Είναι κρίμα για τους αγρότες της Κομοτηνής, αυτούς που προπηλάκισαν τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, που ο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος είναι πολύ απασχολημένος να περάσει το ασφαλιστικό και δεν έχει τον χρόνο να νομολογήσει τις γνωστές του μπούρδες για το δίκιο των διαμαρτυρομένων και ότι «όταν έχουμε άδικο καθεστώς, η αντίσταση πρέπει να παίρνει βίαιη μορφή». Φανταζόμαστε ότι πήρε τηλέφωνο τον κ. Βαγγέλη Αποστόλου να του πει όσα έλεγε τηλεοπτικώς στον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο (Mega, 14.10.2014), ότι ο αποκλεισμός του υπουργού στο κτίριο της πρώην νομαρχίας Ροδόπης είναι σαν τον έπαινο, αλλά από την ανάποδη. Πάλι καλά που δεν ήταν εκεί κοντά ο κ. Πάνος Καμμένος να προτείνει στους τραμπούκους να λιντσάρουν τον υπουργό, όπως ψιθύρισε σε κάποιους που εχθρεύονταν τον κ. Πάχτα.
Ο κ. Γιάννης Μηλιός πάλι θα μπορούσε να πει διάφορα για την επανάσταση που παράγει το δικό της δίκαιο, αθωώνοντας τους τραμπούκους που εισέβαλαν στο δικηγορικό γραφείο της συζύγου του υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Αναστάσιου Πετρόπουλου. Ομως και αυτός είναι πολύ απασχολημένος με τα εικονογραφημένα καμώματα της κόρης του. Και ο κ. Αλέξης Τσίπρας βρισκόταν στο Νταβός και δεν μπορούσε να ανακηρύξει την Κομοτηνή ως προπύργιο της αντιμνημονιακής αντίστασης, όπως έκανε κάποτε στην Κερατέα. Θα μπορούσε να τους παινέψει λέγοντας: «Εσείς δείξατε πρώτοι σε όλη την Ελλάδα τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής…» και ότι η Κομοτηνή «είναι η πόλη-σύμβολο για όλη την Ελλάδα… αποτελεί ένα πρώιμο αντιμνημονιακό μοντέλο» (30.5.2012).
Η εφημερίδα «Αυγή», πάλι, θα έγραφε πολλά για τη «δίκαιη οργή» των αγροτών –που δεν θέλουν να φορολογούνται όπως οι υπόλοιποι Ελληνες– αντί να ανακαλύπτει ακροδεξιούς στα μπλόκα. Θα έγραφε ποιήματα για «μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων με μπροστάρη τον ΕΤΟΙΜΟ πια ΣΥΡΙΖΑ οπλισμένο βαριά με τα δικά μας όνειρα, ατρόμητο ως γαλουχημένο από τη δίκαιη οργή μας, απερίσπαστο εις το θεϊκό έργο έχοντας την αμέριστη συμπαράστασή μας» (22.8.2013).
Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά για τη θεωρητική νομιμοποίηση της βίας και τη δικαιολόγηση της παραβίασης των δικαιωμάτων των πολιτών στο όνομα των «αγώνων» του παρελθόντος, αλλά είναι καιρός να λειτουργήσει η Δημοκρατία σε αυτήν τη χώρα. Οι προπηλακισμοί πολιτικών, το κλείσιμο των εθνικών οδών, τα γιαουρτώματα και λοιπές «αντιστασιακές» πράξεις δεν είναι κεκτημένο της Δημοκρατίας, όπως δίδασκαν επί χρόνια αυτοί που τώρα τα υφίστανται. Είναι ακύρωση της Δημοκρατίας, παραβίαση της θέλησης της πλειοψηφίας. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί καθ’ ολοκληρίαν με την ασκούμενη πολιτική, αλλά δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να παραβιάσει τα δικαιώματα αυτών που την ασκούν. Μπορεί να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτήν, να καταψηφίσει τους υπουργούς που την εφαρμόζουν (και καλά θα κάνουν) αλλά είναι φασιστικό να πειράξει έστω και μία τρίχα τους.
Στη Δημοκρατία, η πλειοψηφία αποφασίζει και οι μειοψηφίες διαμαρτύρονται, αλλά μόνο εντός του πλαισίου των νόμων. Δεν υπάρχει δικαιολογημένος –από την οργή– προπηλακισμός, ούτε αποκλεισμός με την απειλή βίας των υπουργών σε νομαρχιακά και άλλα κτίρια. Φυσικά είναι φασισμός να κάνουν γυαλιά-καρφιά τα γραφεία συζύγων των υπουργών, όπως είναι φασισμός να μην αφήνουν τον κ. Πάνο Σκουρλέτη ή τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη να συχνάζουν όπου θέλουν χωρίς να κινδυνεύουν από τραμπούκους που θεωρούν τους εαυτούς τους πορτιέρηδες της επανάστασης. Ελπίζουμε ότι αυτά τα απλά είναι πλέον κατανοητά και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή
