Η πρώτη ανάγνωση των προτάσεων της επιτροπής Λιάκου για την Παιδεία επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει σύντομα να μετατοπίσει τη δημόσια συζήτηση σε ιδεολογικά θέματα: Και για να περιορίσει την κοινωνική διαμαρτυρία αλλά και για να συναντηθεί με αριστερά «φιλελεύθερα» ρεύματα, που της γυρνούν την πλάτη. Το θέμα δεν είναι απλώς η κατάργηση της προσευχής, των Θρησκευτικών, της Ιστορίας, των Αρχαίων Ελληνικών, που εισηγείται ο κύριος Λιάκος.
Το θέμα είναι η συνολική αντίληψη της ουδετεροθρησκείας και του εθνομηδενισμού που διαπερνούν την πρόταση, η αποβολή από το σχολείο στοιχείων που διαμορφώνουν την ελληνική ταυτότητα δεκαετίες. Οι συντάκτες της πρότασης θέλουν να καταστήσουν τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία απλές «επιλογές» μεταξύ πολλών άλλων σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα κοσμοπολιτισμού, ενώ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι αποτελούν ΤΗΝ επιλογή των Ελλήνων.
Επιδιώκουν να ξεριζώσουν την πίστη με το επιχείρημα του συντονισμού με τις ευρωπαικές εξελίξεις. Θεωρώ ότι κάνουν λάθος. Η ιδέα ότι, αν ζούμε σε μια χώρα ουδετεροθρησκείας, όλα καλά, «μπάζει». Πρώτον, διότι, αν η προσευχή στο σχολείο συνιστά αρνητική διάκριση (στιγματίζει τις μειονότητες), τότε με την ίδια λογική πρέπει να καταργήσουμε και κάθε ρύθμιση που με κριτήριο το θρήσκευμα εισάγει θετική διάκριση (ευνοεί τις μειονότητες). Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι μαθητές της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης εισάγονται κατ’ εξαίρεση, με ποσόστωση, στο ελληνικό πανεπιστήμιο, εξαιτίας του θρησκεύματός τους. Αν καταργείς το δικαίωμα του μαθητή στο «Πάτερ ημών», τότε πρέπει να καταργήσεις και το δικαίωμα του μαθητή που προσεύχεται στον Αλλάχ να μπαίνει στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις. Αν καταργείς το μάθημα των Θρησκευτικών, τότε θα πρέπει να καταργήσεις και τη διδασκαλία του Κορανίου στα δημόσια σχολεία της Θράκης. Πρέπει να καταργήσεις την ισχύουσα θετική διάκριση να προσλαμβάνονται κατ’ εξαίρεση, με ποσοστώσεις, μουσουλμάνοι νέοι σε δημόσιες υπηρεσίες .
Αν δεν θες τα σχολεία χριστιανικά, τότε απαγορεύεται να ιδρύεις και σχολεία μουσουλμανικά μόνο για πρόσφυγες (το σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας). Αν θες, πάλι, να κατεβάσεις τις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας μέσα από το σχολείο, τότε πρέπει να καταργήσεις και την εφαρμογή του ιερού νόμου της σαρίας στη Θράκη. Σε όλη την πρόταση Λιάκου, όμως, που εμφανίζεται ως φιλελεύθερη, υπάρχει ένα πρόβλημα: Βασίζεται στην επιβολή.
Μια μειοψηφία επιχειρεί να επιβάλει τις απόψεις της σε μια πλειοψηφία. Μια μειοψηφία πασχίζει να ανατρέψει παραδόσεις που προσδιορίζουν και τη μία πλευρά (Ορθοδοξία) και την άλλη (Ισλάμ – Σαρία). Πλην αυτού, όμως, αυτό το ρεύμα σκέψης, που θέλει να εξορίσει τη θρησκεία από τα σχολεία και τα έγγραφα, άρχισε να ξεπερνιέται από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Το ομολογεί στο βιβλίο του «Η Ευρώπη ασθενεί» ο φιλελεύθερος Γκι Φέρχοφστατ, όπου εξηγεί ότι το «Passenger Name Record» θα αποτελεί το αρχείο που θα κρατά όλα τα δεδομένα των επιβατών αεροπορικών εταιριών (όνομα, διεύθυνση, πιστωτική κάρτα, οικογενειακή κατάσταση, διατροφικές προτιμήσεις, άρα και θρησκεία).
Το βλέπουν και στη Γαλλία, διαπιστώνοντας ότι ο τζιχαντισμός πήρε τις καρδιές των νέων χωρίς αντίσταση. Η Ευρώπη μεγάλωσε ήδη δύο απορριπτικές γενιές, που δεν θέλουν ούτε να βλέπουν ούτε να ακούν, έχουν πάντα μαύρα γυαλιά στα μάτια και ακουστικά στα αυτιά. Γενιές που -απουσία του χριστιανισμού- γοητεύτηκαν από τη συγκρότηση του Ισλάμ. Εμείς εδώ τι αντιπροτείνουμε; Την «ένταξη» στις συλλογικότητες του Ισλάμ, το σκορποχώρι του πολυπολιτισμού; Τη διάλυση της συγκροτημένης κοινωνίας; Δυστυχώς, οι «φιλελεύθεροι» έχουν πάντα έτοιμη μια παλιά απάντηση για κάθε νέο πρόβλημα.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.dimokratianews.gr
