Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Θεωρώ ότι πολλά πράγματα στη ζωή είναι πολύ πιο σημαντικά από το πως θα ονομαστεί η ΠΓΔΜ. Για μένα είναι πιο σημαντικό να βρίσκει μεροκάματο η εργατική τάξη, να μην μεταναστεύουν οι νέοι, να μην λιποθυμούν από την πείνα οι μαθητές στα σχολεία, να μην μένει στον δρόμο κανένας άνθρωπος, να μην πνίγονται τα προσφυγάκια στο Αιγαίο.
Εγώ θα ήθελα ανθρώπους που κατεβαίνουν στον δρόμο για να απαιτήσουν αξιοπρεπείς μισθούς, σοβαρό σύστημα Υγείας και δημόσια δωρεάν Παιδεία. Ανθρώπους που θα μάχονται να προστατεύσουν τον αδύναμο, ανεξαρτήτως γλώσσας, θρησκείας και ταυτότητας.
Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να σεβαστώ όποιον έχει περισσότερες εθνικές ευαισθησίες από εμένα. Γιατί έτσι πρέπει να λειτουργεί μια κοινωνία. Δεν γίνεται να συμφωνούμε όλοι σε όλα. Άλλωστε δεν θα ήταν και φυσιολογικό να έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις και τα ίδια ιδανικά. Όμως όλοι επιβάλλεται να σεβόμαστε τη διαφορετική άποψη. Με τη διαφωνία και τον διάλογο δυναμώνει η δημοκρατία και τραβά μπροστά ο κόσμος.
Αυτές τις μέρες τα έχουμε κάνει όλα λάθος. Όσοι κατεβήκατε στο συλλαλητήριο ανεχτήκατε να διαδηλώνουν δίπλα σας οι νεοναζί. Όσοι δεν κατεβήκαμε, σας κολλήσαμε την ταμπέλα του φασίστα. Χαρίζουμε τόσο εύκολα στην ακροδεξιά χιλιάδες κόσμο. Χωριζόμαστε σε στρατόπεδα, διχαζόμαστε, τσακωνόμαστε και καλλιεργούμε το μίσος, με το οποίο τρέφεται η χρυσή αυγή.
Όμως το πιο μεγάλο λάθος μας είναι πως επιτρέψαμε στους χρυσαυγίτες να οικειοποιηθούν για ακόμα μια φορά την ελληνική σημαία. Το σύμβολο της ελευθερίας και της αντίστασης κατά κάθε είδους σκλαβιάς, έχει καταντήσει έρμαιο αυτών που ονειρεύονται απολυταρχικά καθεστώτα και υποταγμένους ανθρώπους. Το σύμβολο της επανάστασης του ελληνικού Λαού και της δημοκρατίας, έχει καταντήσει να είναι το πανί που καλύπτει τα στυλάρια των φασιστών.
Δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Μέχρι να κατανοήσουμε ότι περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν, από όσα μας χωρίζουν. Μέχρι να πάψουμε να διακρίνουμε τον κόσμο με βάση το δέρμα, τη γλώσσα και τα πιστεύω του. Μέχρι να απομονώσουμε όσους δηλητηριάζουν την κοινωνία μας με τις μαύρες ιδέες τους. Μέχρι να κατανοήσουμε τι σημαίνει το «Ελευθερία ή θάνατος» που συμβολίζει η γαλανόλευκη. Μέχρι να ξαναβρούν οι λέξεις το νόημα τους.
Εχει χυθεί πολύ μελάνι και για τον Μίκη Θεοδωράκη. Μου φαίνεται παράλογο από τη μία να τραγουδά ότι «το χώμα είναι δικό τους και δικό μας» και από την άλλη να φωνάζει ότι το τάδε όνομα είναι μόνο δικό μας. Αλλά προσωπικά νιώθω μικρός για να κρίνω τον Θεοδωράκη. Ας το κάνουν άλλοι που το κάνουν και καλύτερα.
ΥΓ: Κάποιοι από αυτούς που προσπαθούν να μειώσουν τον ίδιο τον Μίκη, θέλουν να μειώσουν αυτό που ανέκαθεν εκπροσωπούσε…