Ολαρία ολαρά! Στο τέλος εποχής όλα μπερδεύονται πικρά. Μπορείς να ακούσεις τον κ. Μίκη Θεοδωράκη, που πριν μερικούς μήνες υμνούσε «κείνον τον Στάλιν, τον Αρχιστράτηγο του Κόκκινου Στρατού με τις νίκες στο Στάλινγκραντ, στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ και στο Βερολίνο», να καταγγέλλει «πως περιφρονώ τον φασισμό σε όλες του τις μορφές, προπαντός στην πιο απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη», κι από κάτω τον κ. Νίκο Μιχαλολιάκο να τον χειροκροτάει.
Μπορείς να δεις χρυσαυγίτες να σιγοτραγουδούν Γιάννη Ρίτσο «και τούτοι μέσ’ τα σίδερα και κείνοι μεσ’ το χώμα»…
Μπορείς να πετύχεις νοικοκυραίους Δεξιούς να δηλώνουν ευτυχισμένοι που υλοποίησαν την Αριστερή ευχή «αφήσαμε τον καναπέ» και Αριστερούς να τους κατηγορούν για «εκδηλώσεις πεζοδρομίου».
Να ακούσεις μοναχούς στο Άγιον Όρος να ζητούν «να πάρουμε πίσω το Μοναστήρι την Αγιά Σοφιά, την Σόφια και την Μικρασία…».
Να δεις βουλευτές να χαριεντίζονται στις κάμερες, όταν δίπλα τους ακούγονται συνθήματα «αλήτες προδότες πολιτικοί».
Να πετυχαίνεις στο πλήθος στελέχη της ΝΔ να συμφωνούν με ένα συλλαλητήριο που καταγγέλλει την βασική επιλογή του κόμματός τους, την θέση δηλαδή που πέτυχε η κυβέρνηση Καραμανλή στο Βουκουρέστι• θέση που είχαν συμφωνήσει όλα τα κόμματα πλην Λά.Ο.Σ.
Να βλέπεις στελέχη της πολιτικής κίνησης του κ. Νίκου Κοτζιά να συμμετέχουν σε μια διαμαρτυρία κατά της διαπραγμάτευσης που κάνει ο κ. Κοτζιάς και ο ίδιος να δηλώνει «Σήμερα διαψεύστηκαν οι δημοσκοπήσεις της διαπλοκής. Φάνηκε η γύμνια της ΝΔ, αλλά και όσων δεν άκουσαν τον λόγο Οικουμενικού Πατριάρχη. Εκατομμύρια Ελλήνων πατριωτών έκαναν την επιλογή τους. Συνεχίζω,λοιπόν,με ήσυχη συνείδηση και ευθύνη να διαπραγματεύομαι για το καλό της πατρίδας».
Να βλέπεις στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ανακάλυψαν πως οι ομοκρέβατοι τους ΑΝΕΛ «έχουν ακροδεξιές τάσεις», και στελέχη των ΑΝΕΛ που βλέπουν «πολιτικούς ρουφιάνους» στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Και μαζί κάτι βρακοφόρους που διαβάζουν αυτοσχέδιες μαντινάδες χωρίς ρίμα…
Λέγαμε κάποτε πως η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μετά την κατάρρευση του ιδεολογικού Παραδείγματος, πρέπει να πούμε ότι είναι η πρώτη χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού. Μια χώρα που κάνει συλλαλητήρια για να σφυρηλατήσει την εθνική ομοψυχία και δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε στον αριθμό όσων συμμετέχουν στα συλλαλητήρια.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, πως αυτή η φουρνιά των Αγανακτισμένων δεν θα αναδείξει κάποιον ΣΥΡΙΖΑ από τα Δεξιά, ασχέτως αν οι κ.κ. Μίκης Θεοδωράκης και Γιώργος Κασιμάτης ήταν μαζί και στις αντιμνημονιακές πλατείες, ασχέτως αν η ΝΔ κρύβει πάλι το κεφάλι της στο πλήθος «για να μην χαρίσει την οργή στους ακραίους», ασχέτως αν το αποτέλεσμα της τομής των δύο πλατειών είναι πολύ μεγάλο.
Και σ’ αυτούς τους μπερδεμένους καιρούς ας μνημονεύσουμε για μια ακόμη φορά τον Νιόνιο που τραγουδούσε:
Ολαρία ολαρά, μαύρο τύμπανο χτυπά,
τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια,
τ’ αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά,
βρικολάκιασαν σε τούτα τα στιχάκια,
στην σκεπή μας κάποιος ξαγρυπνά.
Ολαρία ολαρά, στην θερμή σου αγκαλιά,
αχ, ο Όλιβερ Τουίστ χαμογελάει
και ο Αδόλφος τού χαϊδεύει τα μαλλιά,
διαμαντένιο δαχτυλίδι του φοράει
και πετούν αγκαλιασμένοι μακριά.
Ολαρία ολαρά, με σουραύλια και βιολιά
θα βρεθούμε όλοι μαζί στο πανηγύρι,
θα ‘ναι όλη η παλιά μας συντροφιά
και θα πιούμε από το ίδιο το ποτήρι
και την πιο πικρή γουλιά.
Ολαρία ολαρά, γύρω – γύρω τα παιδιά,
ο μαρκήσιος Ντε Σαντ μ’ ένα χίππυ,
ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά
ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη
κι η παρθένα με τον σατανά.
Και καλά ξεμπερδέματα…
Η Καθημερινή
