της Αγγελικής Σπανού
Είμαι σε ένα νησί όπου έχουν εντοπιστεί κρούσματα και η ζωή (μέχρι χθες που ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα) συνεχιζόταν κανονικά. Στην πλατεία αργά τη νύχτα γινόταν το αδιαχώρητο, οργανώθηκε μια αυτοσχέδια συναυλία σε μια μικρή παραλία, στον “Μύλο” μαζευόταν κόσμος μέσα για χορό μέχρι το πρωί, έχουν προγραμματιστεί γάμοι και βαφτίσια για το τέλος Αυγούστου. Στο λιμάνι, όταν φεύγει και όταν φτάνει το πλοίο, υπάρχουν οι γνωστές σκηνές “πατείς με/πατώ σε” – όπως παλιά.
Οι ντόπιοι περιμένουν πώς και πώς να αδειάσει το νησί για να προστατευθούν και λίγο καιρό πριν περίμεναν πώς και πώς να γεμίσει το νησί για να κινηθεί το χρήμα.
Οι νέοι προσπαθούν να διασκεδάσουν κάπως κανονικά και οι μεγάλοι τους κοιτάζουν με μισό μάτι σαν να φταίνε αυτοί για τον κίνδυνο.
Όσοι φορούν τη μάσκα τους στους κλειστούς χώρους εκνευρίζονται με αυτούς που τη μισοφορούν, κάτω από τη μύτη ή κρεμασμένη στο αυτί.
Ένα ζευγάρι μου είπε ότι κρατάνε την αναπνοή τους όταν περνούν από την πλατεία πιστεύοντας πως έτσι αποφεύγουν το κακό.
Υπάρχει ένα βαρύ σύννεφο πάνω από το νησί. Σαν όλοι να καταλαβαίνουν ότι η “κανονικότητα” των διακοπών θα φέρει την καταστροφή όταν θα επιστρέψουμε στη φθινοπωρινή καθημερινότητα. Σαν όλοι να ξέρουν ότι λίγο ακόμη θα κρατήσει το ιντερμέδιο και να αφήνονται μέχρι να τελειώσει.
Ο θρίαμβος στη διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας έχει ήδη ξεχαστεί. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έβγαλε ταξιδιωτική οδηγία για αποφυγή των ταξιδιών στην Ελλάδα, την ώρα που εμείς δεχόμασταν από την αρχή όποιον ερχόταν από Αμερική μέσω άλλης χώρας. Η Κύπρος δεν μας θεωρεί πια ασφαλή χώρα και μας υποβίβασε αλλά κάναμε πως δεν καταλάβαμε.
Η Ιερά Σύνοδος έχει αντίρρηση για την απαγόρευση των λιτανειών του Δεκαπενταύγουστου και η ΠτΔ ανέχθηκε στην ορκωμοσία των νέων μελών της κυβέρνησης να μη φορούν μάσκες οι ιερείς, για να επιβεβαιωθεί ακόμη μια φορά πως η Εκκλησία είναι κράτος εν κράτει στη χώρα μας.
Ο έλεγχος χάθηκε και μπλέξαμε. Χθες ανακοινώθηκαν μέτρα που θα έπρεπε να έχουν ληφθεί μετά την άρση του lockdown. Μακάρι να μην είναι λίγα και αργά. Μπορεί να συμβούν τα χειρότερα. Στην ιστορία μας υπάρχουν αρκετές στιγμές αποφυγής του ολέθρου στο παρά ένα. Μακάρι να φανούμε και πάλι τυχεροί.
Πηγή: Economico.gr