Να δείξει περίσσευμα καρδιάς, καλώντας αμέσως τους έξι διαγραφέντες να επιστρέψουν στο κόμμα, ζητεί η Ντόρα Μπακογιάννη από τον Κώστα Καραμανλή, δίνοντας νέα διάσταση στις εσωκομματικές εξελίξεις στη Ν.Δ. Σε μια στιγμή που ο Κ. Καραμανλής δέχεται επικρίσεις, ότι συρρικνώνει το κόμμα και του στερεί την προοπτική εξουσίας, η πρώην υπουργός με τη συνέντευξή της στα «ΝΕΑ» τού διαμηνύει: «Η επιστροφή των διαγραφέντων θα ενισχύσει το κύρος όλων και δεν θα μειώσει κανέναν. Κανείς δεν ζημιώθηκε στην πολιτική, όταν είχε την αντοχή να επιδείξει περίσσευμα καρδιάς». «Ντόρα τώρα!», ήταν το σύνθημα της Ντόρας Μπακογιάννη στις εθνικές εκλογές του 1993. Το «τώρα» για την υπουργό ήρθε περίπου 6 χρόνια αργότερα. Έπειτα από πολλές διακυμάνσεις χαράσσει τη νέα της πορεία στην προσωπική και την πολιτική της ζωή. «Βρίσκομαι στην καλύτερη ιδιωτική μου στιγμή εδώ και πολλά χρόνια», δηλώνει. Και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αφού στις 9 Ιουλίου παντρεύεται στο Ακρωτήρι της Κρήτης με τον άνθρωπο που επέλεξε να βαδίσει μαζί στη νέα περίοδο της ζωής της. Αδυνατισμένη, μαυρισμένη και πολύ αισιόδοξη, απαντά με χαμόγελο σε όλα τα ερωτήματα που της θέτουμε, επιβεβαιώνοντας την άποψη πως όταν πηγαίνει καλά η προσωπική ζωή, όλα πάνε καλά ή τουλάχιστον τα βλέπεις εσύ καλά. Αλλά και στην πολιτική της πορεία έχει γυρίσει σελίδα. Έπαψε να είναι ομαδάρχης και συμπεριφέρεται ως ηγετικό στέλεχος που απευθύνεται πλέον στο σύνολο των οπαδών της παράταξης. Στηρίζει δημοσίως τις επιλογές της ηγεσίας του κόμματος, αποφεύγει όμως να ταυτισθεί με την ηγετική ομάδα και κυρίως με τους στενούς συνεργάτες του προέδρου, τους οποίους πολλοί πλέον αποκαλούν «παράκεντρο εξουσίας».
ΕΡ.: Κυρία Μπακογιάννη, είναι κοινή η πεποίθηση ότι έχετε πλέον ένα νέο πολιτικό στίγμα. Πολλοί λένε στο κόμμα σας ότι είστε εντός, εκτός και επί τα αυτά. Στηρίζετε την ηγεσία, αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνετε το νέο ηγετικό σας προφίλ. Είναι αληθές αυτό;
ΑΠ.: Δεν έχω ιδιαίτερο νέο στίγμα. Στηρίζω το κόμμα μου. Και, όπως είπα πρόσφατα στην ομιλία μου στο Intercontinental, μάχομαι ώστε να είναι η Νέα Δημοκρατία η μόνη πανίσχυρη πολιτική έκφραση του φιλελεύθερου χώρου. Με όσες δυνάμεις διαθέτω. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κυριαρχεί η «σιωπή των αμνών». Αντιθέτως, πιστεύω ότι όλοι έχουμε καθήκον απέναντι στην πολιτική μας βάση να διατυπώνουμε προτάσεις, λύσεις και πολιτικές οι οποίες θα οδηγήσουν ταχύτερα και ασφαλέστερα τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία. Το μεγάλο στοίχημα για εμάς δεν είναι μόνο αυτό. Περιλαμβάνει και κάτι άλλο: να δημιουργήσουμε από τώρα τις προϋποθέσεις και τις πολιτικές συνθήκες ώστε η Νέα Δημοκρατία να είναι μία βιώσιμη, καλή και αποτελεσματική κυβέρνηση.
ΕΡ.: Οι σχέσεις σας με τον Κώστα Καραμανλή πέρασαν από τρεις διαφορετικές φάσεις. Ήσασταν αντίπαλοι στο συνέδριο. Αμέσως μετά την εκλογή του εκείνος σας έριξε γέφυρα και κάποιοι σας είπαν τότε το νούμερο 2 στη Ρηγίλλης. Σήμερα είναι τοις πάσι γνωστό ότι βρίσκεστε σε απόσταση. Πώς φτάσατε εκεί;
ΑΠ.: Από την πρώτη στιγμή ήμουνα ξεκάθαρη, ειλικρινής και συνεπής. Είχα διαφορετική επιλογή για την ηγεσία στο συνέδριο του κόμματος, ήταν όμως σαφές ότι ισχύει η αυτονόητη παραδοχή ότι όποιον εκλέξει το συνέδριο αυτός θα είναι και ο πρόεδρος του κόμματος. Αυτό ακριβώς έκανα πράξη την άλλη ημέρα. Ο κ. Καραμανλής είναι αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, δημοκρατικά εκλεγμένος από το συνέδριο του κόμματος. Αυτόν τον θεσμικό του ρόλο τον σεβόμουν, τον σέβομαι και θα τον σέβομαι και στο μέλλον. Από εκεί και πέρα επαναλαμβάνω ότι ο ρόλος των στελεχών στα κόμματα δεν είναι να γίνονται ευχάριστοι στον εκάστοτε αρχηγό. Όταν έχω διαφορετικές απόψεις ή εκτιμήσεις για τα πολιτικά πράγματα, και σε μερικά θέματα έχω και τις έχω εκφράσει δημοσίως και ευθαρσώς, δεν σημαίνει ότι υπονομεύω τον αρχηγό του κόμματος, ούτε βεβαίως ότι υπονομεύω την Νέα Δημοκρατία. Απλώς πιστεύω ότι ορισμένες πράξεις και επιλογές είχαν και έχουν κόστος για την παράταξη. Έχω υποχρέωση να το πω.
ΕΡ.: Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχει κάνει μέχρι σήμερα η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας;
ΑΠ.: Το έχω πει πολλές φορές. Η απόφαση των διαγραφών των έξι βουλευτών ήταν λάθος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να απομονώνουμε στελέχη ή να αποκλείουμε δυνάμεις. Τους χρειαζόμαστε όλους, όλους όσους μπορούν να συμβάλλουν στην κάλυψη του ιδεολογικοπολιτικού εύρους της μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης. Αυτή είναι μία από τις προϋποθέσεις για να έχουμε καλή και βιώσιμη κυβέρνηση. Τις εκλογές θα τις κερδίσουμε, αλλά για να κυβερνήσουμε έτσι όπως θέλουμε σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία πρέπει να συμμετάσχουν στην κοινή προσπάθεια οι πάντες. Η δύναμη της παράταξης δεν βρίσκεται στις πιθανές πρόσκαιρες συμμαχίες ή συνεργασίες. Βρίσκεται στη συστράτευση, στην πανστρατιά, στη συλλογική κοινή προσπάθεια. Αυτό επιβάλλει η Νέα Δημοκρατία να έχει τις πόρτες της ανοικτές.
Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ
ΕΡ.: Πιστεύετε ότι είναι ώρα να επιστρέψουν;
ΑΠ.: Πιστεύω ότι η ώρα η επιστροφής σήμανε από την πρώτη στιγμή που διεγράφησαν. Η επιστροφή των διαγραμμένων βουλευτών θα ενισχύσει το κύρος όλων, δεν θα μειώσει κανέναν. Κανείς δεν ζημιώθηκε στην πολιτική όταν είχε την αντοχή να επιδείξει περίσσευμα καρδιάς.
ΕΡ.: Ο κ. Μάνος όμως βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη δημιουργία δικού του κόμματος. Μια τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε μια ακόμη δυσκολία στο ενδεχόμενο να έρθει η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία;
ΑΠ.: Δεν νομίζω πως τα πράγματα είναι έτσι. Το κρίσιμο σημείο δεν βρίσκεται στο αν ο κ. Μάνος δημιουργήσει καινούργιο κόμμα. Η υπόθεση θα κριθεί στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Θα κριθεί από την ικανότητα του κόμματος να καλύψει το σύνολο του χώρου της παράταξης, να μην αφήσει άστεγες ιδεολογικές και πολιτικές δυνάμεις και να μη δημιουργήσει κενό. Εάν οι δικές μας παραλείψεις, αδυναμίες ή μικροεγωισμοί επιτρέψουν να υπάρξει ζωτικός χώρος, τότε αυτός ο χώρος θα καλυφθεί από άλλον. Αυτό το οποίο όμως χρειάζεται το πολιτικό σύστημα δεν είναι καινούργια κόμματα που να έχουν όλες τις παθογένειες των υπαρχόντων. Αυτό που έχει ανάγκη είναι να αλλάξουν νοοτροπία και τρόπους δουλειάς τα υπάρχοντα κόμματα. Οι πολίτες δεν ταυτίζονται με τα κόμματα γιατί δεν νιώθουν ότι εκπροσωπούνται από αυτά που λένε, από τον τρόπο που διοικούνται, από τις διαδικασίες τους, από την έλλειψη αξιοπιστίας τους. Δεν νιώθουν να εκπροσωπούνται πολλές φορές και από εμάς, τα στελέχη τους. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι να βάλουμε καινούργιες ταμπέλες απ’ έξω. Αλλά να αλλάξουμε στην ουσία. Να δουλέψουμε για να παρακολουθήσουμε τις καινούργιες συνθήκες και ανάγκες της νέας εποχής.
ΕΡ.: Όλοι οι φίλοι σας λένε πως βρισκόσαστε στην καλύτερή σας πολιτική στιγμή. Αυτό τι σημαίνει;
ΑΠ.: Δεν ξέρω. Βρίσκομαι στην καλύτερη ιδιωτική μου στιγμή εδώ και πολλά χρόνια.
ΕΡ.: Η πρωτιά στην Α’ Αθηνών είναι πάντα δεδομένη στο μυαλό σας;
ΑΠ.: Κοιτάξτε, τίποτα δεν είναι δεδομένο στην πολιτική. Δουλεύω και προσπαθώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις και στις προσδοκίες, όχι μόνο όσων με εμπιστεύθηκαν και με ανέδειξαν πρώτη βουλευτή της Αθήνας στις προηγούμενες εκλογές αλλά και όσων δεν με ψήφισαν.
ΕΡ.: Οι ηγετικές σας φιλοδοξίες είναι πάντα στο επίπεδο που ήταν;
ΑΠ.: Έχω πει πολλές φορές ότι όποιος αρνείται τις ηγετικές του φιλοδοξίες ψεύδεται. Και εγώ δεν έχω σκοπό να αρχίσω σήμερα. Στην πολιτική οι ηγετικές φιλοδοξίες των προσώπων δεν πρέπει να ποδοπατούν τη συλλογική προσπάθεια. Και εγώ τουλάχιστον στον εαυτό μου δεν θα επιτρέψω ποτέ να συμβεί αυτό. Ανήκω σ’ αυτούς οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι ένας κούκος φέρνει την άνοιξη. Και δεν έχω την αλαζονεία, τον ναρκισσισμό και τη βλακεία αν θέλετε να πιστεύω ότι ένας άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται συλλογική προσπάθεια, χρειάζεται καλή ομάδα.
Προς Καραμανλή: Το μήνυμα της Ντόρας για την επιστροφή των «6» δίνει νέα διάσταση στα εσωτερικά της Ν.Δ.
ΕΡ.: Πολλοί στο κόμμα σας πιστεύουν ότι η κυβέρνηση Σημίτη είναι καλύτερη από τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Έχετε την ίδια άποψη;
ΑΠ.: Έχω αντιπαρατεθεί στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου με σκληρότητα. Πιστεύω ότι ευθύνονται καθοριστικά για την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας. Εάν η πολιτική των κυβερνήσεων της δεκαετίας του ’80 ήταν διαφορετική, η Ελλάδα σήμερα δεν θα ήταν ουραγός της Ευρώπης, πίσω από την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Αυτό δεν το αμφισβητούν πλέον ούτε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Η διαφορά μεταξύ των δύο περιόδων είναι ότι η κυβέρνηση Σημίτη παρουσιάζει πλήρη αδυναμία να κυβερνήσει. Δεν μπορεί κανένας να πει ότι δεν κυβερνούσαν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Η κυβέρνηση Σημίτη παρουσιάζει εικόνα πλήρους παράλυσης. Παρακολουθεί, για παράδειγμα, μια σύγκρουση οικονομικών γιγάντων κυριολεκτικώς αμήχανη. Και γίνεται «μπαλάκι» μεταξύ των διαφόρων συμφερόντων προσπαθώντας να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Η κυβέρνηση Σημίτη είναι πλήρως αδύναμη να υλοποιήσει οποιαδήποτε πολιτική, σωστή ή λάθος. Δεν παίρνει αποφάσεις, δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα.
ΕΡ.: Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας ποια είναι; Φύγετε εσείς, να ‘ρθουμε εμείς για να κάνουμε καλύτερα τα ίδια πράγματα;
ΑΠ.: Κοιτάξτε, η συμμετοχή στην ΟΝΕ είναι εθνικός στόχος και πεδίο συμφωνίας της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων, των κοινωνικών εταίρων, των πολιτών. Από εκεί και πέρα υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον τρόπο υλοποίησης της πολιτικής που οδηγεί στην επιτυχία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για αποκρατικοποιήσεις, για περιορισμό του δημόσιου τομέα, αλλά από τα αποτελέσματα δεν πιστεύει σε αυτή την πολιτική. Για παράδειγμα εξήγγειλε ο κ. Παπαντωνίου την αποκρατικοποίηση 12 οργανισμών του Δημοσίου, χωρίς όμως να έχει κάνει καμιά μελέτη σκοπιμότητας και προετοιμασίας. Η κυβέρνηση δεν πιστεύει στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, δεν πιστεύει στις ευκαιρίες που ανοίγονται για νέες θέσεις δουλειάς από την αποχώρηση του κράτους από την παραγωγική δραστηριότητα. Γι’ αυτό και δεν προχωρεί σε τομείς όπως η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αναγκάζεται να ακολουθήσει αυτή την πολιτική γιατί πρέπει να καλύψει τα ελλείμματα του φετινού προϋπολογισμού.
«ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ»
ΕΡ.: Πιστεύετε ότι είναι ισχυρή η εσωκομματική αντιπολίτευση του Κώστα Σημίτη ώστε να τον ανατρέψει κάποια στιγμή;
ΑΠ.: Όχι. Δεν πιστεύω ότι θα τον ανατρέψει. Θα είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Ο Κώστας Σημίτης θα καταρρεύσει.
ΕΡ.: Θα καταρρεύσει από τι; Από δικά του λάθη; Από την εσωτερική γκρίνια;
ΑΠ.: Στην κατάρρευση θα οδηγηθεί από το σύνολο των συσσωρευμένων προβλημάτων. Αυτό δεν είναι απλώς οδυνηρό για τον κ. Σημίτη ή το ΠΑΣΟΚ. Είναι κυρίως καταστροφικό για την Ελλάδα. Αλλά είναι και για το πολιτικό σύστημα γιατί επικρατεί αυτό το «σύνδρομο του “Τιτανικού”» που περιέγραψε ο κύριος Σκανδαλίδης. Αλλά η δική μου ερμηνεία του «Τιτανικού» είναι ακριβώς ότι κρεμάστηκαν πάνω στην εξουσία μέχρι την τελευταία στιγμή και βούλιαξαν μαζί.
ΕΡ.: Θα έχετε ακούσει πάντως, όπως κι εγώ, να λέγεται από πολλούς ότι και σ’ αυτή την περίπτωση η εναλλακτική λύση θα είναι πάλι μέσα από το ΠΑΣΟΚ κι όχι από το κόμμα σας, το οποίο πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορεί ν’ αποτελέσει προφανώς μια εναλλακτική πρόταση.
ΑΠ.: Είναι λάθος η αντίληψη. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον εφεδρικές δυνάμεις. Ο Τσοχατζόπουλος ευθύνεται όσο και ο Σημίτης. Ο Παπουτσής όσο και ο Πάγκαλος. Όλοι, έστω και αν ακολουθούν προσωπικές μοναχικές πορείες και ατομικές στρατηγικές, συμμετέχουν και διαμορφώνουν την πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη. Τώρα όλοι συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ημερομηνία λήξης. Υπάρχει και κάτι άλλο. Η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανανέωση της λαϊκής εντολής. Εγώ πιστεύω ότι η Ν.Δ. θα κερδίσει τις εκλογές και καλά θα κάνει να τις κερδίσει.
ΕΡ.: Επιμένετε στην πρότασή σας για πρόωρες εκλογές δηλαδή;
ΑΠ.: Δεν είναι πρόταση. Είναι πολιτική διαπίστωση. Δε βλέπω άλλη λύση στο κυβερνητικό πρόβλημα. Η Ελλάδα είναι μια χώρα σπαρασσόμενη από τον πόλεμο των συμφερόντων, με μια αδύναμη κυβέρνηση η οποία δεν ξέρει πού βρίσκεται και πού πατάει. Στην κυβέρνηση ο καθένας έχει το σύνδρομο του ποντικιού που εγκαταλείπει το σκάφος που βυθίζεται. Το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί τη δική του κρίση ταυτότητας να την μεταφέρει στην κοινωνία με τη μορφή καθολικού αδιεξόδου του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι έτσι. Επαναλαμβάνω ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
ΕΡ.: Ο εκπρόσωπος του κόμματός σας, όμως, σας επικρίνει γι’ αυτό.
ΑΠ.: Ναι, κάποιοι είπαν ότι είμαι παλαιοκομματική. Ξέρετε, μερικές φορές νιώθω ότι οι λέξεις χάνουν τη σημασία και την αξία τους. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Η ουσία είναι ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Να αποφασίσει για το τι θέλει να γίνει τους επόμενους 16 μήνες. Ο χρόνος τρέχει και η Ελλάδα θα χάσει το τρένο. Αυτή είναι η γνώμη μας.
ΕΡ.: Με αυτή την πρότασή σας, πάντως, παίρνετε το ρίσκο ο λαός να επιλέξει και πάλι την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη.
ΑΠ.: Με τα ΜΑΤ εκλογές δεν κερδίζονται. Αλλά και έτσι αν έρθουν τα πράγματα, ο τόπος θα έχει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή που θα μπορεί να υλοποιήσει την αναγκαία πολιτική. Αυτό που συμβαίνει σήμερα σίγουρα όμως θα σταματήσει. Δεν θέλω να πω ακραία πράγματα, πιστεύω όμως ότι ο λαός θα επιβραβεύσει τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα που επιδεικνύει η Νέα Δημοκρατία.
ΕΡ.: Δεν έχω καταλάβει την ακριβή θέση του κόμματός σας το τελευταίο τρίμηνο για τη Μονάδα της Φλώρινας, για την οποία είστε αρμόδια τομεάρχης. Νομίζω ότι πέρασε από πολλές διακυμάνσεις αυτή η θέση, με διαφορετικές αντιλήψεις στελεχών. Η τελική θέση ποια είναι; Σωστά γίνεται αυτή η Μονάδα; 1. ΑΠ.: Η Νέα Δημοκρατία είναι υπέρ της κατασκευής Μονάδας στη Φλώρινα. Για πρώτη φορά αυτή η Μονάδα μπήκε στο 10ετές πρόγραμμα της ΔΕΗ επί Νέας Δημοκρατίας. Τότε προγραμματίστηκαν και άλλες δύο Μονάδες, μία φυσικού αερίου στο Σιδηρόκαστρο και μία ανθρακική στο Αλιβέρι. Το κλειδί της υπόθεσης βρίσκεται στην αλλαγή της διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας, την οποία αναθεώρησε και υπέγραψε ο κύριος Σημίτης μετά την πτώση της κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας. Άλλαξε τους όρους και επέβαλε στη ΔΕΗ υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Υποχώρησε στις πιέσεις της ρωσικής πλευράς λόγω της μη απορρόφησης του αερίου και αποδείχθηκε δέσμιος δογματισμών αφού αρνήθηκε την προοπτική λειτουργίας μονάδων παραγωγής με αυτοχρηματοδότηση. Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ιδεοληψία αυτή του κ. Σημίτη κόστισε στη ΔΕΗ, στον καταναλωτή της ΔΕΗ, ένα υπέρογκο ποσό. Τώρα για το ποσό αυτό υπάρχουν εκτιμήσεις αν είναι 60, 100 ή 80 δισεκατομμύρια. Ό, τι θέλετε πάρτε. Είναι βέβαιον πάντως ότι το τίμημα καλείται να πληρώσει η ΔΕΗ αυτή τη στιγμή. Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτήν θέλουμε να διερευνήσουμε.
ΕΡ.: Ο τρόπος πάντως που χειρίστηκε το όλο θέμα το κόμμα σας δεν πρέπει να σας βρήκε σύμφωνη γι’ αυτό μιλήσατε για έλλειψη συλλογικότητας;1. ΑΠ.: Ναι. Επεσήμανα τις αδυναμίες στον τρόπο με τον οποίο ελήφθησαν οι αποφάσεις. Στη δημοκρατία ο τύπος είναι και ουσία. Ο πρόεδρος απάντησε σε όσα επεσήμανα και το θέμα θεωρείται λήξαν. Πέραν όμως από το συγκεκριμένο θέμα, πιστεύω ότι ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα πρέπει να στηρίζεται στην ουσιαστική λειτουργία των οργάνων, στη συλλογικότητα των αποφάσεών του.
ΕΡ.: Η απόφαση πάντως ελήφθη από τη λεγόμενη ηγετική ομάδα, την οποία πολλοί κατηγορούν ότι λειτουργεί σαν παραεξουσία στη Ρηγίλλης. Τη συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
ΑΠ.: Ζήτησα να μάθω από ποιον ελήφθη και, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, ελήφθη μόνον από τον πρόεδρο του κόμματος.
ΕΡ.: Δεν διαπιστώνετε πάντως τη λειτουργία κάποιας παραεξουσίας στη Ρηγίλλης;
ΑΠ.: Δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί η Ρηγίλλης. Σκόπιμο είναι να υπάρχουν ξεκαθαρισμένες αρμοδιότητες και ευθύνες για όλα τα στελέχη. Ξέρετε, στα κόμματα είναι πολύ εύκολο για όλους εμάς και περιλαμβάνω και τον εαυτό μου να δηλώσουμε ανεύθυνοι προς τα έξω. Κάποιοι όμως έχουν ευθύνες. Και επίσης δεν μπορεί όλες οι ευθύνες να είναι του προέδρου του κόμματος ή όλοι να κρύβονται πίσω από τον αρχηγό. Σίγουρα αυτός έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Αλλά όλοι όσοι κινούμαστε μέσα στη Ρηγίλλης έχουμε συμμετοχή στις επιλογές που γίνονται και ευθύνη γι’ αυτές.
ΕΡ.: Ο κ. Σημίτης, είπατε ότι εσωτερικά δεν τα πάει καλά. Στα εξωτερικά τα πάει καλύτερα κατά την άποψή σας;
ΑΠ.: Ο οποιοσδήποτε είναι εξαρτώμενος και ανοιχτός σε πιέσεις στα εσωτερικά, είναι δύσκολο να σηκώσει κεφάλι στα εξωτερικά.
ΕΡ.: Με τις κεντρικές επιλογές του πάντως στα εξωτερικά θέματα, στην προσέγγιση του ελληνοτουρκικού, στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, μ’ αυτά έχετε αντίρρηση;
ΑΠ.: Στις γενικές αρχές της εξωτερικής πολιτικής έχει επιτευχθεί μια ευρύτερη συναίνεση. Και θα επισημάνω ότι η βάση της συναίνεσης, ο κοινός παρονομαστής, είναι η υπεύθυνη και σώφρων εξωτερική πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ σύρθηκε στη δική μας πολιτική. Το πρόβλημα δεν είναι πλέον οι στρατηγικοί στόχοι, αλλά οι τακτικοί χειρισμοί. Η βασική αδυναμία της Ελλάδας σήμερα είναι ακριβώς το μέγεθος της οικονομικής της εξάρτησης. Είμαστε ανοιχτοί σε πιέσεις, αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν θα ήμασταν ανοιχτοί σε πιέσεις εάν είχαμε καταφέρει να σταθούμε στα πόδια μας. Αυτό είναι θλιβερή διαπίστωση, αλλά είναι μία πραγματικότητα την οποία κάποτε πρέπει να την πούμε στον ελληνικό λαό. Θα προσθέσω ότι η μεγαλύτερή μου ανησυχία και η μεγαλύτερή μου αγωνία είναι η ενδεχόμενη αποτυχία στην επίτευξη των στόχων της ΟΝΕ.
ΑΔΙΕΞΟΔΟ
ΕΡ.: Ο Χρήστος Παπουτσής δηλώνει ότι «εκσυγχρονισμός με ΜΑΤ δεν γίνεται». Εσείς τι λέτε;
ΑΠ.: Το ΠΑΣΟΚ μέχρι το 1993 έσπερνε ανέμους και τώρα θερίζει θύελλες. Πληρώνει την λογική της «δομικής αντιπολίτευσης», με την οποία γαλούχησε τους συνδικαλιστές και τα κομματικά του στελέχη. Αυτούς βρίσκει μπροστά του στην Ιονική, στα εξεταστικά κέντρα, στην Ολυμπιακή. Σήμερα η κυβέρνηση βρίσκεται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Από την μία είναι η πολιτική ανάγκη να επιδείξει η κυβέρνηση πυγμή και αποτελεσματικότητα στην υλοποίηση σωστών επιλογών και από την άλλη είναι τα κατεστημένα και τα συμφέροντα που συντηρούσε το ΠΑΣΟΚ δεκαετίες τώρα. Αυτό είναι το πολιτικό αδιέξοδο του Κ. Σημίτη. Αδιέξοδο που στερεί από το ΠΑΣΟΚ αυτό που κάποιοι θεωρούσαν συγκριτικό του πλεονέκτημα. Δηλαδή, την συναίνεση και τον διάλογο με τις κοινωνικές ομάδες.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “