα δω τα μαλλιά μου να μεγαλώνουν πάλι, δεν θα χρειάζεται να ζωγραφίζω τα φρύδια μου με μολύβι. Από αυτή την άποψη, νιώθω πολύ τυχερός σε σύγκριση με ό,τι συμβαίνει αυτόν τον καιρό με τον κορωνοϊό. Σκέφτομαι όλους εκείνους που υποχρεώθηκαν να πεθάνουν μόνοι στο νοσοκομείο, τους συγγενείς που δεν επιτρεπόταν να βρίσκονται δίπλα τους, τις κηδείες που απαγορευόταν να τιμηθούν κανονικά. Είναι τραγικό. Αυτή η κρίση θα αφήσει τεράστιες πληγές στη χώρα, συναισθηματικές, ηθικές, οικονομικές. Πολεμάς τους φόβους σου με το να σκέφτεσαι τις επιθυμίες σου, να επικεντρώνεσαι σε αυτό που αγαπάς πραγματικά και στο πόσο όλοι θέλουμε να επιστρέψουν αυτά τα πράγματα», είχε δηλώσει τότε.
H καριέρα του Τζιανλούκα Βιάλι
Ο Βιάλι στην ποδοσφαιρική του καριέρα συνέδεσε αρχικά το όνομα του με τη Σαμπντόρια (1984-1992) με την οποία έφτασε στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος (1990/91), τριών Κυπέλλων Ιταλίας (1984/85, 1987/88, 1988/89) και ενός Σούπερ Καπ (1991/92).
Το καλοκαίρι του 1992 μεταπήδησε στη Γιουβέντους όπου και έμεινε για μια τετραετία, προσθέτοντας στο «παλμαρέ» του Champions League (1995/96), Κύπελλο UEFA (1992/93), Πρωτάθλημα Ιταλίας (1994/95), Κύπελλο Ιταλίας (1994/95) και Σούπερ Καπ Ιταλίας (1995/96), γράφοντας με «χρυσά» γράμματα το όνομα του στην ιστορία των «μπιανκονέρι». Μεταξύ άλλων αγωνίστηκε και στην Τσέλσι.