Φτάσαμε στο τέλος μιας έντονης, διχαστικής και συχνά ζοφερής προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ. Κατά τη γνώμη μου, η επιλογή μεταξύ των δύο υποψηφίων δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη: οι Αμερικανοί πολίτες καλούνται να διαλέξουν μεταξύ ενός κατάλληλου κι ενός εντελώς ακατάλληλου υποψηφίου. Μεταξύ μιας γυναίκας που από τα φοιτητικά της χρόνια ασχολήθηκε με τα κοινά και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής της στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος και κάποιου που δρα χωρίς την παραμικρή έγνοια για οποιονδήποτε πέραν του εαυτού του. Μεταξύ ενός ψύχραιμου και στρατηγικού παίκτη κι ενός οξύθυμου και απρόβλεπτου ανεμοστρόβιλου. Μεταξύ ενός υποψηφίου που σέβεται τους θεσμούς και ξέρει να χάνει, κι ενός που απειλεί να στείλει τον αντίπαλό του στη φυλακή αν κερδίσει και να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών αν ηττηθεί.
Υπάρχουν φυσικά μια σειρά από λόγοι που έκαναν τις διαφορές μεταξύ των δύο υποψηφίων λιγότερο ευδιάκριτες, και αυτοί έχουν προφανώς τη σημασία τους. Πού οφείλεται η μοναδική αντιπάθεια που έχει αναπτύξει μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος για τη Hillary Clinton; Πώς εξηγείται η τεράστια ανοχή που δείχνει σε ολοένα και πιο παλαβές συμπεριφορές και τοποθετήσεις του Donald Trump; Δεν είναι τυχαίο ότι ξαφνικά τα άκρα έχουν γίνει τόσο ελκυστικά και ότι ό,τι εκλαμβάνεται ως “συστημικό” θεωρείται οριακά εγκληματικό. Υπάρχει λόγος που ακόμη κι οι πιο αυταπόδεικτες αλήθειες τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Πρέπει να συζητήσουμε όλους αυτούς τους λόγους και να μάθουμε απ’ αυτούς, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, για το καλό όλων μας. Όμως πρώτα, πρέπει να αποκρούσει η Αμερική σήμερα την απειλή που συνιστά το ενδεχόμενο εκλογής του Trump στο τιμόνι της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο.
