Αυτό που όλοι απεύχονταν τελικά συνέβη. Αργά το βράδυ της Τετάρτης οι ένοπλοι του Ισλαμικού Κράτους έθεσαν σχεδόν υπό τον πλήρη έλεγχό τους την ιστορική πόλη της Παλμύρας αλλά και περίπου το 1/3 του, μοναδικής ομορφιάς, χώρου της αρχαίας πόλης της Παλμύρας. Σύμφωνα με συριακά ΜΜΕ, οι άνδρες των συριακών δυνάμεων δίνουν σκληρή μάχη για να τους απωθήσουν και να σώσουν και τον αρχαιολογικό χώρο, που είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτικής κληρονομιάς της UNESCO ενώ καταιγιστικοί είναι και οι βομβαρδισμοί από την συριακή αεροπορία καθώς οι άμαχοι κατά εκατοντάδες εγκαταλείπουν άρον άρον την περιοχή.
Ο επικεφαλής της υπηρεσίας αρχαιοτήτων της Συρίας είχε ανακοινώσει νωρίτερα ότι εκατοντάδες αγάλματα από την Παλμύρα έχουν μεταφερθεί σε ασφαλές σημείο. «Εκατοντάδες και εκατοντάδες αγάλματα που ανησυχούσαμε ότι θα καταστραφούν (από τους τζιχαντιστές) και θα πουληθούν, βρίσκονται όλα σε ασφαλή σημεία» είπε και πρόσθεσε: «Ο φόβος είναι για το μουσείο και τα μεγάλα μνημεία που δεν μπορούν να μετακινηθούν». «Αυτή η μάχη αφορά ολόκληρο τον πλανήτη» τόνισε. Δραματική έκκληση για προστασία του χώρου απηύθηνε και η UNESCO.
Η Παλμύρα θεωρείται πόλη στρατηγικής σημασίας, καθώς βρίσκεται στο «σταυροδρόμι» για τη Χομς και τη Δαμασκό. Σύροι αξιωματούχοι φοβούνται ότι θα επαναληφθούν οι καταστροφές του αρχαιολογικού χώρου και του μουσείου, όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Ιράκ.
Η ιστορική αξία της Παλμύρας (240 χλμ. βορειοανατολικά της Δαμασκού) είναι ανεκτίμητη, καθώς φιλοξενεί τα ερείπια μιας μεγάλης πόλης, μιας από τις σημαντικότερες εστίες πολιτισμού του αρχαίου κόσμου. Η αρχιτεκτονική της συνδυάζει τα ελληνορωμαϊκά στοιχεία με τις ντόπιες παραδόσεις και με επιρροές από την Περσία.
Ιδρύθηκε το 2.000 πΧ ως σταθμός για τα καραβάνια των ταξιδιωτών που διέσχιζαν την συριακή έρημο. Τον 3ο μΧ αιώνα είχε εξελιχθεί σε μια ευημερούσα μητρόπολη, γνωστή, εκτός των άλλων, και για την όμορφη όαση με την οποία γειτνιάζει. Γνωστή στην ιστορία έχει μείνει και η φημισμένη της βασίλισσα Ζηνοβία η οποία εξεγέρθηκε κατά των Ρωμαίων. Η Παλμύρα, συχνά, αναφέρεται σε ιστορικά κείμενα ως «νύφη της ερήμου» ή ακόμη και ως «Βενετία της Ερήμου».