Η προσπάθεια επίλυσης του Μακεδονικού ξεκίνησε με καλές προοπτικές. Επικεφαλής στις δύο χώρες είναι πολιτικοί που δεν έχουν εμπλακεί σε πλειοδοσίες λουστραρισμένου πατριωτισμού και σε φανφαρόνικους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς, έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως η συντήρηση της αντιπαράθεσης δεν βοηθάει κανέναν και δήλωσαν την πρόθεσή τους να προχωρήσουν σ’ έναν αξιοπρεπή και έντιμο συμβιβασμό, δηλαδή να μην έχουμε ούτε θρίαμβο ούτε πανωλεθρία για κανένα από τα δύο μέρη.
Η επισπεύδουσα χώρα είναι η ΠΓΔΜ. Αυτή ζητάει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να ανοίξει η διαδικασία για τη σύνδεσή της σε βάθος χρόνου με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γι’ αυτήν, η ευρωπαϊκή πορεία είναι βασικής προτεραιότητας επιλογή. Για λόγους ασφαλείας.
Οπως φυσικά και για την Ελλάδα που δεν επιθυμεί να δει τη FYROM να διαλύεται -ανοίγοντας έτσι την όρεξη στις δυνάμεις γειτονικών κρατών που καραδοκούν με μεγαλοϊδεατικές στοχεύσεις- ή να προστρέχει για στήριξη στην Τουρκία, η οποία στην παρούσα φάση ερωτοτροπεί επικίνδυνα με αναθεωρητικές στρατηγικές για την ευρύτερη περιοχή που παραπέμπουν στο οθωμανικό αυτοκρατορικό παρελθόν της.
Η ελληνική κυβέρνηση ανταποκρίθηκε. Εφυγαν από τη μέση ορισμένα θέματα που ήταν σχετικά εύκολα, γιατί δεν είχαν μεγάλο συμβολικό βάρος, αλλά όταν η διαπραγμάτευση ακούμπησε τον πυρήνα της διαφοράς εμφανίστηκαν οι δυσκολίες. Το λάθος που έκαναν και ο Τσίπρας και ο Ζάεφ, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα, είναι ότι καλλιέργησαν μεγάλες προσδοκίες για γρήγορη διευθέτηση.
Υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους, διάβασαν μονόπλευρα τη συγκυρία και πόνταραν πολλά στον διεθνή παράγοντα. Δεν υπολόγισαν τις αντιστάσεις και τα εμπόδια που υπάρχουν. Εχουν στηθεί εδώ και πολλά χρόνια και γύρω απ’ αυτά έχουν χτιστεί πολιτικές καριέρες με υλικό την αφορολόγητη αδιαλλαξία και τους άτρωτους μύθους. Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι στις διεθνείς σχέσεις η απόσταση ανάμεσα στο «θέλω» και το «μπορώ» δεν γεφυρώνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Η εξωτερική πολιτική δεν αποτελείται από κενές σελίδες πάνω στις οποίες γράφουν τις οδηγίες τους οι νέες ηγεσίες.
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ σε συνομιλία που είχε με δημοσιογράφους ήταν σαφής: «η όποια συμφωνία επιτευχθεί θα πρέπει να γίνει αποδεκτή από τους θεσμούς και τους πολίτες και των δύο χωρών» και εξέφρασε την ευχή ότι «τα κόμματα της αντιπολίτευσης και στις δύο χώρες θα υποστηρίξουν την πιθανή λύση». Το όριο που δεν μπορεί ο κ. Ζάεφ να υπερβεί στο επίμαχο θέμα είναι η διπλή ονομασία. Δίνει το σύνθετο όνομα για εξωτερική χρήση και κρατάει το σκέτο Μακεδονία για το εσωτερικό της χώρας του.
Μέχρι εκεί το αντέχει και είναι σε θέση να το διαχειριστεί. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τον Α. Τσίπρα. Τέτοιου τύπου ρύθμιση δεν περνάει όχι μόνον από τον εταίρο του στην κυβέρνηση (ΑΝ.ΕΛΛ.), αλλά ούτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Στην περίπτωση που έρθει στην ελληνική Βουλή πρόταση μ’ αυτό το περιεχόμενο δεν πρόκειται να υπερψηφιστεί. Αν δεν συμβεί κάτι θεαματικό, το πιθανότερο είναι να μην υπάρξει τελεσίδικη λύση. Και οι δύο πλευρές θα υποχρεωθούν να σαλπίσουν… νικηφόρα υποχώρηση.
efsyn.gr
