Την περασμένη Τρίτη με απόφαση του Ecofin η Γαλλία κατάφερε να αποσπάσει μια νέα διετή παράταση -την τρίτη κατά σειρά-, ώστε να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα στο 3% ετησίως και να βρεθεί εντός των ορίων της ΕΕ.
Η Γαλλία από την αρχή της οικονομικής κρίσης ήταν μια από τις υπερχρεωμένες χώρες του Νότου, η οποία μαζί με την Ιταλία διεκδίκησαν και πέτυχαν να μην τους επιβληθεί μνημόνιο όπως έγινε με την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Σε αντάλλαγμα το Παρίσι δεσμεύτηκε, να λάβει μια σειρά μέτρων δημοσιονομικού χαρακτήρα, με σκοπό τη μείωση του ελλείμματος του στο 3% εντός του 2015. Κάτι τέτοιο, όμως δεν κατέστη δυνατό, με αποτέλεσμα να ζητήσει από την Επιτροπή και τρίτη παράταση μέχρι το 2017 αυτή τη φορά.
Αν και οι προτάσεις που κατέθετε κάθε φορά το Παρίσι για τη μείωση του ελλείμματος του ήταν αρκετά γενεές και τύγχαναν θερμής αποδοχής από τους εταίρους, εντούτοις δεν εφαρμόζονταν ποτέ. Η Κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ φοβούμενη το πολιτικό κόστος, απέφυγε να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας. Αντίθετα κατέφυγε σε μια σειρά διπλωματικών ελιγμών με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τη στάση που κράτησε στο ελληνικό ζήτημα, εξασφαλίζοντας μια μακρά περίοδο χάριτος.
Εκτός από τη Γαλλία και η Ιταλία με απόφαση του Ecofin πέτυχε να μην υπαχθεί στη διαδικασία που προβλέπετε για τις χώρες με υπερβολικό έλλειμμα, αν και είναι η δεύτερη πιο υπερχρεωμένη χώρα της Ευρωζώνης μετά την Ελλάδα.
Εκμεταλλευόμενες την ευνοϊκή για αυτές συγκυρία, που σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο ήθελε την Ελλάδα σε ρόλο “αποδιοπομπαίου τράγου” της Ευρωζώνης, παρείχαν στήριξη στην πολιτική του Βερολίνου, με αντάλλαγμα την ευνοϊκή μεταχείριση για τις ίδιες.
Η πρακτική αυτή όπως είναι λογικό προκάλεσε την αντίδραση των μικρότερων κρατών, που ζητούν από το Βερολίνο να τύχουν και αυτά της ίδιας ευνοϊκής μεταχείρισης με τη Γαλλία και την Ιταλία. Συγκεκριμένα η Ιρλανδία ζήτησε να της δοθεί δημοσιονομική ευελιξία, για τις δαπάνες του προϋπολογισμού της το επόμενο έτος.
Γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στους κόλπους της Κομισιόν με ευρωπαίους αξιωματούχους, αλλά και το γερμανικό τύπο – Focus, Francfurter Allgemeine Zeitung – να κατηγορούν τους Σόιμπλε, Μοσκοβισί και Γιουνκέρ για επιλεκτική εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας, θέτοντας σε κίνδυνο την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία της ΕΕ.
Όπως φαίνεται ο διασυρμός και η ταπείνωση της Ελλάδας, δεν εξυπηρετεί μόνο τους Γερμανούς αλλά και τους Γάλλους και τους Ιταλούς και πολλούς άλλους εταίρους μας, οι οποίοι εξ’ αιτίας της Ελλάδας αναγκάζουν το Βερολίνο να κάνει τα “στραβά μάτια” στα δικά τους οικονομικά προβλήματα, εξασφαλίζοντας ένα είδος άτυπης ασυλίας.
Στη λογική αυτή μπορεί κανείς να εξηγήσει την ουδέτερη έως και αρνητική στάση των περισσοτέρων χωρών της Ευρωζώνης, όλο αυτό το διάστημα που η ελληνική πλευρά παλεύει να αποφύγει ένα τρίτο μνημόνιο.
Φαίνεται καθαρά πως οι εταίροι μας και κυρίως οι Νότιοι “πληρώθηκαν” καλά για τη στάση που κράτησαν έναντι της Ελλάδας, αποφεύγοντας να αντιπαρατεθούν με το Βερολίνο, ώστε να μπει ένα τέλος στην αδιέξοδη πολιτική της λιτότητας. Υπογράφοντας όμως την καταδίκη της Ελλάδας υπέγραψαν και τη δική τους, καθώς το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η μικρή Ελλάδα αλλά η μεγάλη Γερμανία και η ηγεμονική πολιτική που προσπαθεί να επιβάλει στους λαούς της Ευρώπης.
