Ενώ η συγκάτοικος μας στα Μνημόνια Ιρλανδία ανακοίνωσε για το 2015 ρυθμούς ανάπτυξης 26,5% – μια ασύλληπτη επίδοση παγκοσμίως- η Ελλάδα ζει καθημερινά καθεστώς μαρασμού της οικονομίας που αποσυνθέτει τον κοινωνικό ιστό. Πολίτες και επιχειρήσεις αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και οδηγούνται σε αδιέξοδο. Η χώρα βιώνει το τρίτο Μνημόνιο σε συνθήκες καθολικής απελπισίας.
Και παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση εκφράζει την αισιοδοξία της πως «τα δύσκολα πέρασαν» και «γυρίζουμε σελίδα», η ανάπτυξη και η απασχόληση απαιτούν προϋποθέσεις που δεν φαίνεται να υιοθετούνται με αποφασιστικότητα.
Τι συνέβη και η Ιρλανδία πέτυχε εκεί που αποτυγχάνουμε εμείς;
Η Ιρλανδική οικονομία, στο τέλος του 2010, υπέφερε από 4 κρίσεις:
– Κρίση στην αγορά εργασίας
– Κρίση στη στεγαστική αγορά
– Κρίση στα δημόσια οικονομικά
– Κρίση στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα
Παρά τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας (τριπλασιάστηκε μεταξύ 2006 και 2010) και την κατάρρευση της στεγαστικής αγοράς, την ίδια περίοδο, κυρίως λόγω των προβλημάτων αποπληρωμής των δανείων που δημιούργησε ο εύκολος δανεισμός, η χώρα οδηγήθηκε στο μνημόνιο από την κρίση στο τραπεζικό της σύστημα και τη δραματική επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών της.
Όταν τον Σεπτέμβριο του 2008, με τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, οι Ιρλανδικές τράπεζες βρέθηκαν στο κόκκινο και πτώχευσαν, η Ιρλανδική κυβέρνηση ανέλαβε όλες τις υποχρεώσεις τους. Και όχι μόνο τις «εσωτερικές». Υποκύπτοντας στις πιέσεις των Ευρωπαίων – κυρίως της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας, των οποίων οι τράπεζες ήταν εκτεθειμένες στις συναλλαγές τους με το Ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα – το Δουβλίνο «έσωσε» τις τράπεζες μεταφέροντας τα βάρη τους στο δημόσιο προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα το έλλειμμα της Ιρλανδίας από σχεδόν μηδενικό το 2007 να φτάσει το 25% το 2010 και το χρέος από 25% να εκτιναχθεί στο 96,2% το 2010. Η κατάσταση κρίθηκε «μη διαχειρίσιμη» και η χώρα μπήκε σε Μνημόνιο.
Ωστόσο , μετά τρία χρόνια Μνημονίου, ο Ιρλανδικός λαός είδε τις προσπάθειές του να πιάνουν τόπο: Το ΑΕΠ αυξήθηκε 1,7%, οι επενδύσεις αυξήθηκαν 8,3% και οι ιρλανδικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 12,6%. Το 2014 η Ιρλανδία κατέγραψε ανάπτυξη 4,8%, την ταχύτερη στην ΕΕ. To υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε μάλιστα ότι η Ιρλανδία θα εξοφλήσει νωρίτερα τις οφειλές της στο ΔΝΤ, που υπολείπονται 4,5 δις από τα 22,5 δισ. ευρώ που έχει δανειστεί. Επίσης, την περασμένη Άνοιξη, η χώρα βγήκε στις αγορές εκδίδοντας με επιτυχία έντοκα γραμμάτια του δημοσίου, με αρνητικό επιτόκιο.
Που οφείλεται το «Ιρλανδικό θαύμα»;
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του προς την Αγγελική Κουγιάννου (The Huffington Post) ο βοηθός καθηγητής Οικονομικών του Trinity College στο Δουβλίνο, Ronan Lyons, εξήγησε πως 5 ήταν οι βασικοί λόγοι:
– Μία νέα κυβέρνηση, με ισχυρή λαϊκή εντολή, μπόρεσε να περάσει μια σειρά σκληρών μέτρων.
– Η πλειοψηφία των πολιτών αναγνώριζε ότι υπήρξαν «υπερβολές» τα χρόνια μέχρι το 2007, οπότε έγινε αποδεκτή, χωρίς μεγάλες αντιδράσεις, η οικονομική προσαρμογή και η λιτότητα.
– Η κυβέρνηση κατάφερε και διατήρησε την ανταγωνιστικότητά της μέσα στην κρίση.
– Η φορολογία των επιχειρήσεων παρέμεινε, στα χρόνια του Μνημονίου, αμετάβλητη στο 12,5%
– Έτσι, η κυβέρνηση δημιούργησε κλίμα εμπιστοσύνης και κράτησε τις ξένες εταιρίες που δραστηριοποιούντο στη χώρα , προσελκύοντας παράλληλα νέες ξένες επενδύσεις, που ισχυροποίησαν καταλυτικά την εθνική οικονομία, ώθησαν τις εξαγωγές και δημιούργησαν νέες θέσεις εργασίας.
Επιστημονικοί – και όχι μόνο – κύκλοι θεωρούν πως η απόσταση από την Ελληνική μιζέρια στο «Ιρλανδικό πρότυπο», είναι τόσο τεράστια όσο και ελάχιστη.
Είναι πρωτίστως ζήτημα πολιτικής αντίληψης και στρατηγικών αποφάσεων. Αρκεί να εγκαταλείψουμε ιδεολογικές αγκυλώσεις και να προχωρήσουμε σε αποφασιστικές κινήσεις στους τομείς της φορολογίας, των μεταρρυθμίσεων, της διαχειριστικής επάρκειας και της επιχειρηματικότητας. Είναι οι αναγκαίες συνθήκες που θα κινητοποιήσουν την οικονομία, θα δημιουργήσουν αξιόπιστες συνθήκες ανάπτυξης και απασχόλησης και θα ανακουφίσουν την κοινωνία.
Από το www.newpost.gr