Η πρόσφατη κρίση στους κόλπους της Ε.Ε με αφορμή το ελληνικό ζήτημα έδειξε για μια ακόμη φορά ότι οι δοκιμαζόμενες από τη λιτότητα χώρες του νότου δεν είναι πρόθυμες να αντιπαρατεθούν με το Βερολίνο, ώστε να μπει ένα τέλος στο φαύλο κύκλο της λιτότητας, αντίθετα με τη στάση τους ευνοούν τη γερμανική αδιαλλαξία.
Στον πυρήνα των “σκληρών” αντιπάλων της χώρας μας εκτός από τη Γερμανία και την Ολλανδία, προς μεγάλη έκπληξη πολλών, προσχώρησαν η Ισπανία και η Πορτογαλία.
Η στάση του Ισπανού Πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος καθ` όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων τάχθηκε υπέρ της σκληρής γραμμής του Βερολίνου, τη στιγμή που και η χώρα του είναι ένα από τα θύματα της σκληρής πολιτικής λιτότητας, είναι πέρα από κάθε λογική.
Ο φόβος όμως απώλειας της εξουσίας στις επικείμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου από ένα κόμμα τύπου ΣΥΡΙΖΑ τους Podemos, τον έκανε να στραφεί εναντίων των ελληνικών θέσεων.
Η Γαλλία, η Ιταλία και η Κύπρος, αν και στάθηκαν διακριτικά στο πλευρό της Αθήνας, για τους δικούς της λόγους η κάθε μια, δεν έδειξαν διάθεση αντιπαράθεσης με το Βερολίνο.
Η Γαλλία που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας προσπάθειας δημιουργίας ενός κοινού μετώπου, προτίμησε να κρατήσει ισορροπίες ενόψει του Μαρτίου, όταν ο γαλλικός προϋπολογισμός, θα περάσει από το μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς έγκριση και ίσως χρειαστεί τη γερμανική συνδρομή, ώστε να αποφευχθούν πιθανές κυρώσεις.
Για άλλη μια φορά η συγκρότηση ενός μετώπου των χωρών του νότου απέτυχε, γιατί τα πρόσκαιρα και μικροπολιτικά οφέλη, μπήκαν πάνω από τα μακροπρόθεσμα και ευρωπαϊκά.
Η στάση των χωρών του Νότου αποτέλεσε το βασικό εμπόδιο προόδου των διαπραγματεύσεων και επίτευξης μιας πιο ελαστικής συμφωνίας για τη χώρα μας, που θα μπορούσε να γίνει μια καλή βάση διαπραγμάτευσης και για τις υπόλοιπες χώρες.
Αντ` αυτού η συμφωνία που προέκυψε ήταν αποτέλεσμα των αμερικανικών πιέσεων και της γεωπολιτικής συγκυρίας (κρίση στην Ουκρανία).
Η τετράμηνη παράταση του ελληνικού προγράμματος δεν λύνει το πρόβλημα, απλά το μεταθέτει για τον Ιούνιο.
Τότε όμως η Ε.Ε. δεν θα βρεθεί αντιμέτωπη μόνο με το ελληνικό πρόβλημα αλλά και το βρετανικό, καθώς θα έχουν προηγηθεί η εκλογές του Μαΐου στη Γηραιά Αλβιόνα, και ίσως τότε η Ε.Ε. να βρεθεί αντιμέτωπη όχι μόνο με το ενδεχόμενο ενός Grexit αλλά και ενός Brexit με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της…
