« Εγώ τους άνοιξα. Είχα πάει να πάρω την κόρη μου από το σχολείο. Όταν επέστρεψα, δύο άνδρες με μαύρες κουκούλες και όπλα μου ζήτησαν να πατήσω τον κωδικό για να μπουν», λέει η σχεδιάστρια του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo και συγκλονίζει.
Πέντε λεπτά αργότερα, τα μολύβια έπεσαν πάνω στα ματωμένα σκίτσα. 12 νεκροί. Τέσσερις από τους βασικούς σκιτσογράφους του σατιρικού περιοδικού «φιμώθηκαν» για πάντα. Ανάμεσά τους, ο διευθυντής σύνταξης.
Η ομάδα διαλύθηκε, η ελευθερία του τύπου χτυπήθηκε, οι πολιτικές της Δύσης ηττήθηκαν, αλλά οι πένες σήκωσαν το ανάστημά τους.
Ο τύπος δεν τρομοκρατείται, η ελευθερία της έκφρασης δεν πυροβολείται.
Δημοσιογράφοι, σκιτσογράφοι, άνθρωποι του τύπου και απλοί πολίτες διαδηλώνουν σε ολόκληρο τον κόσμο κατά της τρομοκρατίας, κατά όλων εκείνων που πιστεύουν ότι με τα όπλα θα «κλείσουν τα στόματα» αυτών που επιλέγουν να λένε τη γνώμη τους, να στηλιτεύουν και να σατιρίζουν.
Σύνοδοι επί συνόδων, μέτρα επί μέτρων και αποτέλεσμα μηδέν. Η τρομοκρατία είναι εδώ και χτυπά όταν κανείς δεν το περιμένει.
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που οι τζιχαντιστές απειλούσαν με επιθέσεις στην καρδιά της Ευρώπης. Και τώρα, η Γαλλία πενθεί, όλος ο κόσμος πενθεί και οι πολιτικοί καταδικάζουν. Αλλά μετά την καταδίκη τι; Ο «πόλεμος» δεν τελείωσε.
Ούτε όμως και η ελευθερία τύπου. Τo Charlie Hebdo δεν πέθανε. “Je suis Charlie”-“Είμαι Charlie” φωνάζει όλος ο κόσμος και η απάντηση αντηχεί σε κάθε έντυπο, κάθε τηλεόραση, κάθε μέσο έκφρασης…
