Πώς ο Αλέξης Τσίπρας, άθελά του, παραδέχτηκε στη Βουλή: "δεν φταίω εγώ, τόσος είμαι..."
Η έλλειψη αυτή οδηγεί σε διαρκή γλωσσικά ατοπήματα του κ. Τσίπρα που έχουν δώσει αφορμή στα κοινωνικά δίκτυα να κάνουν πάρτι. Ποιός δεν θυμάται τη δημόσια διαβεβαίωσή του ότι είναι «διάτρητος»,εννοώντας προφανώς ότι είναι διαφανής, έτοιμος για κάθε είδους έλεγχο. Σίγουρα όμως, όχι διάτρητος, που σημαίνει «γεμάτος τρύπες» ή μεταφορικά «γεμάτος λογικά ή άλλου είδους κενά».
Ακόμα και όταν μας διαβεβαίωσε ότι «δεν γεννήθηκα με δαμόκλειο σπάθη να γίνω πρωθυπουργός»,προφανώς ήθελε να μας πεί κάτι διαφορετικό από το αληθινό νόημα της φράσης του που σημαίνει το «συνεχή θανάσιμο κίνδυνο που απειλεί τη ζωή κάποιου» ή, μεταφορικά, «το συνεχή φοβερό και θανάσιμο κίνδυνο που μας απειλεί κάθε στιγμή, όταν βάζουμε ως προσωπικές προτεραιότητες της ζωής μας τον εγωισμό, την ματαιοδοξία και τον υλισμό».
Η τελευταία όμως ατάκα του Αλέξη Τσίπρα κατά τη συζήτηση στη Βουλή, του γύρισε μπούμεραγκ και τον εξέθεσε σε πικρόχολα σχόλια ακόμα και μεταξύ των (πιό διαβασμένων) συντρόφων του της Αριστεράς και της Προόδου.
Θέλοντας να θίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για όσα του καταλόγισε, ο πρωθυπουργός κάπου θυμήθηκε ( ή κάποιος του σέρβιρε στο κινητό) τη φράση από το ποιήμα του Μανώλη Αναγνωστάκη «Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε». Και, χωρίς να το πολυσκεφτεί, την πέταξε επιθετικά και με καμάρι στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, πριν αποχωρήσει θεατρικά από την θέση του, πιστεύοντας ότι τον έριξε έτσι στο καναβάτσο. Τον έδειξε με το δάχτυλο και παραποίησε τον Αναγνωστάκη: «Δεν έφταιγε αυτός , τόσος ήταν»
Για όσους έχουν έστω φιλομετρήσει τα ποιήματά του Μανώλη Αναγνωστάκη (και κατανοήσει στοιχειωδώς τα νοήματά τους) ,τον στίχο αυτό («Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε») ο ποιητής τον αποδίδει σε αυτόν που τον χρησιμοποιεί. Δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας, παραδέχτηκε άθελά του: «δεν φταίω εγώ, τόσος είμαι…»
ΥΓ. Για να θυμηθούμε και το ποιήμα του Μανώλη Αναγνωστάκη:
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε
που τότε είπαν το ναι…
Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος.
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις