του Θοδωρή Καλούδη
Ένα αποκαλυπτικό – και εύστοχο ως προς τις παρατηρήσεις του – σημείωμα του Ζώη Τσώλη στο «Βήμα της Κυριακής» μας αποδεικνύει ότι στον τομέα της εργασίας διαχρονικά γίνεται «μισή δουλειά», με «μισό μισθό» και τελικά «μισή σύνταξη».
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αριθμοί λένε την αλήθεια και αποτυπώνουν τις οριακές συνθήκες της οικονομίας μας, μετά από δέκα χρόνια κρίσης. Σε ό,τι αφορά την εργασία , σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ, σήμερα:
- Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι 2.369.392
- Από αυτούς το 75% είναι πλήρους απασχόλησης και το 25% εργάζονται με «ευέλικτο ωράριο εργασίας».
- Οι πλήρως απασχολούμενοι αμοίβονται με 1.166 ευρώ το μήνα κατά μέσο όρο
- Οι μερικώς απασχολούμενοι εργάζονται κατά μ.ό. 17 ημέρες το μήνα και αμοίβονται με μέσο ημερομίσθιο 24,68 ευρώ.
- Το σύνολο των εργαζομένων (στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα) είναι 3,6 εκατ. άτομα. Το σύνολο των ανέργων είανι στο όριο των 800.000. Το σύνολο των συνταξιούχων είναι 2,7 εκατομύρια. Για κάθε εργαζόμενο αντιστοιχεί δηλαδή ένας άνεργος ή συνταξιούχος.
- Ειδικά η αναλογία εργαζόμενων προς συνταξιούχους στην Ελλάδα είναι 1,3 προς 1, όταν η παραδοχή για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα είναι 3 προς 1.
Σχετικά με την εξέλιξη της ανεργίας, η πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ αναφέρει ότι «παρόλο που η αγορά εργασίας συνεχίζει να εμφανίζει σημάδια σταθερής ανάκαμψης, η εξέλιξη της ανεργίας βελτιώνεται με αργούς ρυθμούς και όχι πάντα με ίσους όρους για όλες τις ομάδες των εργαζομένων, ενώ είναι αρκετά πιο δύσκολη η μετάβαση από την ανεργία στην εργασία για τους μακροχρόνια άνεργους» .
Αναφορικά με τους μισθούς τονίζεται ότι «η αύξηση των μέσων μισθών τόσο σε επίπεδο πλήρους όσο και μερικής απασχόλησης αντανακλά μεν τη βελτίωση του κλίματος στην αγορά εργασίας, ωστόσο εμφανίζονται σε αυτήν σημαντικές διαφοροποιήσεις αμοιβών τόσο μεταξύ ανδρών και γυναικών (ΣΣ:1.237 ευρώ ο μέσος μισθός για άνδρες και 1.077 για γυναίκες) όσο και μεταξύ μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων».
Μειωμένοι παρουσιάζονται και οι δείκτες φτώχειας (στοιχεία 2018), «ωστόσο παρουσιάζουν αύξηση της τάξης των 26,9 ποσοστιαίων μονάδων από το 2010, με έτος βάσης το 2008». Ο πληθυσμός που εμφανίζει τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας είναι οι άνεργοι, ενώ ακολουθούν ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός και οι μη μισθωτοί εργαζόμενοι.
Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά του αντίκτυπου της μακρόχρονης οικονομικής κρίσης στην κοινωνία – και ενδεχομένως των λαθεμένων πολιτικών «ανάπτυξης» που επελέγησαν στο παρελθόν, τόσο από συντηρητικές όσο και από «σοσιαλιστικές» ή αριστερές κυβερνήσεις. Είναι τα στοιχεία στα οποία θα πρέπει να σκύψει και μελετήσει η κυβέρνηση, προγραμματίζοντας μια σταδιακή, σταθερή και υγιή ανάκαμψη της οικονομίας και ανακούφισης της κοινωνίας.
Ένα πρώτο βήμα θα ήταν να αποσύρει από τις πασαρέλες των καναλιών όσους αρμόδιους (και κυρίως αναρμόδιους) πουλάνε αισιοδοξία και υπερβολικές προσδοκίες με το λεπτό θεαματικότητας.