Η πολιτική ζωή ένα χρόνο μετά τις εκλογές του 2019: Ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, η Φώφη & οι άλλοι – Δεξιότητες, αδυναμίες & φάουλ

του Θοδωρή Καλούδη

Μερικές σκέψεις για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης Μητσοτάκη:

1. Η Ελλάδα έχει έναν από τους καλύτερους πρωθυπουργούς της Μεταπολίτευσης. Είναι σύγχρονος πολιτικός. Καλός μάνατζερ. Εργατικός. Ευρωπαίος. Με διεθνή “αέρα”. Αποτελεσματικός. Δεν φοράει κομματικές παρωπίδες. Επιλέγει συνεργάτες από το πάνω ράφι, χωρίς να ελέγχει κομματικές ταυτότητες. Είναι η Κεντρώα τάση που σπρώχνει ένα κλασσικό δεξιό κόμμα (με… παρελθόν) στον κεντροδεξιό μετασχηματισμό του. Κινδυνεύει μόνο από τα λάθη που εγκυμωνεί ο φόρτος της προσωπικής διαχείρισης (μαζεμένων) κρίσιμων ζητημάτων.
2. Η κυβέρνηση δουλεύει στους ρυθμούς που έχει επιβάλει ο πρωθυπουργός. Χατζηδάκης, Γεωργιάδης, Σταϊκούρας, Θεοδωρικάκος, Πιερακάκης, Δένδιας, Χρυσοχοϊδης – στην front line – παράγουν έργο και αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Από κοντά και αρκετοί άλλοι – κυρίως υφυπουργοί. Σε νομοθετικό επίπεδο, 80 νομοσχέδια σε ένα χρόνο δίνουν το μέτρο του εκσυγχρονισμού, που άργησε στη χώρα.
3. Το Μαξίμου, η επιτελική ομάδα λειτουργεί με όρους Αμερικανικής Προεδρίας. Αυτός ο κεντρικός συντονισμός του “επιτελικού κράτους” είναι θετικός ως προς τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας, κινείται ωστόσο στο όριο ενός αυτοτροφοδοτούμενου συγκεντρωτισμού που εγκυμωνεί παρενέργειες.
4.  Μετά από ένα χρόνο, παρατηρήθηκαν και δείγματα ανεπίτρεπτης αλαζονείας – κυρίως στον τομέα της επικοινωνίας της κυβέρνησης – όπου προφανώς πάσχει. Η ανόητα αντιδημοκρατική (και εν πολλοίς φαύλη)  διαχείρηση του δημόσιου χρήματος, στην περίπτωση της καμπάνιας για την πανδημία, έδειξε και ασχετοσύνη για τις πραγματικές συνθήκες στον χώρο των ΜΜΕ.
5. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι για κλάματα. Δεν περιμέναμε βέβαια και πολλά από έναν ανερμάτιστο πρ. πρωθυπουργό που έπαιξε τη χώρα στα ζάρια και ένα κόμμα που άγεται και φέρεται από τις ιδεοληψίες του και την ανεπάρκεια των βασικών επιτελών του. Δεν είναι τυχαίο που ο κ. Τσίπρας “χάνει από τα αποδυτήρια”. Ούτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει χρόνο να βρει λύσεις στην αναζήτηση ουσιώδους επικοδομητικού ρόλου στη δημόσια ζωή.
6. Στον υπόλοιπο κοινοβουλευτικό τόξο, το ΚΙΝ.ΑΛ. δείχνει να μην μπορεί να αξιοποιήσει την ευκαιρία που του δίνουν οι αποκαλύψεις για το παρακράτος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν παλεύει η Κυρία Γεννηματά, δεν μπορεί να ξεπεράσει τις δυνατότητες της. Και επιπλέον, τα “πριγκηπικά” βαρίδια στο κόμμα της θα διεκδικούν πάντα τα τιμάρια που νομίζουν ότι τους αναλογούν. Ο χώρος του κλασσικού Κέντρου μετακομίζει προς τον κ. Μητσοτάκη. Και κάποιοι λεγόμενοι Κεντροαριστεροί παρασύρονται από το λαϊκισμό του κ. Τσίπρα.
7. Το ΚΚΕ παίζει πάντα το ρόλο του σε ένα έργο που αφορά μόνο “θεατές-συνδρομητές”. Οι υπόλοιποι είναι άνευ άξιου λόγου. Θα εξαφανιστούν άλλωστε, όπως ξαφνικά εμφανίστηκαν.

Πηγή: Economico.gr