Θυμάστε το ηρωικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»;
Δεν θα είναι το μόνο που (ίσως) θυμάστε… Ήταν και το άλλο με την κατάργηση των μνημονίων «με ένα νόμο και ένα άρθρο». Ή εκείνο με τον κατώτατο μισθό πάνω από τα 750 ευρώ. Ή το περίφημο «εμείς θα παίζουμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν». Ή εκείνο της διπλωματικής αβρότητας : «go back Κυρία Μέρκελ». Αλλά και το «είχαμε αυταπάτες». Και τόσα άλλα… Τόσα πολλά…
Όπως ίσως θυμάστε και κάποια μαργαριτάρια από τους παλαιότερους: ότι η «οικονομία της χώρας είναι θωρακισμένη» ή το «λεφτά υπάρχουν»…
***
Στο economicο δημοσιεύουμε το ρεπορτάζ ότι περισσότερα από 2.500 πλειστηριασμούς το μήνα έχουν προγραμματίσει οι τράπεζες για το 2019.
Το 2018 θα κλείσει με περίπου 20.000 πλειστηριασμούς, ενώ ο αριθμός τους θα αυξηθεί στις 30.000 το 2019, στις 35.000 το 2020, έτσι ώστε να φθάσουν τις 40.000 το 2021. Αντίστοιχα γεωμετρικά θα αυξηθεί και η αξία των ακινήτων που θα βγουν στον πλειστηριασμό και από το 1,6 δισ. ευρώ το 2018, θα αυξηθεί στα 2 δισ. ευρώ, στα 2,8 δισ. ευρώ το 2020 και στα 3,2 δισ. ευρώ το 2021.
Οι συνθήκες με τους πλειστηριασμούς είναι αμείλικτες. Οι ρευστοποιήσεις αποτελούν βασικό εργαλείο για τη μείωση των κόκκινων δανείων των τραπεζών. Οι δανειστές και οι τράπεζες πιέζουν για μείωση της αξίας της πρώτης κατοικίας που θα προστατεύεται από τον νόμο κοντά στα 100.000 ευρώ από 180.000 που είναι σήμερα. Και η κυβέρνηση θα οδηγηθεί στην έκθεση των μικρών ιδιοκτητών στον κίνδυνο να χάσουν τη μοναδική στέγη τους.
Όλοι μας γνωρίζουμε κάποιον δίπλα μας που χρωστάει στο κράτος ή στις τράπεζες, που έχει «κοκκινίσει», που δεν έχει «ενημερότητα» να κάνει τη δουλειά του, που κινδυνεύει να χάσει ό,τι απέμεινε από το βιός του.
Οι πολίτες, στη μεγάλη πλειοψηφία τους (σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα της MRB) είναι εξαιρετικά απαισιόδοξοι για το άμεσο μέλλον τους. Το 66,7% πιστεύει ότι, με βάση τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα, δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν την όποια σημερινή ποιότητα της ζωής τους, φοβούμενοι τα χειρότερα.
***
Φταίνε οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο Τσίπρας για όσα ζούμε;
Όχι, δεν φταίνε μόνο αυτοί. Φταίνε και οι προηγούμενοι για όσα κυρίως δεν έπραξαν. Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου και Αλέξης Τσίπρας είναι οι πρωθυπουργοί της μεγάλης υποβάθμισης της ζωής μας.
Οι δύο πρώτοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Υπήρξαν οδυνηρά λίγοι. Με σοβαρές ευθύνες στη δημιουργία της κρίσης ο πρώτος. Με αδιανόητη αδυναμία διαχείρισης της κρίσης ο δεύτερος. Ο τρίτος υπήρξε απλώς ανεύθυνος. Και εγκληματικά λαϊκιστής.
Στη νέα χρονιά, που είναι «εκλογική», καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά. Και να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο λαϊκισμός. Αλλά και του λόγου μας δεν είμαστε αθώοι. Μας αρέσει το παραμύθι. Και η προσδοκία του ρουσφετιού…
πηγή: economico.gr