Το τέχνασμα Τσακαλώτου με τον διπλό Προϋπολογισμό, οι δανειστές και τα… μπαρμπούνια
Οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Χουλιαράκης ικανοποίησαν τις διαπραγματευτικές και επικοινωνιακές ανάγκες του πρωθυπουργού με ένα τέχνασμα: Κατέθεσαν Σχέδιο Προϋπολογισμού διπλής όψης. Ένα για τους δανειστές (αυτό που ονομάσαμε “Προϋπολογισμό Εξωτερικού”) και ένα για να το δούμε όλοι οι υπόλοιποι (τον “Προϋπολογισμό Εσωτερικού”)
Έτσι, το πόνημά τους περιλαμβάνει δύο σενάρια για τις (παλαιές) συντάξεις. Το ένα τις περικόπτει, όπως ακριβώς έχει συμφωνήσει ανοήτως η κυβέρνηση με τους δανειστές και το έχει ψηφίσει αβλεπί η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή. Το άλλο τις αφήνει ανέπαφες, υπακούοντας στις ύστερες προεκλογικές ανάγκες του ΣΥΡΙΖΑ, που γνωρίζει ότι με κομμένες συντάξεις πάει στις εκλογές σαν πρόσβατο στη σφαγή.
Το πρώτο σενάριο που απευθύνεται στους δανειστές και προβλέπει περικοπή συντάξεων, προβλέπει επίσης και υπερπλεόνασμα 4,14% του ΑΕΠ για το 2019. Το άλλο σενάριο, που μας δείχνει περήφανη η κυβέρνηση στο εσωτερικό, με τις συντάξεις ανέπαφες, προβλέπει πλεόνασμα 3,56% του ΑΕΠ, δηλαδή κάτι παραπάνω από αυτό το σκληρό μέτρο το οποίο μας ζήτησαν οι Θεσμοί και το κατάπιε αμάσητο ο πρωθυπουργός.
Και τι λέει τώρα η κυβέρνηση στους δανειστές; “Αφού έχω υπερπλεόνασμα (4,14%) δεν χρειάζεται να κόψω τις συντάξεις του κοσμάκη. Συνυπολογίζω το κόστος των συντάξεων , ξεχνάω το υπερπλεόνασμα που δημιούργησα και σας δίνω το πλεόνασμα που μου ζητήσατε (3,5%). Δώστε μου και εσεις πίσω την υπογραφή του Τσίπρα για τις συντάξεις και πατσίσαμε”. Με άλλα λόγια, επιχειρεί να θέσει το θέμα των συντάξεων σε δημοσιονομικό (και όχι σε διαρθρωτικό) επίπεδο και να κλείσει το ζήτημα λογιστικά.
Αντίθετα από ό,τι νομίζουν κάποιοι, αυτό το παζάρι η κυβέρνηση το είχε σχεδιάσει ψυχρά από καιρό. Μεθοδικά και βασανιστικά για την ελληνική οικονομία, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, ο κ. Τσακαλώτος και η παρέα του έχτισαν τις προϋποθέσεις για να πάρουν πίσω όσα ανάλγητα παρέδωσαν σε βάρος της τρίτης ηλικίας.
Υπερφορολόγησαν τους πάντες και τα πάντα. Προχώρησαν σε στάση πληρωμών των υποχρεώσεων του δημοσίου (και προς τους νέους συνταξιούχους). Ακύρωσαν μεγάλο τμήμα από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, σε βάρος της ανάπτυξης. Και έφτιαξαν τον κουμπαρά του υπερπλεονάσματος για να διπραγματευτούν με αυτόν τις συντάξεις. Να αφαιρέσουν δηλαδή εκ των υστέρων το υπερβάλον βάρος, τό καπέλο, που μόνοι τους δημιούργησαν στο έτσι κι αλλιώς δυσβάσταχτο πλεόνασμα και να το ισοφαρίσουν με το κόστος των συντάξεων. Με αυτό το οδυνηρό τέχνασμα ζητούν σήμερα από τους δανειστές να αναγνωρίσουν την μη δημοσιονομική αναγκαιότητα της περικοπής των συντάξεων.
Έτσι, εφαρμόζοντας μια βαθιά φορομπηχτική και αντιαναπτυξιακή πολιτική, επιχείρούν να διαπραγματευθούν την αποδέσμευση από την υπογραφή τους. Διαψεύδοντας και τον ίδιο τον εαυτό τους αφού οι αρμόδιοι υπουργοί επέμεναν, πριν λίγους μήνες, στην εισηγητική έκθεση του “μεσοπρόθεσμου”, ότι η περικοπή των συντάξεων είναι αναγκαία γιατί δεν είναι δημοσιονομικό, αλλά “διαρθρωτικό” και “αναπτυξιακό” μέτρο. Έτσι ακριβώς, το έγραφαν οι αθεόφοβοι. Με “υπογραφή, στάμπα και βούλωμα”!
Αλλά ποιός τα θυμάται αυτά; Τώρα πάμε για εκλογές και “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Οι Κύριοι Τσίπρας, Τσακαλώτος και Συντροφία θεωρούν ότι απευθύνονται σε … μπαρμπούνια και έχουν σκοπό να πάνε στις κάλπες με τον πρωθυπουργό να αυτοδοξάζεται ως ο Άγιος Βασίλης των συνταξιούχων.