Αναπτύσσεται ένα νέο ρεύμα, που πλασάρει το Ισλάμ ως ιδεολογία.
Το νέο κύμα επιθέσεων κατά ευρωπαϊκών πρωτευουσών φέρνει στην επιφάνεια ένα νέο είδος Δυτικού: αυτού που μισεί τη Δύση και τις αξίες της και στρέφεται εναντίον της. Καιρό τώρα, στον χώρο των ιδεών αναπτύσσεται βουβά και υπόγεια ένα νέο ρεύμα που πλασσάρει το Ισλάμ ως κάτι παραπάνω από θρησκεία: το πλασάρει ως ιδεολογία, ως επιβεβαίωση ταυτότητας, ως σύστημα διακυβέρνησης. Ακόμη και στις πλέον μετριοπαθείς εκδοχές του, όπως το κόμμα του Ερντογάν, οι ισλαμικές ιδέες «πωλούνται» ως συνταγή προστασίας απέναντι στη μιαρή-αχαλίνωτη Δύση της παρακμής.
Η απαγόρευση της κατανάλωσης αλκοόλ, η κάλυψη σημείων του γυναικείου σώματος (σεμνότης), η απαγόρευση πρόσβασης στα «δαιμονικά» twitter, facebook, η μαντίλα, η πειθαρχία στους κανόνες του Κορανίου, τα αυστηρά θρησκευτικά σχολεία (χωρίς μεικτά τμήματα), η επιστροφή στην πατριαρχία δεν συνιστούν απλώς τις αξίες μιας θρησκείας. Το Ισλάμ επιχειρεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος για τον καπιταλισμό της απληστίας και τον φιλελευθερισμό της ανηθικότητας. Το Ισλάμ -γράφει ο αιρετικός Γάλλος συγγραφέας Μισέλ Ουελμπέκ στην «Υποταγή» (εκδόσεις Εστία)- επιχειρεί να νικήσει τη Δύση εκεί όπου ήταν ισχυρή μετά την πτώση του κομμουνισμού: στο πεδίο των αξιών και όχι της οικονομίας. Υπό αυτήν την έννοια, προκαλεί ήδη ισχυρά ρήγματα στη δυτική ταυτότητα, αξιοποιώντας το παγκόσμιο κενό ηγεσίας. Γοητεύει απελπισμένους νέους που κοιτάζουν γύρω τους, βλέπουν ότι έχουν τελειώσει οι απαντήσεις «εκτός» και τις αναζητούν «εντός».
Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Ουελμπέκ, που ερευνά τις συνέπειες της μελλοντικής εκλογής ενός μουσουλμάνου προέδρου της δημοκρατίας στη Γαλλία: «Δεν τοποθετούν την οικονομία στο κέντρο των πάντων. Γι’ αυτούς, το σημαντικό είναι η δημογραφία, η εκπαίδευση – το κομμάτι του πληθυσμού που έχει το καλύτερο ποσοστό γεννητικότητας και καταφέρνει να μεταδώσει τις αξίες του είναι αυτό που θριαμβεύει. Κατά τη γνώμη τους, η οικονομία, ακόμη και η γεωπολιτική, δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια: Αυτός που ελέγχει τα παιδιά ελέγχει και το μέλλον!»
Ο Ουελμπέκ επισημαίνει μια νέα τάση στις οικογένειες την οποία καταλαβαίνει το Ισλάμ: «Θέλουν να έχουν για τα παιδιά τους μια εκπαίδευση που δεν θα περιορίζεται στη μετάδοση γνώσεων, αλλά θα ενσωματώνει μια πνευματική παιδεία η οποία θα αντιστοιχεί στην παράδοσή τους». Στη μετριοπαθή εκδοχή του, το Ισλάμ πλασάρεται ως νέο κίνημα ενωτικού ουμανισμού. Αν λοιπόν προκύπτει ένα μέγα θέμα, αυτό είναι η αμφισβήτηση της δυτικής ταυτότητας.
Το Ισλάμ ήταν θρησκεία. Σήμερα εξελίσσεται σε ιδεολογία που αμφισβητεί τα θεμέλια του καπιταλισμού. Ιδεολογία που κινητοποιεί με άνεση Δυτικούς κατά της Δύσης στις πιο ακραίες εκφράσεις του. Θέλουμε να κοιτάξουμε πιο πέρα και να δούμε αυτό που έρχεται συντεταγμένα; Ο Ουελμπέκ, που το επιχείρησε ασύντακτα-προκλητικά, όπως κάθε Δυτικός που αγνοεί τους κώδικες της Ανατολής, είδε την επομένη της κυκλοφορίας του βιβλίου του να πυροβολούνται οι ιδέες και η ελευθερία έκφρασης: Γαλλοτραφείς ισλαμιστές δολοφόνησαν τη συντακτική επιτροπή του «Charlie Hebdo».
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.dimokratianews.gr
