Δημοσιεύθηκε, πρόσφατα, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νεαρός νόμος (4301/2014: Ε.τ.Κ. Α΄ 223) για την οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεών τους στην Ελλάδα.
Στον τίτλο του νόμου υπάρχει και η συνήθης, φευ, επωδός «και άλλες διατάξεις» και μάλιστα δύο φορές: Την πρώτη, ως «και άλλες διατάξεις» αρμοδιότητας Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων, τη δεύτερη ως «και λοιπές διατάξεις»!
Τί μπορεί, λοιπόν, κανείς να αλιεύσει μέσα στο νόμο για τα θρησκευτικά σωματεία… και άλλες διατάξεις… και λοιπές διατάξεις;
Την τροποποίηση του «Τελωνειακού Κώδικα» για τον συντελεστή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για το πετρέλαιο….!
Την κύρωση του συνυποσχετικού μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ναυτιλιακής Κοινότητας για την οικειοθελή παροχή των μελών της τελευταίας προς το Δημόσιο…!
Τη νομιμοποίηση δαπανών / άρση καταλογισμού για τη διεξαγωγή του «Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κλασσικού Αθλητισμού “ΑΘΗΝΑ 1997”» …!
Ο τρόπος αυτός νομοθετήσεως δεν υποβαθμίζει μόνο το ρόλο του Κοινοβουλίου, αλλά διαβρώνει επικίνδυνα την ασφάλεια δικαίου.
Ας μην λησμονείται, ότι κάθε πολίτης θεωρητικώς, είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τους ισχύοντες νόμους από τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως…
Παλαιότερα τηρούνταν τουλάχιστον τα προσχήματα και οι «άλλες διατάξεις» ψηφίζονταν σε νομοσχέδια του ίδιου Υπουργείου…
Τώρα, δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Προς τί άλλωστε;
΄Αλλες εποχές, άλλα ήθη!
