Δεν εξετάζω αν η κινητοποίηση «παραιτηθείτε» είναι κομματικά υποκινούμενη ή ακομμάτιστη, όπως ισχυρίζονται οι διοργανωτές της. Εκφράζω την ένστασή μου με το «παραιτηθείτε» ως σύνθημα.
Οι πολίτες εξέλεξαν κυβέρνηση, δύο φορές, από τον Ιανουάριο του 2015. Και στις δύο αναμετρήσεις το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Η λαϊκή ετυμηγορία ήταν σαφής.
Η χώρα χρειάζεται διακυβέρνηση. Πολλοί αισθάνονται ότι δεν έχει, ή δεν είναι ικανοποιημένοι με αυτήν. Θα ήταν πιο ρεαλιστικό, λοιπόν, το σύνθημα να είναι «κυβερνήστε», ή ακόμα και «σοβαρευτείτε» ή και «ωριμάστε».
«Παραιτούμαι», σημαίνει αποποιούμαι των ευθυνών μου και καλώ άλλους να τις αναλάβουν. «Παραιτούμαι» για μια κυβέρνηση ή έναν Πρωθυπουργό σημαίνει παραδέχομαι ότι είμαι ανίκανος, άρα υπάρχουν ικανότεροι από εμένα και επομένως δεν πρόκειται να αρθρώσω ξανά αίτημα ανάληψης της εξουσίας. Επομένως, αποσύρομαι από τον πολιτικό στίβο. Και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας δεν πρόκειται να το κάνει, γιατί δεν είναι – αυτή τη δεδομένη στιγμή τουλάχιστον – με την πλάτη στον τοίχο. Δεν έχει διαπράξει δηλαδή το κρίσιμο εκείνο λάθος ή την κρίσιμη μάζα λαθών ώστε να παραδεχτεί την ήττα του.
Αυτό που μπορεί να γίνει, είναι ένας εκ βάθρων κυβερνητικός ανασχηματισμός, με την συμμετοχή τεχνοκρατών, όσο γίνεται υπερκομματικών ή διακομματικών, που να βάλουν στο κυβερνητικό τραπέζι τον ορθολογισμό που χρειάζεται η χώρα. Οι πολίτες θέλουν να αισθανθούν και πάλι ασφαλείς, στα χέρια μιας κυβέρνησης Υπουργών που «ξέρουν τι κάνουν». Όχι που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ξέρουν τι κάνουν. Η επικοινωνιακή «διαχείριση» της πραγματικότητας έχει φτάσει στα όριά της και αυτό είναι συνέπεια των χειρισμών της κυβέρνησης. Οι πολίτες πλέον δεν πιστεύουν και δεν πείθονται. Όσο εμμένουν στις τεχνικές της πειθούς, ο Πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη, τόσο περισσότερο φθείρονται. Αυτό έδειξε και η καθοδική δημοτικότητα του Πρωθυπουργού με τα συνεχή διαγγέλματα. Το πρώτο έγινε δεκτό με διθυράμβους, το τελευταίο είχε εμφανώς κουράσει, και τον ίδιο ακόμα.
«Κυβερνήστε» (επιτέλους;) λοιπόν. Δεν θέλουμε να ξέρουμε τι θα γινόταν αν… δεν έπεφτε η κυβέρνηση. Αυτή η δικαιολογία δεν ωφέλησε ούτε τον Σαμαρά και την Νέα Δημοκρατία. Θέλουμε να πιείτε – και εμείς μαζί – αυτό το (πικρό) ποτήρι. Κυβερνήστε, υπεύθυνα!
