Όσοι χθές (κυρίως οι αριστεροί σύντροφοί του) περίμεναν τον πρωθυπουργό να ανατρέψει την “πολιτική των μνημονίων”, τώρα με την “καθαρή έξοδο”, διαψεύστηκαν. Οι εξαγγελίες του ήταν απόλυτα προσαρμοσμένες στη δημοσιονομική πολιτική που του επιβλήθηκε από τους δανειστές και στα όρια του ¨δημοσιονομικού χώρου” που δημιουργεί στην οικονομία με την υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα και όσα είπε στη ΔΕΘ ήταν το κερασάκι στην τούρτα της μετάλλαξης του κακομαθημένου παιδιού της Ευρώπης σε ένα καλόβολο μαθητή της Μέρκελ, που με λίγη ακόμη καλή προσπάθεια θα γίνει και απουσιολόγος στην τάξη.
Άλλωστε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε σπεύσει από νωρίς να διαβεβαιώσει τους συναδέλφους του στο Eurogroup για όσα θα έλεγε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ: «Μην ανησυχείτε δεν θα είναι τίποτε ανησυχητικό».
Και πράγματι: Όσα έταξε ήταν όσα του επέτρεψε το Eurogroup του Ιουνίου να τάξει. Όσοι παρακολουθούν τις αποφάσεις στην Ευρωζώνη το γνωρίζουν. Το έχουμε γράψει και εμείς σε ανύποπτο χρόνο:
Οι παροχές της ΔΕΘ προκύπτουν από αποφάσεις των Θεσμών που έχουν στόχο να γίνει αισθητή στην κοινωνία “η αλλαγή που συντελείται με το τέλος των μνημονίων”. Είναι μέτρα “ανακούφισης” και αποτελούν το “συμπληρωματικό πακέτο στοχευμένων παροχών” που αποφάσισε το Eurogroup, ως αντίδοτο στη νέα τετραετή λιτότητα που έχει επιβληθεί στη “μεταμνημονιακή” Ελλάδα. Τα μέτρα αυτά είναι προγραμματισμένα από τους Θεσμούς να εφαρμοστούν σταδιακά κατά την διετία 2019 – 2020, “με στόχο να ενισχυθεί η ανάπτυξη”.
Αυτά τα “δώρα” των δανειστών – που αποτελούν “πρωτόκολλο” για τη μετεγχειρητική θεραπεία της βαθιά τραυματισμένης κοινωνίας και μέτρα ανακούφισης που οφείλει να πάρει κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της – ο πρωθυπουργός τα παρουσίασε πομποδώς ως δική του “ανεξάρτητη οικονομική πολιτική, που σηματοδοτεί το τέλος των μνημονίων”. Ως πρώτα μέτρα ενός στρατηγικού πλάνου της κυβέρνησής του.
Από μια άποψη, αναμενόμενο. Το “πακέτο” της ΔΕΘ, με το αμπαλάζ των “δίκαιων παροχών” της φιλεύσπλαχνης κυβέρνησης του και το γνωστό βερμπαλισμό της “πρώτης φοράς” , αποτελεί μέρος του προεκλογικού του αγώνα που έχει στόχο την πολιτική του επιβίωση.
Μένει ακόμη το καυτό θέμα των συντάξεων. Στην αναβολή της περικοπής τους – την οποία περικοπή συνομολόγησε ανοήτως η κυβέρνηση προκειμένου να πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους και το υπερπλεόνασμα – συμφωνούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Η αξιωματική αντιπολίτευση και το ΚΙΝ.ΑΛ. μάλιστα έχουν ήδη καταθέσει σχετική τροπολογία.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, από την πλευρά του, έχει εξηγήσει ότι το μέτρο της περικοπής των ονομαστικών συντάξεων δεν χρειάζεται. Και δεν χρειάζεται όχι μόνο για προφανείς κοινωνικούς λόγους, αλλά γιατί νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση παράλληλα με ένα άλλο πολύ πιο βαρύ μετρό, στο οποίο σπανίως αναφερόμαστε. Πρόκειται για το πάγωμα των συντάξεων μέχρι και το 2022. Το δημοσιονομικό αποτέλεσμα του παγώματος των συντάξεων είναι πολύ μεγαλύτερο από το δημοσιονομικό αποτέλεσμα της ονομαστικής περικοπής που έχει νομοθετηθεί από 1/1/19 . Το πάγωμα των συντάξεων έχει όφελος δημοσιονομικό 2,8% του ΑΕΠ ενώ η ονομαστική περικοπή 1,5% του ΑΕΠ.
Ο κ. Τσίπρας μας είπε – με δικά του λόγια – ότι είναι έτοιμος να διορθώσει το σφάλμα του και ότι θα προσπαθήσει να πείσει τους θεσμούς να πάρουν πίσω το μέτρο αυτό. Άλλωστε με το ξεζούμισμα της κοινωνίας από την υπερφορολόγηση έχει στη διάθεσή του αρκετό “δημοσιονομικό χώρο” που καθιστά την περικοπή των συντάξεων αχρείαστη οδύνη για τα υπόγεια της κοινωνίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ κινήθηκε εντός των τειχών των δανειστών και με το βλέμμα στις αγορές. Δεν θέλησε να σπάσει αυγά ούτε να δημιουργήσει ανησυχίες στις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ. Φαίνεται πως έχει πλέον πάρει τις αποφάσεις του. Στο εξής θα είναι απόλυτα “θεσμικός” μαζί τους. Ένας “κανονικός” κεντροαριστερού τύπου πολιτικός της Ευρωζώνης, που κινείται στις ράγες του τρένου της. Ένας συνεπής ατλαντικός σύμμαχος και φίλος των ΗΠΑ που διεκπεραιώνει τη στρατηγική της στην περιοχή, αφού – τι να κάνουμε; – “αυτό απαιτούν οι συνθήκες”. Η “επανάσταση” τελείωσε. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μαζέψει τα λάβαρα και να δει πως θα πορευτεί στο μέλλον.
Τα όσα ανόητα έλεγε και όσα εγκληματικά έκανε στην οικονομία είναι “περασμένα και (νομίζει) ξεχασμένα”… Δυστυχώς για τον ίδιο είναι πλέον αργά.