“Η ισλανδική Κυβέρνηση δεν έχει πρόθεση να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις εισόδου στην ΕΕ” έγραψε σε επιστολή του προς τον Ευρωπαίο Επίτροπο για τη Διεύρυνση Johannes Hahn ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας Gunnar Sveinson.
Ενώ, η επίσημη κυβερνητική σελίδα στο διαδίκτυο έγραψε: “Τα ισλανδικά συμφέροντα εξυπηρετούνται καλύτερα εκτός της ΕΕ”. Με αυτό τον λιτό και απέριττο τρόπο η Ισλανδία στις 12 Μαρτίου έκλεισε οριστικά την πόρτα στην ΕΕ, σχεδόν έξι χρόνια μετά την υποβολή της αίτησης ένταξης της το 2009.
Η περίπτωση της Ισλανδίας είναι η πρώτη μιας σειράς χωρών που επανεξετάζουν τις σχέσεις τους με την ΕΕ. Μερικά χρόνια πριν μια τέτοια εξέλιξη θεωρούνταν αδιανόητη, καθώς το όνειρο των περισσοτέρων χωρών της Γηραιάς Ηπείρου ήταν να γίνουν ισότιμο μέλος της ΕΕ και να ενταχθούν στο ευρώ. Σήμερα μια τέτοια προοπτική γίνεται όλο και λιγότερο ελκυστική.
Χώρες όπως η Τουρκία που κάποτε πίεζαν συνεχώς για την ένταξη τους έκαναν στροφή 180 μοιρών, εγκαταλείποντας κάθε σκέψη να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, διαβλέποντας ότι τα συμφέροντα τους εξυπηρετούνται καλύτερα εκτός αυτής. Κάποιες άλλες που είχαν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις και βρίσκονταν ένα βήμα πριν την ένταξη τους το ξανασκέπτονται, περιμένοντας να δουν την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα, για τις χώρες που είδη βρίσκονται στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης. Κάποιες άλλες όπως η Ισλανδία πήραν ήδη τη μεγάλη απόφαση να ακολουθήσουν μοναχική πορεία κλείνοντας οριστικά την πόρτα στην ΕΕ.
Η κρίση έφερε στην επιφάνεια τις παθογένειες του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, με σπουδαιότερη εκείνη της έλλειψης ενότητας. Το γεγονός ότι η ΕΕ από την ίδρυση της και μέχρι σήμερα, βάσισε την ύπαρξη της αποκλειστικά και μόνο πάνω στο κοινό οικονομικό συμφέρον των κρατών μελών της, χωρίς να εξελιχθεί σε μια ένωση λαών, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή κατάσταση.
Ο χρόνος έδειξε ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ήταν ένας χάρτινος πύργος, με τους ενοίκους να απολαμβάνουν το φαγοπότι και την κραιπάλη, αδιαφορώντας για το λογαριασμό, μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση. Τότε άναψε ο καυγάς με τους μεν να κατηγορούν τους δε για κακοδιαχείριση, κλοπές, απάτες. Ε… από εκεί και μετά το όνειρο έγινε εφιάλτης!
