Από τη δημοσκόπηση της GPO για την εκπομπή «Ανατροπή» του Γ. Πρετεντέρη προέκυψαν ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν κι άλλους παίκτες πέραν της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Στέκομαι στο θέμα της σχέσης των συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης με την κοινωνία.
Από δύο ευρήματα της έρευνας φαίνεται ότι η αξιοπιστία και το κύρος τους έχουν υποστεί σοβαρά πλήγματα. Ο κόσμος μπορεί να τα ακούει, να τα διαβάζει και να τα βλέπει, αλλά δεν επηρεάζεται τόσο πολύ όσο στο παρελθόν.
Παράδειγμα πρώτο: Παρά το γεγονός ότι καθημερινώς βομβαρδίζουν τους πολίτες με τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει η επιλογή της ρήξης, επιστρατεύοντας ειδικούς και πρόθυμους εξωραϊστές της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, στο δίλημμα «κακή συμφωνία με μέτρα λιτότητας ή χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ» το 36% των πολιτών προτιμούν τη δεύτερη εκδοχή. Πρόκειται για μια τεράστια μειοψηφία που κανένα κόμμα δεν μπορεί να αγνοήσει.
Αν μάλιστα η κυβέρνηση προχωρήσει σε μια κακή συμφωνία με μέτρα λιτότητας και αρχίσει να την εφαρμόζει, πιθανολογώ ότι πολύ σύντομα αυτό το ποσοστό θα μεγαλώσει και θα αγγίξει πλειοψηφικά μεγέθη.
Παράδειγμα δεύτερο: Ολα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, οι προβεβλημένοι οργανικοί διανοούμενοι του καθεστώτος και οι περισσότεροι κεντρικοί σχολιαστές των επικοινωνιακών δικτύων καλλιεργούν συστηματικά την άποψη ότι η κυβέρνηση κωλυσιεργεί, δεν καταθέτει προτάσεις, πετάει την μπάλα στην εξέδρα, ενώ οι δανειστές είναι σοβαροί, συνετοί, υπομονετικοί, προσέρχονται στη διαπραγμάτευση με εποικοδομητικές προτάσεις, αλλά συναντούν αδιαλλαξία, επιπολαιότητα και προχειρότητα.
Για να ενισχύσουν το αφήγημά τους προσθέτουν και την εικόνα που έχει διαμορφωθεί στα ξένα μέσα ενημέρωσης. Αυτά καθημερινώς πετροβολούν τη χώρα και την κυβέρνηση («εν μέρει κομμουνιστική», σύμφωνα με την… ευθύβολη ανάλυση του αντικαγκελάριου Γκάμπριελ) με επιθετικές δηλώσεις οργισμένων αξιωματούχων.
Παρ’ όλα αυτά οι πολίτες ρίχνουν την ευθύνη για τη μη επίτευξη συμφωνίας στους ξένους. Εύρημα-κόλαφος για τη θηριώδη προπαγανδιστική μηχανή που έχουν στήσει οι θεσμοί, την οποία τροφοδοτούν με ενθουσιασμό σταχανοβίτη οι εγχώριοι λιπαντές. Είναι όμως και εύρημα ενθαρρυντικό για τις δυνάμεις που αντιστέκονται στην πολιτική της λιτότητας γιατί δείχνει τα όρια που έχουν οι μηχανισμοί χειραγώγησης.
Ανάγωγα
Λένε οι εκπρόσωποι των θεσμών ότι δεν εισηγούνται συγκεκριμένα μέτρα, απλώς θέτουν τους στόχους του προγράμματος και ότι είναι δουλειά της κυβέρνησης να επιλέξει τον τρόπο και τις μεθόδους. Οταν όμως η κυβέρνηση καταθέτει τις κοστολογημένες προτάσεις της, αυτοί τις απορρίπτουν γιατί αμφισβητούν τα στοιχεία. Πώς λέγεται αυτό στα αρχαία ελληνικά; Πιτσικουλιές.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.efsyn.gr
